پل رند، طراح پرشور
پل رند یکی از مشهورترین گرافیست های مدرن از نسل دوم پیشگامان گرافیک امریکایی است که به دلیل کار با شرکت استیو جابز و طراحی های لوگو و نشان های تجاری معروف جهانی همچون وستینگ هاوس، امروزه و در تاریخ تحولات گرافیک، به چهره ای بسیار شناخته شده تبدیل شده است.
پل رند در 15 آگوست 1914 میلادی به دنیا آمد و در 26نوامبر 1996 دیده از جهان فروبست. وی در انستیتو پرات، از 1932-1٩33م. در مدرسه طراحی پارسونز و از 1934-1933م در انجمن دانشجویان هنر تحصیل کرد. در همین انجمن، معلم وی ، دادائیست پیشین گئورگه گروتس (جورج گرز) بود و سنتهای مدرنیستی را به بهترین نحو به رند جوان انتقال داد.
رند که طراح جوان و با استعداد و خوش قریحه ای بود، در 23سالگی مدیر هنری مجله های "اسکوایِر" و "اپارل آرتز" شد و از سال 1938م. تا 1945م. این سمت را در "دایرکشن" حفظ نمود.
جایگاه رند در گرافیک
پل رند با عنوان طراح زیبایی هایی پرشور شناخته شده است و آثار او به سبب دارا بودن صراحتی آشکار، بارز و ممتاز هستند که این ویژگی با سلیقه، هوش و بذله گویی همراه است. در میان همه طراحان میانه قرن، پل رند با خوش بینی نسبت به کیفیت طراحی، بر این باور تاکید داشت که جهان می تواند به واسطه آنچه "هنر طراحان" خوانده می شود، بهبود یابد.
همان طور که اشاره شد، وی از معروف ترین پیروان مدرنیسم در طراحی امریکا بود. زمینه فعالیت های رند به طراحی ختم نمی شد و در کاری ستودنی دست به قلم شد تا تجربیات خود را در زمینه گرافیک نگارش کند.
کتاب های رند
وی یکی از نخستین طراحان گرافیک امریکایی بود که تلاش برای نگارش ایده های و تجربیات خود در قالب کتاب کرد و حاصل سه جلد کتاب شد:
او نگرش خویش را در زمینه افکار موثر در طراحی گرافیک در کتاب "تفکر درباره طراحی" در سال 1947م. به چاپ رساند. در این کتاب وی نکات مهمی را که در زندگی و کارش تکرار می شد، آشکار ساخت و در کتاب های بعدی خود، "هنر طراح" در سال 1985م. و "طراحی، فرم و آشفتگی" در سال 1985م. به دقت درباره آن ها توضیح داد.
ویژگی های گرافیک از نظر رند
اصول آموزشی رند بر پایه تجربه ها، دریافت ها، بررسی ها، سازمان دادنها، نمادگرایی و ترکیب ها بود.
او علاقمند بود که خود را از افراط های طراحی کارکردگرای دهه 1920 م. دور نگه دارد. رند پیشنهاد کرد که "ارتباط بصری به هر شکل آن، به صورت تجسمی از فرم و کارکرد در نظر گرفته شود؛ یعنی یکپارچگی، زیبایی و ثمربخشی." رند کارش را از مدیریت هنری تا طراحی پوسترهای جذاب تبلیغاتی با درون مایه هایی یکسان ادامه داد.
وی بیش از درنظر گرفتن چهارچوب منطقی طراحی گرافیک، از هنرهای زیبا الهام می گرفت و بر پایه ایده های رنگ، بافت و کلاژ در آثار نقاشان مدرن ، همچون آرپ، ماتیس، کلی، و کاندینسکی طراحی کرد.
وی متأثر از این هنرمندان، به درکی استوار از اصول قرارگیری هندسه و فرم دست یافت. اگر همه این اصول سرچشمه اروپایی داشتند، عناصر امریکایی طراحی های رند، برای پیچیده کردن استعاره گرافیکی و درک او از کلمات و کپی لاین برآمده از همکاری با بیل برِنبَچ از آژانس "دُیل ، دین و برنبچ" بود.
مشهورترین آثار رند
این نگرش ها و ایده ها در مجموعه علامت های تجاری شایان توجه که رند برای شرکت ها و سازمان های بزرگ طراحی می کرد، آشکار شد.
وی معمای تصویری را همسو با ایجاد تأثیری قوی ، به طور مثال در نام سازمان هنرهای گرافیک امریکا که در آن دو I به عنوان نمادی از چشم استفاده شده اند به کار برد. توضیح آن که کلمه "آی" eye در انگلیسی به معنای چشم است که از نظر تلفظ،مشابه حرف انگلیسی I است و رند از این تشابه در طراحی آرم، استفاده کرد.
رند همچنین از نقش مایه های گرافیکی به عنوان شیوه های یادمانی استفاده کرد. راه راه هایی که از خطوط افقی تشکیل می شدند و برای جلوگیری از جعل اسناد قانونی کاربرد داشتند، در نشان دادن هویت مشترک "آی بی ام" که رند در سال 1956م. بر روی آن کار می کرد، به کار گرفته شد.
پاپ آرت مرجع دیگری بود که رند در ساخت شناسه برای شرکت "نکست" آن را نمود داد. این نماد با مجسمه ای ساخته رابرت ایندیانا که در آن فرم کلمه Love شکسته شده بود، تطبیق یافته بود.
در سال 1960م. رند یکی از تعریف های مختصر قاطع خود را در زمینه این که علامت های تجاری چگونه کار می کنند، نوشت:
"علامت تجاری یک تصویر است. یک نماد، عنصر، نشان و شکل است. نمادی است برای شرکت، علامتی است اشاره کننده به کیفیت که آمیزه ای از فرم و محتواست. علامت های تجاری ، جاندار، بیجان، ساختمانی و هندسی اند. آنها حروف ، مفهوم نگاشت، تک نگاشت، رنگ و شیء اند. آنها نمایش دهنده هیچ چیز نیستند، اما اشاره گرند و بر پایه بذله گویی و اختصار شکل می گیرند."
رند به عنوان مربی برای نسل های بعدی دانش آموزان طراحی گرافیک، در دانشگاه هنری یِیل از 1956م. شروع به تدریس کرد. وی این موقعیت را تا سال 1970م. حفظ نمود. حتی پس از آن که تدریس تمام وقت را ترک کرد، به شرکت در برنامه تابستانی که از سوی مدرسه ، در شهر بریساگو در سوئیس برگزار می شد، ادامه داد.
نزدیک به پایان دوران طولانی حرفه اش ، به دفاع از نقش اساسی طراح به معنای جستجوگر زیبایی ادامه داد. وی در برابر نسل جدید طراحان گرافیک که به تایپوگرافی ساختارشکن یا "طراحی همچون سخن گفتن" علاقه مند بودند با تمام قدرت ایستاد.
پیامد این نوع برخورد، نوشته او در سال 1992م. بود:" امروزه تأکید بر سبک بر پایه محتوا، در بیشتر آنچه که طراحی گرافیک یا ارتباط خوانده می شود، در والاترین جایگاه آن ، آشفتگی محض است. دستورالعمل بدون آشفتگی، دستور العمل روز نیست."1
پی نوشت:
1- یک قرن طراحی گرافیک، جرمی آینسلی، ص106
