فرهنگ ایثار را از مظلومیت خارج كنید
گفتوگو با یك جانباز قطع نخاعی مدرس دانشگاه:
هنوز ارزش بعضی كارها در كشور درك نشده است
محمدعلی پرتو یكی از جانبازان 70 درصد و قطع نخاعی دوران 8 سال دفاع مقدس است كه علیرغم داشتن مشكلات زیاد جسمی و تنفسی موفق به ادامه تحصیل تا درجه دكتری شده است.
وی در سال 1344 در روستای فخرآباد شهرستان مشگینشهر متولد شد و پس از طی دوران ابتدایی و با شروع فعالیتهای انقلاب اسلامی و آغاز جنگ تحمیلی با حضور در این عرصهها و مقاومت در جبهههای حق علیه باطل در سال 1363 در جریان عملیات بدر به فیض جانبازی نائل شد.
محمدعلی پرتو میگوید: در زمان جنگ، از آنجا كه حضور در جبهه و حمایت از ولی فقیه را بر حضور سنگر علم و دانش واجبتر میدیدم تحصیلات خود را در مقطع دوم راهنمایی ناتمام گذاشتم تا به تكلیف خود عمل كنم.
بعد از جانباز شدن، در آسایشگاه تبریز بستری بودم. در آن زمان اولین نفری بودم كه تقاضای ادامه تحصیل را به بنیاد شهید داده و در آسایشگاه به همراه معلمی كه میآمد تا پایان مقطع راهنمایی ادامه تحصیل دادم تا اینكه به آسایشگاه ثارالله تهران برای مداوای بهتر انتقال یافتم. در همان زمان مصادف با ازدواجم بود كه زمینه برای ادامه تحصیلاتم بیشتر فراهم شد.
بعد از سكونت در مشگینشهر از آنجا كه مدارك پایان دوره راهنمایی من در آسایشگاه تبریز گم شده بود دوباره از مقطع راهنمایی در شهرستان مشگینشهر – تحصیلات خود را شروع كردم تا اینكه در سال 1370 موفق به اخذ دیپلم شدم.
به دلیل اینكه جانباز قطع نخاعی از گردن بودم هیچگونه توانایی نوشتن را نداشتم.در تمام دوران تحصیل، همسرم در امر نوشتن به من كمك میكرد پیشرفت من در تحصیل چنان خوب بود كه مدیر كل جانبازان وقت بعد از پی بردن به موضوع، ماشین تایپی را در اختیارم گذاشت كه تا حدودی از مشكلات نوشتن مرا كاهش داد.
در سال 71 موفق به قبولی در رشته علوم سیاسی دانشگاه تهران شدم ولی به لحاظ اینكه لازمه تحصیل در این رشته برخورداری از سلامتی جسمی و حركتی بود. علیرغم پیگیریهایی كه كردم اجازه تحصیل در این رشته به من داده نشد تا اینكه در سال 72 در رشته فقه و مبانی حقوق دانشگاه آزاد تبریز پذیرفته شدم یك ترم در این رشته تحصیل كردم وچون به تحصیل در دانشگاه سراسری علاقهمند بودم دوباره در كنكور شركت كرده و در سال 73 موفق به قبولی در رشته تاریخ دانشگاه تبریز شدم.
همزمان با تحصیلم در این دانشگاه به پیشنهاد معاون دانشجویی وقت در كمیته انضباطی دانشگاه مشغول به كار شدم تا اینكه بلافاصله در مقطع كارشناسی ارشد تاریخ بدون استفاده از سهمیه توانستم با كسب رتبه دوم كنكور پذیرفته شوم و در همان دانشگاه ادامه تحصیل دهم بعد از این نیز در سال 1382 وارد مقطع دكترا شدم و هم اكنون به عنوان مدرس دانشگاه تبریز و دانشگاه امام حسین (ع) به غیر از كمیته انضباطی دانشگاه تبریز مشغول فعالیت هستم.
