افرادی که از نظر عمومی کمرو هستند ( قسمت دوم )

به عقیده ی شما کدام گروه از این دو نوع افراد کمرو ، کمرویی خویش را " مشکل " بزرگتری می بینند؟ به نظر می رسد باری که بر دوش افراد کمرو از نظر عمومی قرار دارد، سنگین تر از بار افراد گروه دیگر است. احساسات آنان بر عملکردشان تأثیر می گذارد که متعاقباً بر ارزیابی دیگران از آنان اثر می بخشد و در نهایت بر طرز تفکرشان درباره ی خودشان تأثیر دارد. احساسات بد، عملکرد ناشایست ، رتبه بندی ضعیف گفتار و رفتار ، عزت نفس پایین و ...

کسی که از نظر عمومی کمرو است نمی تواند ترس ، عدم اطمینان ، خصوصیات خوب و خواسته های خود را با افراد شایسته ی دیگر در میان بگذارد و با قرار دادن بازگشت ناپذیر خویشتن در این ظرف حاوی خود ، کمک ، راهنمایی ، تصدیق و عشقی که همه ی افراد در زمانهای مختلف بدان نیازمندند را دریافت نمی کند.

همچنین کاملاً منطقی است  که فرض کنیم خام دستی یا ناتوانی در انجام عملکردی اثر بخش که به واسطه ی کمرویی پدید آمده است ، مانعی بر سر راه پیشرفت افراد می باشد. به طور کلی کمرو بودن می تواند حتی یک انسان خوب را نیز پایین نگاه دارد.

بالاخره می توانیم چنین استنتاج کنیم که افراد کمرو نمی توانند رهبر بشوند. در اکثر گروهها ، رهبران انتخابی بیشتر از میان طیف سخنگویان بزرگ بیرون می آیند . لزوماً بیشترین یا بهترین نظریات متعلق به آنان نیست، اما چنین قضاوت می شود که آنان تسلط بیشتری بر اوضاع دارند ، به این دلیل ساده که بیشترین بهره را از آن می برند. تحقیقات نشان داده اند زمانی که فردی با پیشینه ی ساکت بودن در یک مجموعه ی گروهی وادار به صحبت زیاد می گردد ، دیگر اعضای گروه واکنش مثبت بیشتری نشان می دهند و آن فرد نامزد احراز مقامی در سطح رهبری می گردد. اما کافی نیست به فردی که از نظر عمومی کمرو است ، تمریناتی در زمینه ی کسب مهارت بیشتر داده شود ، بلکه حس اعتماد به نفس و ارزشمند بودن نیز می باید در آنان افزایش یابد.

افرادی که از نظر خصوصی کمرو هستند

در مقایسه با افراد کمروی درون گرا ، کمروهای برون گرا آشکارا موقعیت بهتری دارند. چنین افرادی چنانچه با استعداد باشند ، ممکن است در حرفه ی خود به سرعت ارتقا یابند و حتی به افراد سرشناسی مبدل گردند. اما هیچ کس نمی داند برای پیش بردن این بازی چه نیرویی صرف شده است . ممکن است دیگران آنها را افرادی بسیار بردبار ، کارفرمایانی بیرحم ، یا افرادی که در خود هستند بدانند. متأسفانه حتی موفقیت نیز همیشه رضایت کامل را به همراه نمی آورد. برون گرای کمرو از این سرمایه گذاری عظیم آگاه است ، و به عنوان پیامدهای طبیعی انتظار بهترین را دارد و با هیچ چیزی کمتر از آن ارضا نمی شود.

عموماً کمروهای برون گرا وقتی از درون کمد بیرون آمده و ادعا می کنند که " من کمرو هستم " ، دوستان خود یا اجتماعی را شگفت زده می کنند . " نه ، تو نه ! منظورم این است که تو خیلی موفقی ، تو در حضور جمع کار می کنی . دوستانی داری . حکایات خنده دار تعریف می کنی و به دیدار دوستان می روی ." افرادی که از نظر خصوصی کمرو هستند معمولاً از بازرسی گریزانند . آنان تشویش خاطر خود را برای خویشتن نگاه می دارند و آن را در پوشش مهارت های اجتماعیِ به خوبی فرا گرفته شده پنهان می کنند.

