تبیان، دستیار زندگی
هوشیارى به كودكان مى گوید كه چه كار بكنند و چه كارى درست است، حتى وقتى كسى مواظبشان نباشد. كودكان بدون آموزش نمى توانند این علائم مغزى را در خود بدون مداخله و ایجاد حد و مرز از طرف والدین و دیگر بزرگسالان كنترل كنند. والدین ...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

من این جام ، نترس !!


هوشیارى به كودكان مى گوید كه چه كار بكنند و چه كارى درست است، حتى وقتى كسى مواظبشان نباشد. كودكان بدون آموزش نمى توانند این علائم مغزى را در خود بدون مداخله و ایجاد حد و مرز از طرف والدین و دیگر بزرگسالان كنترل كنند.

والدین اولین هوشیاری ها را در سن 18 ماهگى در كودك به وجود مى آورند، اما براى چند سال هیچ كنترلى روى كودك ندارند.

در حقیقت، همه سال هایى را كه كودك در كنار شما زندگى مى كند، شما روى ساختار هوشیارى او كار مى كنید. او به چیزى بیشتر از یك هوشیارى نیاز دارد تا یك كودك كه بداند چه كارى انجامش درست است.

هوشیارى كودك زمانى كامل است كه با كنترل از جانب والدین همراه باشد. بنابراین شما چطور در مورد موضوع پیچیده اى مانند هوشیارى و توسعه كنترل فردى بر روى كودكتان عمل خواهید كرد؟

زمانى كه كودك نوپا، طورى رفتار مى كند كه از نظر شما غیرقابل قبول، نامناسب و یا اشتباه است، بگویید من به شما اجازه نمى دهم كه شیرینى دیگرى بخورید؟ من به شما اجازه نمى دهم از صندلى میز ناهارخورى بالا بروى و من مواظب خواهم بود تا شما برادر كوچكتر خود را دوباره نزنى.

جایى در بین سال هاى 3 الى 5 سالگى، كودك شما كنترل شخصى را آغاز مى كند. با مربیگرى مداوم شما و دادن تذكرات، او آموخته است كه در محوطه پاركینگ دویدن كارى خطرناك است. او آموخته است دوستش را نزند حتى زمانى كه عصبانى است. شما مرتباً او را از زدن با گفتن این كه زدن دردناك است، متوقف كرده اید. این روشى نیست كه ما با یك دوست داشته باشیم. او مى داند كه نباید تكه اى از كیك تولد مادربزرگ را كش برود. او به نداى درونى گوش مى دهد و متوقف مى شود: «كیك مال شما نیست براى بعد از شام است.»

روش آموزش به كودك كه چه چیزى درست و چه چیزى نادرست است، باعث آموزش هوشیارى او مى شود و پیچیده هم نیست. اغلب والدین این كار را هر روز ادامه مى دهند. این جزیى از روش پرورشى آنها مى شود. اما اگر نمى خواهید این روش را به دست اتفاق بسپارید، اگر مى خواهید بیشتر برخوردى ارادى و با برنامه داشته باشید، دانستن و دنباله روى از این چهار حس مى تواند در این كار به شما كمك كند:


1 - غرور و مباهات

بگذارید كودك بداند كه چه چیزى باعث مباهات شما مى شود. وقتى كودك شما كارى را كه درست است انجام مى دهد، به خصوص زمانى كه براى اولین مرتبه آن را ظاهر مى كند، بگذارید غرور را در صورت شما ببیند، سپس غرور خود را با كلمات براى او بیان كنید.

بعد از صرف شام وقتى كودك نوپاى شما بشقاب خود را از سر میز شام برمى دارد و به آشپزخانه مى آورد، غرور خود را نشان دهید و بگویید: «مى بینم كه ظرف غذاى خودت را به آشپزخانه آوردى. متشكرم.» پس او مى آموزد درست است كه كمك كند و براى نظافت، قبول مسئولیت داشته باشد، یعنى هر دو كار خوبى كه والدین درصدد آموزش آن هستند.


2 - تلقین

كودكان باید بیاموزند رفتارشان دیگران را تحت تأثیر قرار مى دهد. راه هایى براى كاستن این ویژگى در آنها وجود دارد: به خواهرت نگاه كن، او دارد گریه مى كند. زدن دردناك است، من شنیدم كه به دوستت مى گفتى كه او زشت است. این چشم تنگى است. حالا او ناراحت است. مى بینم كه چسب زخم روى زانوى خواهرت گذاشته اى. این از مهربانى توست؛ این غمخوارى را نشان مى دهد و...

تا حدود 8 سالگى یك كودك مى تواند در فرمى دیگر تلقین پذیر باشد. تا آن زمان بچه ها بیشتر خودپسند هستند، اما والدین مى توانند به كودكان تلقین را آموزش دهند.


3 - خجالت زدگى

خجالت زدگى باعث اصلاح رفتار آنها مى شود. اگر فرزند 8 ساله شما در رستوران رفتارى ناشایست دارد، درست است كه بگویید: «من خجالت زده شدم. بچه 8 ساله كه روى صندلى نمى ایستد. بیا پایین.» شما مى توانید این احساس را با دانستن این كه این كار باعث رفتار بهتر او شده و هوشیارى او را افزایش مى دهد در او تقویت كنید.


4 - احساس گناه

وقتى فرزند شما از محوطه منزل همسایه مقدارى گل مى چیند بگویید: «نه ما از باغچه منزل دیگران گل برنمى داریم. صاحب منزل آنها را كاشته است. او باید آنها را بچیند، نه شما.» به این ترتیب شما مقدارى احساس گناه در او به وجود مى آورید، طورى كه او نسبت به كارى كه انجام داده احساس بدى مى كند، بعد شما اضافه مى كنید كه: «ما پیش همسایه مى رویم تا از او عذرخواهى كنیم. در فصل پاییز ما مقدارى از پول جیبى شما را برداشته و مقدارى پیاز گل مى خریم و جایگزین آنهایى كه شما كنده اى مى كنیم.»

با مجبور كردن او براى عذرخواهى و جایگزین كردن پیاز لاله ها، شما به او مى آموزید كه چگونه از احساس گناه خود رهایى پیدا كند. این تجربه و امثال آن به او یاد مى دهد درست نیست چیزى را كه مال او نیست، بردارد.

هشدار:مواظب باشید احساس گناه شدید مى تواند باعث آموزش دادن خجالت شود.

اگر شما در مورد گل لاله همچنان ادامه دهید، طورى كه كودك شما تصور كند كارى فاجعه بار و غیرقابل بخشش انجام داده، شما در او احساس خجالت به وجود آورده اید. از به وجود آوردن احساس خجالت در كودكان پرهیز كنید. این كار هیچ اثر مثبتى ندارد.

منبع: همشهری


مقالات مرتبط:

با کودکان بد رفتار چه کنیم؟

به فرزندان خود آگاهی بدهید

از کودکی به فرزندتان بیاموزید...

فرزندم بخشنده باش!

راه حل های خوب برای رفتارهای بد بچه ها ( قسمت اول )، ( قسمت دوم ) ، ( قسمت سوم )

خرید کتب « خانواده »، « روان شناسی »، « کودکان » از فروشگاه اینترنتی تبیان

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.