وی در مورد اهداف خود از ادامه تحصیل گفت: روزهای اول بستری شدنم در بیمارستان، سردار شهید میرمحمود بنیهاشم به هنگام عیادت از من یك تابلوی عكسی از دو شهید حمید و مهدی باكری و یك كتاب مناجات حواجه عبدالله انصاری به من داد و گفت: پرتو، از این به بعد راه سختی در پیش داری با اینكه ماموریت شما در میدان نبرد تمام شده است ولی باید سعی كنی برای غنا بخشیدن فرهنگ و توسعه علم در كشور گام برداری و در این راه سخت تلاش كنید. بنابراین حكم ماموریتی كه از این شهید بزرگوار دریافت كردم تصمیم به ادامه تحصیل گرفتم.
وی در ادامه میگوید: گام برداشتن ما در راه علمآموزی برای حفظ اسلام و شرافت انسانی است. الان ما در یك جبهه جنگ نمیكنیم بلكه در جبهههای مختلف در راستای مبارزه با كفر و نادانی و خدمت به جامعه اسلامی مسوولیت سنگینی بر دوش داریم.
در زمان تحصیلم مشكلاتی در تهیه وسایل كمك آموزشی و ایاب و ذهاب داشتم و هم اكنون نیز هزینههای چاپ مقالات و كتابهایم را خود پرداخت میكنم ولی متاسفانه سازمانهایی چون وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی مشكلات ما را دو چندان كرده است. اخیرا مصوب شده كه همه كتابهای نوشته شده از قبل باید در وزارتخانه تایید و بعد به چاپ برسد كه این كار در واقع یك خیانت به مملكت محسوب میشود.
من بیش از 15 مقاله و 3 كتاب آماده چاپ دارم كه از ترس اینكه برای داوری به تهران فرستاده شود و بعد از چند سال بلاتكلیفی چاپ نشود نگه داشتهام.
برای افرادی همانند من زمان خیلی ارزشمند است تا فرصت داریم دانستههای خود را برای استفاده مردم عرضه كنیم. به نظر میرسد هنوز ارزش بعضی كارها در كشور درك نشده باقی مانده است.
وزارت فرهنگ وارشاد به برخی كتابها مجوز چاپ داده كه یك دینار هم ارزش ندارد. امروزه باید درغنا بخشیدن فرهنگ كشورمان تلاش بیشتری شود ولی متاسفانه در یك دورهای، كتابهایی به بازار آمد كه نه تنها به نفع انقلاب نبود بلكه به ضرر انقلاب تمام شده است. باید روی فرهنگی كار شود كه در آینده جواب دهد.
پرتو با اشاره به جایگاه جانبازان در كشورمان گفت: خدمت به ایثارگران و جانبازان خدمت به مملكت محسوب میشود وقتی ما به كشورهای دیگر كه جنگ جهانی كشته دادهاند نگاه میكنیم شاهدیم كه چگونه با افتخار با بازماندگان خود رفتار میكنند و ارزش قائل هستند. رزمندگان اسلام، خانواده شهید و یا جانباز كارنامه درخشان آن دوران هستند و اگر این خانوادهها را دولت و ملت همراهی نكنند هیچ وقت فرهنگ ایثار تاثیر خود را در كشور نخواهد گذاشت.
جانبازان یك روزی به خاطر حفظ اسلام و اعتقادات مردم و كشورشان از خود گذشتگی كردهاند و تبدیل به یك فرهنگ شدهاند. اگر چه ما اعتقاد داریم دولت برای رفع مشكلات فرهنگی جامعه تلاش میكند ولی همچنان فرهنگ ایثار در جامعه مظلوم است و سلایق و خواستههای فكری برخی ما باعث شده این فرهنگ در غربت باقی بماند.
نسبت به دوران دفاع مقدس احساس میشود جامعه شكل دیگری به خود گرفته و خلاءهای فرهنگی را به راحتی میتوان لمس كرد و برای پر كردن این خلاء ما باید ملت ودولت پیوسته در كنار هم قدم بردارند و این حالت هیچ فرهنگی نمیتواند بر ما غالب شود.
خداوند را شاكریم كه ملت بزرگوار، ما جانبازان را همیشه از خود میدانند و نسبت به این فرهنگ ابراز علاقه دارند و عملی شدن آن تنها حمایت مسوولان را میطلبد.