کشف کمرویی

اینک اجازه دهید زرق وبرقها را از جلوی چشمان خویش کنار زده و به افرادی که هر روزه – سرِکار ، اطراف خانه ، درمدرسه یا درمیان آشنایان خویش – می بینیم نگاهی نزدیکتر بیفکنیم. ابتدا هریک از اعضای خانواده ی خود را در زمینه ی کمرویی مورد ارزیابی قرار دهید. سپس از آنها بخواهید به این سئوال پاسخ دهند :" آیا خودت را یک انسان کمرو می بینی ؟" می توانید از آنها بخواهید که حدس بزنند شما چه جوابی خواهید داد. همین کار را با افراد دیگری که تقریباً آنها را خوب می شناسید انجام دهید. یادداشت کردن نکاتی در زمینه ی پیشگویی هایتان بسیار ارزشمند خواهد بود.

دقت نظر خود را بسنجید و حساسیت خود را نسبت به پدیده ی کمرویی در انسانها و مجموعه های مختلف مورد ارزیابی قرار دهید. احتمالاً در می یابید که انجام این تمرین ارزش شریک شدن با دوستان و خانواده را دارد .  انجام این کار می تواند یک بحث زنده را به وجود آورد، به افراد کمرو اجازه دهد که صحبت کنند و احساسات خود را بیان نمایند.

برای تمایز میان افراد کمرو و غیر کمرو در یک گروه تماشاچیان بهترمی توان عمل  کرد. افرادی که از نظر خصوصی کمرو هستند بعضی مواقع این آزمون موفق می شوند ، همچنین افرادی که کمرویی آنان محدود به موقعیت های مشخص است -  مانند صحبت کردن در حضور جمع -  در موقعیت های دیگر شناسایی نخواهند شد.

چه چیز موجب می شود که دیگران شما را تا این اندازه متفاوت با خودتان بنگرند؟ تأثیری که شما برجای می گذارید یقیناً چیزی بیش از نشانه های کمرو بودن یا نبودن است . اما از اشتباهاتی که افراد دیگر در درک خود از کمرویی ما می نمایند ، می توانیم مطلب بسیاری درباره ی خودمان بیاموزیم.

در یک تحقیق ، برخی دلایل برای قضاوت کردن درباره ی خجالتی بودن یک فرد از این قرار بود : " آن فرد به آرامی صحبت می کند، مبتکر آغاز گفتگوها یا تداوم بخشیدن به آن نیست ، از ابراز عقیده یا "نه" گفتن می ترسد ، در حضور جنس مخالف ناراحت است ، به چشمان شما نگاه نمی کند ، فقط با یک گروه کوچک از دوستان که آنان نیز تمایل به سکوت دارند ، معاشرت می کند."

کسانی که غیر کمرو به نظر می رسیدند : بسیار زیاد و بلند حرف می زدند ، شور و اشتیاق زیادی داشتند ، لطیفه می گفتند و می خندیدند ، عقایدشان را ابراز می کردند ، توجه دیگران را به خود جلب می کردند ، تماس چشمی برقرار می کردند و " رهبران طبیعی " بودند.

افراد کمرویی که به طور غیرمعمولی جذاب هستند نگران آن هستند که هر چند وقت یک بار به عنوان افرادی "منزوی" ، "فروتن " یا " طرد کننده " با آنها برخورد کنند. با داشتن نگاهی مثبت در مورد خویشتن فرض می شود که شما می باید در هر موقعیتی در اوج قرار گیرید. وقتی قرار نمی گیرید ، استنباط چنین است که شما خواسته اید که در اوج نباشید زیرا " ملول هستید " یا " بالاتر از آن " هستید " یا " برای همراهی زیادی خوب هستید. "

چه چیز موجب پیدایش کمرویی در ما می شود؟

اکنون تا حدودی به معنای کمرویی برای افراد کمرو پی بردیم ، حال آنچه را موجب به جریان افتادن سیستم کمرویی می شود شناسایی کنیم.

خلاصه ای از افراد و موقعیت های مختلف که موجب بروز احساس کمرویی در ما می شوند:

درصد دانشجویان کمرو	افراد دیگر
70%	بیگانگان
64%	جنس مخالف
55%	قدرتمندان بر حسب معلوماتشان
40%	قدرتمندان بر حسب نقشی که دارند
21%	اقوام
12%	افراد مسن تر
11%	دوستان
10%	کودکان
8%	والدین

درصد دانشجویان کمرو	موقعیتها
73%	زمانی که در مرکز توجه قرار دارم – گروه بزرگ( مانند زمان سخنرانی )
68%	گروه های بزرگ
56%	در موقعیت پایین تر
55%	موقعیت های اجتماعی در کل
55%	موقعیت های جدید درکل
54%	نیازمند قاطعیت
53%	جایی که مورد ارزیابی قرار می گیرم
52%	جایی که در مرکز توجه قرار دارم(گروه کوچک )
48%	گروه های اجتماعی کوچک
48%	کنش متقابل یک  به یک با جنس مخالف
48%	آسیب پذیر ( نیازمند کمک)
28%	گروه های کوچک دارای اهداف مشترک
14%	کنش متقابل یک – به یک با افراد همجنس

