جشنواره «پیران چنگی»

سازهای جشنواره موسیقی مقامی با عنوان «پیران چنگی» بالاخره بعد از ١٣ سال کوک شدند، اما در شکسته شدن این سکوت ١٣ساله خاموشی سازهای زنان هنرمند نیز درخور توجه و جای خالی آنها پیدا بود؛ بااین همه همچنان صدای لالایی های مادران این دیار در سازهای سکوتشان طنین انداز خواهد بود.
 جشنواره موسیقی مقامی «پیران چنگی» ٢٩ تا ٣١ اردیبهشت با شرکت ٣٠ گروه از هنرمندان نواحی استان های گلستان، بوشهر، آذربایجان، لرستان، خراسان جنوبی، خراسان شمالی و خراسان رضوی برگزار شد؛ علی مرادخانی، معاون امور هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز در این جشنواره تأکید کرد باید دبیرخانه دائمی جشنواره پیران چنگی در قوچان تأسیس شود، اما برگزاری این جشنواره بعد از ١٣ سال علاوه بر اینکه موجب خوشحالی هنرمندان شد، از سوی دیگر با کمبودهایی نیز مواجه بود که در ادامه به آن پرداخته خواهد شد.  در همین رابطه عضو هیأت مدیره انجمن موسیقی قوچان و سرپرست گروه موسیقی «آساک» گفت: جشنواره پیران چنگی در سال ٧٨ برگزار شد. این جشنواره تا سال ٨١ با استقبال بسیار پرشور مردم نیز برگزار می شد، ولی پس از آن ١٣ سال این جشنواره برگزار نشد. علت وقفه بیشتر مشکلات مالی بود البته تغییر در تشکیل دولت های جدید نیز شاید تأثیر داشت و با تلاش و همت مسئولان و نماینده شهر در سال جاری برگزار شد.
این فعال موسیقی مقامی خراسان که سرپرستی گروه مختلط «آساک» را برعهده دارد، گفت: سال ٧٩ که هنوز خراسان تقسیم نشده بود، به اتفاق چند نفر از دوستان تصمیم گرفتیم برای اولین بار در خراسان نوازندگان دوتار خانم را نیز روی سن ببریم. از نیمه اول سال ٧٩ تمرینات را شروع کردیم تا اینکه در جشنواره پیران چنگی سال ١٣٧٩ برای اولین بار گروه «آساک» متشکل از بانوان و آقایان نوازنده روی سن رفت و با استقبال بسیاری از خانواده ها نیز مواجه شد. در آن سال اصلا در سالن جا نبود و مردم بیرون و پشت در مانده بودند، ریاست اداره ارشاد وقت، بی نهایت روحیه و دلگرمی دادند و از آن سال استقبال خانم ها از ساز دوتار پررنگ تر شد و این فرهنگ در بین خانواده ها به وجود آمد که نباید فرقی بین ساززدن خانم ها و آقایان باشد. در سال ١٣٩٢ نیز با تلاش اعضای گروه آساک، آلبومی تصویری با نام دومان با مجوز رسمی از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به بازار آمد. امسال در جشنواره «پیران چنگی» که قبل از سال قرار بود برگزار شود، خیلی راحت و بدون هیچ دلیلی گفتند خانم ها نباید روی سن بیایند و بنده هم گفتم ما هم شرکت نخواهیم کرد. غلامی ادامه داد: از برگزاری مجدد جشنواره پیران چنگی بسیار خوشحالم، ولی باید از کسانی که موسیقی را می شناسند، در جلسات و هماهنگی ها استفاده می کردند تا کیفیت جشنواره نیز حفظ می شود؛ از سویی جای سؤال است که گروهی مثل آساک که از سال ٧٩ فعالیت دارد و هم اکنون نیز در حال فعالیت است و با مجوز رسمی از وزارت ارشاد آلبوم منتشر کرده، چرا نباید روی سن بیایند؟ دلیلی ندارد که از روی سن رفتن نوازندگان خانم ممانعت شود و من اینجا از جامعه بانوان نوازنده و گروه خودم دفاع می کنم. مسعود صادق تیتکانلو، رئیس اداره فرهنگ و ارشاد قوچان و دبیر جشنواره «پیران چنگی» نیز به «شرق» گفت: «جشنواره بدون هیچ مشکلی برگزار شد و گروه های بسیار خوبی شرکت کردند که همه ویژگی های موسیقی مقامی مثل مذهب نیز در آن نمایان بود؛ علت وقفه هم مربوط به سیاست های دولتی و البته مشکلات مالی بود، آقای مرادخانی نیز در مراسم افتتاحیه بر لزوم ایجاد دبیرخانه دائمی تأکید کرد». وی همچنین درباره علت ممانعت از رفتن نوازندگان زن روی سن اظهار کرد: «شرایط خاصی بر موسیقی استان حکمفرماست و این تصمیم شهرستان بود و خود من هم این نظر را داشتم که سال اول است و از یک سکوت ١٣ساله دربیاییم و آن را انجام بدهیم و این مورد را با توجه به مسئله فقهی و شرعی در شورای فرهنگ عمومی مطرح و در دوره های بعدی از حضور این بزرگواران (نوازندگان زن) نیز استفاده خواهیم کرد؛ هم اکنون ماهانه در سالنی در قوچان، خانم ها برای خانم ها موسیقی محلی و مقامی را اجرا می کنند، ولی برای جشنواره پیران چنگی باید در سطح کلان تری این موضوعات مطرح شود و فرماندار و شورای فرهنگ عمومی نیز در کنار ما باشند؛ همچنین وقتی آقای همایون شجریان به قوچان آمدند، در کنسرت شان نوازنده خانم نیز داشتند».
جشنواره پیران چنگی ٣١ اردیبهشت به کار خود پایان داد، سکوت ١٣ساله ای شکسته شد و جای خالی بانوان هنرمند مقامی بین هنرمندان احساس می شد.