مدیران سیما مستند را نمی شناسند

من درك می كنم كه كارگردان «پل» چقدر برای این كار زحمت كشیده و تلاش كرده تا اثرش كاری درخشان شود اما بخت و اقبالی كه در این كار داشته خیلی در روند قصه اش تأثیرگذار بوده است. در اتفاقی از پیش تعیین نشده علی انصاری جلوی دوربین یك مستندساز شهید می شود و آن مستندساز شانس آن را داشته كه در تمام آن لحظات حضور داشته باشد.

نحوه شهادت علی هم طوری نیست كه یك گلوله بخورد و شهید شود بلكه خیلی دراماتیك این اتفاق می افتد. این شانسی بوده كه در این مستند برای مستندساز اتفاق می افتد و او هم از آن استفاده كرده است.
اگر این فضا را كنار بگذاریم، ما ورود به خاك عراق و آماده سازی برای انجام عملیات و بعد از آن هم درگیری بین نیروهای داعش و نیروهای شیعه عراقی را می بینیم. غیر از این چیز دیگری را در این فیلم شاهد نیستیم اما این اتفاق دراماتیك فیلم را دگرگون كرد. در جشنواره حقیقت هم خیلی به فیلم توجه شد و دو جایزه اصلی جشنواره را گرفت.
در زمینه جبهه مقاومت اسلامی و مدافعان حرم، كارهای زیادی انجام می شود. خودم سعادت ساخت چنین كاری را نداشتم اما رفقای زیادی هم سوریه و هم عراق رفته اند و مجموعه های خوبی هم ساخته اند. احسان اصغرزاده، شهید هادی باغبانی و مجموعه عشق بدون مرز آثار درخشانی در این حوزه هستند.  در این حوزه كم كار نشده ولی متأسفانه این مستندها خیلی بد پخش می شوند. كار كم تولید نمی شود ولی كم پخش می شود. متأسفانه صداوسیما خیلی بد با این مجموعه های مستند برخورد می كند و جایگاه ویژه ای برایشان قائل نیست. در این دو سال بچه ها خیلی رفتند و آمدند و مستندهای خیلی خوبی ساختند، اما هیچ كدام شان دیده نمی شوند.
در مورد مستند «پل» هم اگر شبكه افق پای این كار نمی ایستاد در این وسعت دیده نمی شد. شبكه افق به چند شبكه دیگر كار را داد و یك باكس خوب به كار داده شد تا چندین نوبت پخش شود. درباره محمدحسین مهدویان و آثاری مثل «آخرین روزهای زمستان» و «ایستاده در غبار» هم همین اتفاق افتاد. مدیرانی پشت كارگردان ایستادند و به او فضا دادند و با اطلاع رسانی و پخش درست باعث شدند كار دیده شود.

اگر مستندهای فوق العاده تر از «پل» ساخته شود و مدیری نباشد كه پیگیر پخش درستش باشد هیچ فایده ای ندارد. اگر این مستندها ساخته و پخش نشوند هیچ كس نمی فهمد الان در سوریه و عراق چه اتفاقاتی می افتد. الان كه نیروهای ما در سوریه و عراق شهید می شوند خیلی از مردم ما به درستی از وقایع خبر ندارند و متأسفانه به دلیل همین ناآگاهی، گاهی حرف های معاندان را باور می كنند.
مدیران تلویزیون هیچ تعریف درستی از مستند ندارند و اسم گزارش های تلویزیونی را هم مستند می گذارند. بعد همین مدیران نگاهشان به مستند اینگونه است كه لابه لای برنامه های نمایشی باكس های 20 دقیقه ای فیلم مستند پخش شود. این هم برای این است كه آخر سال در آمارشان بگویند فلان ساعت فیلم مستند پخش كرده اند. هیچ اهمیتی برایشان ندارد كیفیت كار چیست و بخواهند برایش اطلاع رسانی كنند و فقط آن عدد برایشان مهم است. چیزی كه برای مدیران تلویزیون اهمیت دارد آیتم های نمایشی مثل سریال است.
زمانی به خاطر چند گروهی كه در صداوسیما بود و تعهد پخش تلویزیون چند كار خوب پخش می شد. الان آن كارها به چند برنامه زنده تلویزیونی ضعیف خلاصه شده است. این باید از تلویزیون شروع شود.
زمانی هر سریال ضعیفی كه از تلویزیون پخش می شد رئیس رسانه پس از پخش تمام عوامل فیلم را جمع می كرد و سكه می داد. یك بار ببینید آقای ضرغامی از یك مستندساز حمایت كرده است. پخش مستند از صداوسیما كلاف سردرگمی است كه نمی دانم چگونه باز می شود. این وسط فقط بچه های مستندساز متضرر می شوند و كارهایشان هم هیچ وقت دیده نمی شود. مستند می تواند اندازه فیلم سینمایی تاثیر بگذارد چون مخاطب می داند اتفاقاتی كه افتاده واقعیت است و بعد از فیلم مخاطب را درگیر می كند.
در حال حاضر ارتش ششمین شهیدش را در راه دفاع از حرم داده و تلویزیون ما كجا قرار دارد؟ مردم ما چقدر از وضعیت مدافعان حرم و نیروهایمان در سوریه و عراق اطلاع كسب می كنند؟ مستندهای مشابه امریكا و انگلیس را اگر ببینید متوجه خواهید شد در فیلم هایشان چه قهرمان پروری هایی می كنند. این موضوع برای مدیران صداوسیما آنقدر ارزش ندارد باكس خوب درنظر بگیرند و اطلاع رسانی خوب كنند.

جوان آنلاین