وی در پاسخ به اینكه تا چه میزان در انتقال فرهنگ دفاع مقدس در جامعه موفق بودهایم گفت: انقلاب اسلامی یك مسیری است كه همه ملت ایران باید در كنار هم باشند تا ملتهای دیگر نیز همانند كشورهای لبنان، فلسطین و عراق كه امروزه از انقلاب اسلامی، امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری تاسی میگیرند، این مسیر را ادامه دهند و بر همه واجب است كه از این راه دور نمانیم چرا كه دوری از افكار و ارزشهای دوران دفاع مقدس دوری از واقعیتها و سعادت آینده است و هیچ زمان نمیتوان گفت:تا چه میزان در انتقال این فرهنگ موفق بودهایم چرا كه نسبت به شرایط حاكم در هر زمان باید این فرهنگها را جز به جزء به مردم بازگو و روشنگری كرد.
اگر از این روشنگریها دور بمانیم و در خدمت خانوادههای معظم شهدا نباشیم باید بدانیم كه در تاریكی و ظلمت به سر میبریم و امروزه اگر بخواهیم خدای باری تعالی رحمت خود را بر ما نازل كند باید از این روشنگریها استفاده بهینه كرد و شهدایی كه روزی در راه اسلام و حفظ آن جان خود را در جبههها فدا كردند ما نیز در همان راه قرار بگیریم تا زمینهسازان خوبی برای ظهور حضرت بقیهالله (عج) باشیم.
این جانباز كشورمان در ادامه به نقش همسرش در دستیابی خود به موفقیتهای تحصیلی اشاره كرد و گفت: در تاریخ كشورمان یكی از مهمترین مسالهای كه كمتر به آن پرداخته شده تلاش بانوان در جامعه است به خصوص نقش آنها در دوران دفاع مقدس كه در پایگاههای مقاومت جهت تهیه لباس و آذوقه رزمندگان اسلام فعالیت میكردند و بالاتر از اینكه مسوولیت تربیت فرزندان شایستهای را بر عهده داشتند و برادران و پدران و همسران خود را با دلی آرام و با تشویق راهی جبههها میكردند. اگر منصفانه عمل كنیم یك سوم دوران 8 سال دفاع مقدس مال رزمندگان سالام و دو سوم آن مال زنان است كه این چنین در جبههها حضور داشته واز خود گذشتگی میكردند.
هنوز خیلی مانده كه این حركتهای با ارزش بانوان را به قلم كشیده و بنویسیم. نباید تنها به خود جانبازان بپردازیم چون نقش همسران و مادران آنها در این راستاآنچنان پنهان مانده است كه حتی به چشم نمیآید.
همسر من نیز همچون سایر همسران جانبازان بسیاری از مسائل را تحمل میكند تقریبا 99 درصد از امورات درمانی من به عهده اوست ما جانبازان شبانه روز با مشكل دست و پنجه نرم میكنیم بعضی از شبها شاید بیش از 20 بار به دلیل مشكلات جسمی وتنفسی از خواب بیدار میشوم كه در همه این زمانها همسرم پرستاری از من را به عهده دارد.در تمام مطالعات و تحقیقاتی كه انجام میدهم همسرم درنوشتن ودیگر مسائل كمك حال من است كه در واقع مدرك دكترای من مال همسرم است چرا كه بعد از خدا اگر حمایت همسرم نبود به این مرحله نمیرسیدم.
رقیه تقوی گرجی، همسر این جانباز نیز در گفتوگو با خبرنگار ایسنا از اینكه توانسته سهم كوچكی در خدمت به جامعه ایثارگر داشته باشد خداوند راشاكر است و میگوید: با ازدواج با یك جانباز میخواستم دین خود را به انقلاب و جنگ ادا كنم و به خاطر این هدفی كه دارم خداوند برای من صبر و تحمل زیادی عطا كرده است در طول زندگی با همسرم هیچ موقع احساس خستگی نكردهام و از اینكه شاهد پیشرفت همسرم هستم هر لحظه افتخار میكنم.
در دوران تحصیل او با اینكه خطم خوب نبود ولی در نوشتن كمك حالش بودم و از این كار لذت میبردم.
از جانباز محمدعلی پرتو كتابها و مقالات متعددی به چاپ رسیده است كه كتاب تحولات لبنان در گستره تاریخ، استعمار كهن تا فرانو در دنیا و مقالههای تاثیر متقابل نقاشی ایران و چین در دوره مغول، و استعمار فرانسه در لبنان از جمله از آنها است.
منبع: ایسنا