انسان بابصیرت دنیا را ابزاری برای رسیدن به آخرت می داند
اگر دنیاخواهی تزاحمی با تکلیف واجب ما نداشته باشد مذموم نیست. خداوند در بیان عجیبی فرموده است و آن اینکه همه عظمت دنیا و لذائذ آن در نزد ما ارزش ندارد که از مومنی دریغ کنیم و به کافری بدهیم.
به گزارش تبیان به نقل از خبرگزاری ایکنا، آیت الله محمدتقی مصباح یزدی، در سلسله مباحث تحلیل روان شناختی حوادث صدر اسلام گفت: تاکنون بحث ما درباره دنیا از منظر آیات قرآن بود و بنا داریم مقداری هم از زاویه روایات به آن نگاه کنیم زیرا این عامل دنیا مجموعه مخلوقاتی است که مطلوب است و براساس حکمت آفریده شده است.
وی افزود: آنچه مورد مذمت و نکوهش قرار می گیرد رفتار ما نسبت به عالم و لذائذ آن است آیا این لذت ها را اهداف مستقل می دانیم و به آن دلبستگی داریم یا نه نقطه مقابل آن نگاه ابزاری است و می خواهیم به وسیله دنیا به هدف بالاتری برسیم.
آیت الله مصباح یزدی بیان کرد: اگر دنیاخواهی تزاحمی با تکلیف واجب ما نداشته باشد مذموم نیست. خداوند در بیان عجیبی فرموده است و آن اینکه همه عظمت دنیا و لذائذ آن در نزد ما ارزش ندارد که از مومنی دریغ کنیم و به کافری بدهیم.
این استاد حوزه تصریح کرد: خداوند فرموده اگر نبود سنتی که با کافر و مومن یکسان رفتار کنیم هر چه زینت بود به کفار می دادیم تا حتی سقف خانه هایشان را نیز با طلا بسازند زیرا دنیا برای ما هیچ ارزشی ندارد.
وی با بیان اینکه در روایات نیز مانند قرآن نوع رفتار ما نسبت به دنیا در مذمومیت و یا مطلوبیت آن نقش دارد افزود: امام علی(ع) در نهج البلاغه فرموده است که خداوند دنیا را مقدمه برای آخرت قرار داده است زیرا گاهی این مباحث مطرح است که مثلا دین برای ما خلق شده یا ما برای دین که برخی منحرفان چنین چیزی را مطرح می کنند و فریبی است که مردم را به دین بی علاقه کنند و می گویند دین هم ابزاری برای رسیدن ما به لذائذ است.
وی با طرح این سؤال که ما برای دنیا خلق شده ایم و یا دنیا برای ما تصریح کرد: اگر ما برای دنیا خلق شده ایم طبیعتا باید همه هم و غم خود را برای آبادانی دنیا و درست کردن آن به کار برود البته امام جواب داده ما برای دنیا خلق نشده ایم بلکه دنیا برای ما خلق شده تا ما از دنیا برای رسیدن به نعمت های آخرت بهره ببریم.
آیت الله مصباح اظهار کرد: امام علی(ع) در بیان دیگری فرمودند که دنیا خودش مطلوب بالذات نیست بلکه راه و مقدمه برای آخرت است، خودش ارزش اصیلی ندارد و ارزش برای نتیجه آن است زیرا اگر دنیا چیز قابل توجهی بود خداوند آن را به مومنان می داد و به کفار نمی داد و چنبی ارزش است آن را به کفار داده ایم.
وی افزود: باز امام فرموده اند که روزی بدن شما از این دنیا خواهد رفت و می میرید و قبل از اینکه بدنتان از دنیا خارج شود دلتان را خارج کنید و به آن تعلق پیدا نکنید زیرا شما برای امتحان و اختبار به دنیا آمده اید.
دنیا در روایتی از پیامبر(ص)
رئیس موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) عنوان کرد: روایتی از پیامبر است که فرموده انسان باید در دنیا از دنیا برای آخرت استفاده کند زیرا ما آمده ایم در اینجا تا توشه ای فراهم برای آخرت بکنیم زیرا هرجوانی روزی پیر می شود و قبل از اینکه پیر شوید و توانتان از دست برود برای آخرت خود کاری بکنید.
وی افزود: اگر از دنیا می خواهید سالم خارج شوید این سلامتی را باید از همین دنیا با خود ببرید و اگر فکر می کنید کاری را برای دنیا انجام می دهید و باعث نجات شما از آخرت خواهد شد تصور باطلی است و اگر می خواهید از عذاب و شقاوت رها باشید چنین انتظاری نداشته باشید باید کاری را برای خدا انجام بدهید.
آیت الله مصباح یزدی اظهار کرد: اگر از دنیا چیزی برای آخرت اخذ کردید آن می ماند و از آن بهره مند خواهید شد و امما علی فرمودند دنیا کمک خوبی است برای به دست آوردن آخرت ولی اگر برای خودش می خواهید باید زحمت بکشید و بعد خوب که دلبسته شدید حساب آن را از شما می کشند و کج رفته باشید عذابتان می کنند.
وی افزود: روایت داریم که خیال نکنید دنیا پلید خلق شده و شما باید آن را نفرین کنید باید نفرین به رفتار خودمان بکنیم. روایتی در بحار از پیامبر آمده است که قبح بر کسی است که خدا را عصیان کرده است وگرنه دنیا مشمول لعنت نیست.
این استاد حوزه بیان کرد: روایت دیگری از پیامبر وجود دارد که به دنیا فحش ندهید زیرا دنیا مرکبی است که مومن می تواند بر آن سوار شود و به سمت خوبی ها برود و از زشتی ها دور شود بستگی دارد مرکب را به کدام سمت سوق بدهیم و حرکت کنیم.
وی افزود: دنیا پر از توشه است مانند رسیدگی به فقرا، مهربانی کردن، راستگویی و ... برای کسی که می خواهد توشه بردارد زیرا دنیا تقصیری ندارد که به دنیا فحش دهید. روایت دیگری از امام هادی(ع) است که دنیا بازار است و اگر درست توشه برداری سود می بری و اگر بی همت باشی و کار درست نکنی و بخواهی کلاه مردم را برداری در دنیا به شما سخت می گذرد و در آخرت نیز عذاب می شوید.
وی ادامه داد: کسی که آخرین نگاهش دنیاست، مانند آدم کور است ولی فرد بصیر و تیزبین از این دنیا به ماوراء دنیا خیره می شود و آن را مدنظر قرار می دهد؛ بینا از این دنیا برای مابعد توشه بر می دارد اما انسان کور توشه برای همینجا بر می دارد زیرا جای دیگر را قبول ندارد و نمی بیند در حالی که در منطق قرآن، این دنیا در مقابل آخرت اصلا زندگی نیست.
