سه شنبه 3 اسفند 1395 - 24 جمادي الاول 1438 - 21 فوريه 2017
واکنش نظامی گنجه‌ای به حمله روس به ایران
محمد طاهری خسروشاهی پژوهشگر حوزه ادب و تاریخ آذربایجان و مدیر اجرایی موسسه تحقیقات علوم اسلامی -انسانی دانشگاه تبریز یادداشتی بر نخستين بازتاب جنگ‌هاي روس با ايران در شعر فارسی با عنوان «واکنش نظامی گنجه‌ای به حمله روس به ایران» نوشته و منتشر کرده است.
شاهنامه فردوسی را در 90 صفحه بخوانید!
«محمد حمله دار فرد» در کتابی با نام «جام گیتی نما» شاهنامه فردوسی را در 90 صفحه خلاصه کرده است.
ویژگی‌های عاشق و معشوق در غزلی از «دیوان شمس»
شعرهای زیادی همچون «لیلی و مجنون» نظامی و شعرهای خدای غزل عاشقانه (سعدی) به ذکر ویژگی‌های عاشق و معشوق پرداخته و جانگدازی‌های عشق را به زبان شعر بازگو کردهاند، مولانا نیز پس از آشنایی با جان سوختهای به نام شمس، در حالی که از باور خودش نیز دور بود، شروع به سرودن شعر کرد و یکی از دیوان‌های شعرش را به نام شمس سرود.
مقام «حیرت» در اندیشه حافظ و ابن عربی
رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی در یادداشتی به بررسی یکی از وجوه عرفانی حافظ و مقایسه آن با اندیشه ابن‌عربی درباره آن پرداخته است.
از نوحه‌ها ترانه پاپ به گوش می‌رسد
عبدالجبار کاکایی می‌گوید: مداحی‌هایی که می‌شنویم بیشتر به ترانه‌های پاپ نزدیک است و از جهت ریتم و ملودی و حتی گاهی کلام با شعرهای مذهبی فاصله دارد.
نمایشنامه‌نویس خلاق نداریم
امین فقیری می‌گوید: نمایشنامه‌نویسان در یک سطح قرار دارند و کسی از دیگری بالاتر نیست؛ در واقع نمایشنامه‌نویس خلاق و تأثیرگذار نداریم.
مهمترین اصل در سپیدنویسی بازتاب تجربه در شعر است
ادریس بختیاری، شاعر و پژوهشگر در گفت‌وگو به بررسی مجموعه شعر «اگر تو بودی امروز شنبه بود» پرداخت. او در این گفت‌وگو با اشاره به کاربرد آرایه‌ها در شعر شادلو، این کتاب را نمونه‌ای از شعر سپید مکتب خراسان دانست.
شور و شوق جوانان از اتفاقات عرصه شعر آئینی است
محمدعلی مجاهدی، شاعر آیینی، درباره حضور جوانان در عرصه شعر گفت: انرژی و شور و شوق جوانی در عرصه شعر و همچنین حرف‌شنوی از اساتید سبب شده است تا اتفاقات بزرگی در عرصه شعر آیینی رقم بخورد.
مبالغه و افراط مهمترین آفت شعر آئینی است
سیدعلی موسوی گرمارودی، از شاعران پیشکسوت شعر آیینی، گفت: امروز مشکلات و آفت‌های متعددی در شعر آیینی وجود دارد که یکی از مهمترین آن‌ها مبالغه‌گویی و بزرگنمایی افراطی است.
داستان‌نویسی ایرانیان جهانی منحصر به فرد دارد
کارولین کراس کری می‌گوید داستان‌گویی ایرانی خیلی جذاب است. هم طنز جذابی دارد که قابل لمس و حس است و هم از منظر ارتباطات بین مردمی و ارتباطات فرهنگی .برای خودش یک جهان به شمار می‌رود
گاهی باید در ترانه هم شعار داد
اهورا ایمان می‌گوید شعار دادن یا ندادن در ترانه مسئله‌ای است که به دغدغه خود ترانه سرا برمی‌گردد. گاهی باید شعار داد و گاهی باید از شعار دوری کرد.
مشکلاتی که دامنگیر نویسندگان کودک و نوجوان است
محمود برآبادی، داستان نویس عرصه کودک و نوجوان از مشکلات دامنگیر نویسندگان این حوزه سخن گفت.
شعر بیدل لبریز از معانی زیبا با زبان پر ابهام است
استاد زبان و ادب فارسی و از حاضران در پنجمین کنگره عرس بیدل معتقد است که شعر بیدل دهلوی لبریز از معانی زیبا با زبان پر ابهام و پیچیده است.
برای نوشتن رمان‌هایم تحقیق می‌کنم
آخرین رمان نازیلا نوبهاری با عنوان پیاده‌روهای ناهموار منتشر شد. او می‌گوید برای نوشتن رمان‌هایش تحقیق می‌کند و برای نوشتن پیاده‌روهای ناهموار هفت ماه زمان صرف کرده است.
قلم رحماندوست تا مرزهای ادبیات بزرگسال گسترش یافته
سهیل محمودی در نخستین برنامه از ویژه برنامه‌های «شهر آرامش» گفت: مصطفی رحماندوست، شاعری است که در حوزه کودک و نوجوان می‌نویسد اما قلم توانایش تا مرزهای ادبیات بزرگسال گسترش یافته است.
انگشت‌های لاغر باران
نگاهی به مجموعه‌شعر «باران، با انگشت‌های لاغر و غمگین‌اش» اثر مهدی مظفری‌ساوجی
چرا نوشتن رمان تاریخی سخت است؟
محمد حنیف با بیان این‌که به نظر می‌رسد نوشتن رمان تاریخی ارزش کمتری نسبت به رمان اجتماعی و سیاسی دارد، می‌گوید: نوشتن رمان تاریخی به دلایل سیاسی و این‌که جامعه بسیاری از موضوعات را برنمی‌تابد و همچنین به دلیل این‌که پژوهش کار سختی است و ممکن است از عهده هر کسی برنیاید، راحت نیست.
جریان انحرافی ادبیات با بی‌توجهی به تاریخ
منصور یاقوتی می‌گوید: در میان نویسنده‌ها رویکردی به نوشتن درباره تاریخ وجود ندارد که باعث به‌وجود آمدن جریانی انحرافی مانند «آپارتمان‌نویسی» شده است.
شاهنامه، نامه گورستان یا آینه هویت ایرانی؟
سال ها از سرایش شاهنامه فردوسی گذشته. در سال های اخیر بازنویسی ها و بازآفرینی های بسیار براساس این اثر نوشته و منتشر شده اما هنوز هم می توان به ارائه روایتی نو از شاهنامه پرداخت.
«شاهنامه» اثری عامیانه نیست
«شاهنامه» و نام فردوسی پیوندی ناگسستنی با مردم ایران دارند و کمتر ایرانی‌ای وجود دارد که قصه‌ای از این اثر بزرگ را نشنیده باشد. پاره‌ای از بن‌مایه‌های قصه‌های عامیانه را نیز می‌توان در میان داستان‌های «شاهنامه» دید، اما «شاهنامه» اثری عامیانه نیست.
