انتخابات فوتبال و چند نکته!

قبل از برگزاری انتخابات فدراسیون فوتبال فضای انتخاباتی به گونه ای بود که همه چیز مبهم و غیر عادی جلوه کند تا ذهن ها به سمت و سویی دیگر کشیده شود اما وقتی سیدمهدی تاج دوسوم آرای مجمع را با قاطعیت به دست آورد، همه چیز به سمتی پیش رفت که باید می رفت.

دیگر می شد هرگونه احتمالی را حدس زد احتمالی که در مورد انتخابات مهم ورزش کشور و دیگر انتخابات بین المللی، مرسوم شده و کاملا عادی است. عصبانیت مصطفی آجرلو هم بی دلیل بود چراکه اگر او به انتخابات فیفا که چندی پیش برگزار شد نگاهی اجمالی می انداخت قطعا این چنین برافروخته سخن نمی گفت. آجرلو از یک دخالت آشکار صحبت کرد اما آنچه در انتخابات 18 اردیبهشت فدراسیون فوتبال رخ داد چنین نبود.
 اینفانتینوی ایتالیایی هم با همین روش رئیس فیفا شد اما رقیب سرسختی به نام شیخ سلمان داشت که با پول های بی حساب و کتابش نزدیک بود صندلی مهم این کنفدراسیون بین المللی ورزش را از او برباید اما رایزنی های مرد ایتالیایی با اعضای فیفا قوی تر و موثرتر بود. انتخابات فدراسیون فوتبال ایران نیز تا حدودی اینگونه برگزار شد اما از پول های بی حساب و کتاب خبری نبود بلکه چند هماهنگی از پیش طراحی شده بود که هرگونه دخالت آشکاری را کنار می زد. برای این که تاج رئیس فدراسیون فوتبال شود یکی، دو معادله نه چندان پیچیده وجود داشت که از ماه ها قبل کلید زده شده بود. بر همگان مشخص بود که وزارت ورزش علی کفاشیان را نمی خواست و از سویی دیگر مرد خوش خنده ول کن ساختمان فریبنده خیابان سئول نبود، به همین دلیل گزینه دیگری به میان آمد تا رضایت طرفین را به همراه داشته باشد. بهترین گزینه برای حل این معادله نه چندان سخت که خطر تعلیق احتمالی از سوی فیفا را خنثی می کرد، مهدی تاج بود که تا همین چند ماه پیش با صراحت عنوان می کرد قصد شرکت در انتخابات را ندارد.
 او نه این که به ناچار وارد این بازی شد بلکه خودش نیز تمایل داشت مدل مدیریتی اش در سازمان لیگ را که به نوعی رضایت اهالی فوتبال را فراهم کرده در یک مرحله بالاتر به اجرا بگذارد. تاج یک مدیر با سیاست و در عین حال صبوری است که به شدت اهل مصالحه است تا دعوا و جنجال. او که در دوره اول ریاست فدراسیون کفاشیان نایب رئیس اول او بود در دوره بعدی کنار کشید تا نشان دهد به زور حاضر نیست نایب رئیس فدراسیون بماند و با این کار جلوی حداقل یک جنجال و حاشیه را گرفت.
 از سویی دیگر همسو بودن تاج با مدیران بالادستی اش از نکات قابل توجه مدیریتی او به حساب می آید. این قضیه با بازگشت دوباره اش به فوتبال در سمت ریاست سازمان لیگ بیشتر نمود پیدا کرد. او که بارها نشان داده بود مخالف برنامه های کارلوس کی روش است خیلی زود همسو با فدراسیون، برنامه های سازمان لیگ را بر مبنای سیاست های مرد پرتغالی چید و همگان دیدند که خود کی روش نیز نوع مصاحبه هایش در مورد سازمان لیگ را تغییر داد. چنین فردی با این خصوصیات هرگونه تردیدی را از طرفین می گرفت. تاج ناخواسته گزینه مشترکی شد که اختلافشان این سال ها به شدت علنی شده بود. برای حل این معادله نه چندان سخت که کفاشیان باشد و هم نباشد، انتخابات روز گذشته در هنگام رای گیری را مرور کنید؛ آنجا که خانه های جلوی نام رئیس جدید فدراسیون فوتبال به سرعت پر شد و قبل از اتمام رای گیری نتیجه اش مشخص گردید، برای همین هم بود که تاج بعد از رئیس شدن عنوان کرد چنین آرای قاطعی را برای خود متصور بوده است. شما نقش کفاشیان را در به دست آوردن این آرا چقدر می دانید؟
فراموش نکرده اید که عادل فردوسی پور در یکی از برنامه هایش از نفوذ علی کفاشیان در اعضای مجمع سخن گفته بود. این آرای قاطع در حالی به دست آمد که پیش کشیدن دوسوم آرا قبل از انتخابات همگان را دچار تردید آشکار کرده بود که آیا اصلا این انتخابات برگزار می شود و اگر برگزار شد به دلیل همین دوسوم آرا احتمال برگزاری مجدد آن وجود خواهد داشت. در واقع پیش کشیدن دوسوم آرا و تصویب آن چند روز قبل از انتخابات در هیئت رئیسه فدراسیون فوتبال یک حربه موثر انتخاباتی بود که به خوبی هدایت شد و نتیجه اش همانی شد که طرفین ماجرا انتظار داشتند. تاج خیلی هوشمندانه و بدون دخالت مستقیم فردی و نهادی دولتی و یا خصوصی رئیس فدراسیون فوتبال ایران شد تا حداقل اینطور برداشت شود که قرار نیست اتفاق خاصی در فوتبال ایران رخ دهد. کی روش قطعا خواهد ماند و مدل برگزاری مسابقات لیگ هم همانی هست که الان دنبال می شود.

منبع : خراسان