دانه های گوجه فرنگی جایگزین قرص آسپرین

تحقیقات در آمریکا نشان می دهند دانه های گوجه فرنگی می توانند به عنوان جایگزین طبیعی آسپرین کاربرد داشته باشند.

بسیاری از افراد در سراسر جهان روزانه آسپرین مصرف می کنند تا از لخته شدن خون پیشگیری کنند.
دانه های گوجه فرنگی جایگزین قرص آسپرین هستند. پزشکان اعلام کرده اند که دانه های سبز گوجه فرنگی همانند داروی آسپرین عمل می کنند و جلوی لخته شدن خون را می گیرند.
تحقیقات در آمریکا نشان می دهند دانه های گوجه فرنگی می توانند به عنوان جایگزین طبیعی آسپرین کاربرد داشته باشند.
دانشمندان در دانه های گوجه فرنگی ماده ای را پیدا کردند که می تواند با پیشگیری از لخته شدن خون در بدن به گردش طبیعی خون انسان کمک کرده و به نوعی عملکرد قرص آسپرین را شبیه سازی کند. هم اکنون بسیاری از افراد در سراسر جهان روزانه آسپرین مصرف می کنند تا از لخته شدن خون پیشگیری کنند، این در حالی است که مصرف این دارو می تواند عوارض زیادی مانند خونریزی معده را به همراه داشته باشد.

آزمایشات نشان می دهند 3 ساعت بعد از مصرف این ماده گردش خون بدن به حالت یکنواخت درمی آید و اثرات آن تا 18 ساعت در بدن باقی می ماند. البته این یافته ها به این معنی نیستند که شما مجازید مصرف آسپرین را خودسرانه قطع کنید.

آسپیرین چیست؟

آسپیرین یا استیل سالیسیلیک اسید که به اختصار به آن آ.اس.آ (ASA) هم می گویند در اصل یک داروی مسکن ، ضد تب و ضد التهاب است. آسپیرین اولین دارویی بود که از خانواده داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی یا NSAID ها کشف شد.

این خانواده شامل ایبوپروفن، ناپروکسن، دیکلوفناک و دیگر مسکن ها هستند که همگی اثراتی مشابه آسپیرین دارند و نحوه عملکردشان کمابیش شبیه آسپیرین است.
آسپیرین عمدتا به عنوان مسکن مورد استفاده قرار می گیرد، اما تاثیرات بسیار دیگر آن باعث شده تا یکی از پرمصرف ترین داروها در سراسر جهان باشد؛ به طوری که سالانه 80 میلیارد عدد از این دارو در دنیا به فروش می رسد.
آسپیرین برای تسکین دردهای ملایم تا متوسء سردرد ، میگرن ، درد دندان و درد استخوان ها و عضلات و کاهش تب و التهاب به کار می رود.
همچنین این دارو با داشتن خاصیت ضد انعقاد خون می تواند به عنوان رقیق کننده خون به کار رفته و برای پیشگیری از لخته شدن خون و جلوگیری از وقوع سکته قلبی یا مغزی در کسانی که سابقه آن را داشته اند مفید واقع شود.

چگونه عمل می کند؟

قضیه ظاهرا خیلی هم پیچیده نیست. بدن انسان درد را به وسیله اعصاب حس می کند. وقتی قسمتی از بدن آسیب ببیند، سلول های آن ناحیه نوعی ماده شیمیایی به نام پروستاگلاندین تولید می کنند که به اعصاب کمک می کند درد را حس کنند. آسپیرین مانع از ساخته شدن این مواد شیمیایی می شود و به این ترتیب ما درد را حس نمی کنیم.
پروستاگلاندین ها باعث ایجاد التهاب در بدن نیز می شوند، یعنی موجب می شوند تا عضو آسیب دیده قرمز و متورم شود. آسپیرین با ممانعت از ساخت پروستاگلندین ها التهاب را نیز کاهش می دهد.

عوارض جانبی آسپیرین

اگرچه اکثر استفاده ها از آسپیرین مثبت و مفید هستند، اما سالانه چند هزار نفر در اثر مصرف بیش از حد آسپیرین مسموم شده یا جان خود را از دست می دهند. با اینکه آسپیرین بدون نسخه نیز قابل تهیه است، اما این موضوع دلیلی بر مصرف خودسرانه آن نیست؛ مثلا مصرف آسپیرین در سه ماهه آخر بارداری و دوران شیردهی ممنوع است؛ یا در صورتی که به مشکلات گوارشی یا ناراحتی معده مبتلا هستید بهتر است از این دارو و مسکن های دیگر هم خانواده آن که در بالا نام بردیم استفاده نکنید.
 
این داروها خطر خونریزی و زخم شدن معده را چند برابر افزایش می دهند. فراموش نکنید که برای پیشگیری از ناراحتی معده بهتر است دارو را همراه با غذا ، یا با یک لیوان پُر آب یا شیر میل کنید.
عوارض جانبی اصلی آسپیرین به ویژه در دوزهای بالا شامل آسیب دیدگی، درد، خونریزی و زخم شدن معده، استفراغ و وزوز گوش است. همچنین آسپیرین به دلیل داشتن خاصیت رقیق کنندگی و جلوگیری از انعقاد سریع خون می تواند باعث خونریزی بیش از حد در دوران عادت ماهیانه خانم ها شود.

منبع: ویرلن / همشهری