بیگانگان ( به خصوص افراد جنس مخالف ) و قدرتمندان در رأس لیست قرار دارند. اما خویشاوندان شما نیز می توانند موجب بروز احساس کمرویی در شما شوند . جالب توجه است که افراد سنین مختلف – جوانتر یا مسن تر – می توانند موجب آغاز بروز این احساس گردند و باز هم جای تعجب است که حتی دوستان و والدین یک فرد نیز می توانند موجب بروز احساس کمرویی در او شوند .

لیست موقعیت هایی که می توانند گونه های یک فرد را سرخ کنند یا موجب افزایش ضربان قلب او گردند جالب  توجه است . بدترین موقعیت قابل تصور در این زمینه می تواند اجبار به ارائه ی  یک سخنرانی قاطع برای گروهی از افرادی باشند که موقعیت بالاتری نسبت به شما دارند و شما را مورد ارزیابی قرار می دهند . تأکید بر این مطلب مهم است که برای بسیاری از افراد کمرو ، کمرویی محدود به برخی موقعیت های مشخص و افراد خاص می باشد.

فراگیری کمرویی

دیدگاه محققین ویژگی های شخصیتی مبنی بر آن که کمرویی پیامد اجتناب ناپذیر سرشت کم مایه ی موروثی  است ، با اصول عقاید نظریه پردازان رفتاری  در تضاد است. رفتار گرایان معتقدند ، خوب یا بد ، ما چیزی هستیم که یاد گرفته ایم باشیم. ما یاد می گیریم به طریقی رفتار کنیم که پاداش مثبت دریافت می دارد و اعمالی را که برای ما پیامدهای منفی به دنبال دارند متوقف کرده یا از آن اجتناب می کنیم. با سازمان دادن دنیایی که در آن فقط به رفتارهای " مطلوب " پاداش داده می شود، رفتار گرایان ادعا می کنند که می توانند از یک انسان بد یک فرشته بسازند.

رفتارگرایان متجدد می گویند که کمرویی واکنش ناشی از هراس نسبت به وقایع اجتماعی است. این آموزش ممکن است محصول یکی از موارد زیر باشد:

·       دارا بودن تجربه ای منفی در گذشته از برخورد با مردم در موقعیت های مشخص  ، خواه از طریق تماس مستقیم با مشاهده ی " بلایی که بر سر دیگران آمده است ."

·       عدم فراگیری مهارتهای " صحیح " اجتماعی .

·       انتظار عملکرد ناشایسته داشتن و از این رو همواره نگران عملکرد خود بودن.

·       یادگرفتن این مطلب که به خاطر " عدم لیاقت " فردی به خود کم بها بدهید " من کمرو هستم " ، "من بی ارزش هستم "، " من نمی توانم آن کار را انجام دهم "، " من مادرم را می خواهم"!

همچنین بعضی از افراد کمرو هم اکنون بر مهارت های مناسب اجتماعی تسلط دارند ، اما عدم اعتماد به نفس مانع از موفق بودن آنان در عرصه ی اجتماع می گردد. مثل یاد دادن مهارت های لازم برای صحبت کردن به افراد ساکتی که لزوماً سکوت آنان را " درمان " نخواهد کرد. اگرچه گاهی اوقات این اتفاق رخ می دهد اما گاهی اوقات کمرویی آنان بدتر می شود. انجام تمرینهای لازم برای کاهش تشویش اجتماعی ، تمرین هایی برای افزایش عزت نفس و درک بهتر پایه های نامعقول کمرویی فرد باید همراه با تمرین هدایت شده و موفق مهارت های اجتماعی به پیش برده شود.

برای برخی افراد دچار کمرویی حاد – کمروهای مطلق – وقایع مشخص در حالت نمادی آن ترسناک تر از شکل ظاهری آن است. کمرویی آنان بستگی به تجربه ی فردی ناخوشایند آنان با افراد یا موقعیت های مشخص ندارد. بلکه از آنجا که این افراد یا موقعیت ها نمایشگر تعارضات حل نشده و سرکوب شده ای هستند که قبلاً در زندگی آنان آغاز شده است ، احساس تشویش می کنند .