عطش دائمی و ریشه های آن
اگر احساس عطش و میل دائمی به نوشیدن مایعات امانتان را بریده است، به طوری که دیگر توانی برای غلبه بر این حالت خویش ندارید، حواستان باشد که حتماً پای مشکلی در میان است. این حالت شما نمی تواند ناشی از یک تشنگی ساده باشد و ممکن است زنگ خطری برای بروز یک بیماری جدی محسوب شود.
این نوع از تشنگی و احساس عطش دائمی ممکن است دلایل زیادی داشته باشد. ما در این مقاله تعدادی از این دلایل را برای شما گردآوری کرده ایم. با ما همراه باشید!
1. شاید شما داروهایی مصرف می کنید که خشک شدن دهان یکی از عوارض آنهاست:
بعضی اوقات احساس عطش و تشنگی، ربطی به خشک شدن آب بدن ندارد بلکه نشان دهنده یک تشنگی معمولی است که از خشکی زبان ناشی شده است. در بیشتر موارد، این تشنگی ریشه روانی ندارد و از مصرف یک سری از داروها نشأت می گیرد، مثل آتروپین ها، داروهای ضد فشارخون، داروهای اعصاب و داروهای ضد افسردگی. در حقیقت کاهش ترشح غدد بزاقی از عوارض مصرف این داروها به شمار می رود.
اما برای غلبه بر این حالت چه کاری از شما ساخته است؟ دقت کنید که اگر دیگر نمی توانید خشکی ناحیه دهان را تحمل کنید، حتماً با پزشک خود مشورت و فواید و عوارض داروهای تجویز شده را سبک سنگین کنید. در نهایت اگر چاره ای جز مصرف داروها نداشتید، پزشک ترفندهایی برای غلبه بر خشکی دهانتان پیشنهاد خواهد داد.
2. شاید به دیابت مبتلا شده اید:
پزشکان معتقدند: "زمانی که قند خون بالا می رود، آب موجود در خارج از رگ های خونی، به داخل آن ها هدایت می شود تا به این شکل قند خون پایین بیاید." بنابراین کلیه ها باید برای دفع و پاکسازی این آب بی رویه وارد میدان شوند و در نتیجه میل دائمی به ادرار کردن برای فرد پیش می آید و نهایت این که فرد مدام تشنه خواهد بود.
تشنگی مفرط در بچه ها و جوانان، زنگ خطری برای ابتلا به دیابت نوع یک است. البته این مورد، تنها نشانه دیابت نیست و برای تجویز داروهای مربوط به این بیماری، شرط کافی محسوب نمی شود.
اگر روزی روزگاری چنین حالتی برای شما پیش آمد، دستپاچه نشوید، خونسرد باشید، اگر دیدید که این علائم قصد برطرف شدن ندارند، حتماً با پزشک خود مشورت کنید.
3. شاید به مشکلات عصبی دچار شده اید:
گاهی اوقات احساس تشنگی، علتی ریشه ای دارد و از مشکلات عصبی ناشی می شود. به این ترتیب که مغز سیگنالی مبنی بر وقوع تشنگی را ارسال می کند، در حالی که بدن اصلاً نیازی به آب ندارد. این بی نظمی ممکن است که به نارسایی غده هیپوفیز مربوط باشد. این غده مغزی، وظیفه کنترل ادرار را بر عهده دارد. در نارسایی این غده، هورمون های مفید ترشح نمی شوند و کلیه ها نیز به خوبی عمل نمی کنند.
در دیابت بی مزه، وضع دقیقاً به همین شکل است: "در این بیماری که شباهتی با دیابت شیرین ندارد، فرد شب و روز احساس تشنگی می کند، به طوری که نوشیدن مایعات هم دردی از وی دوا نمی کند و مدام تمایل به ادرار کردن دارد."
برای درمان این وضعیت، نخست باید آزمایشات تکمیلی ادرار و خون انجام گیرد تا ابتلا به این نوع از دیابت ثابت شود.
4. شاید مبتلا به نوعی بیماری موسوم به Potomanie شده اید:
این بیماری ریشه ای کاملاً روانی دارد. در این بیماری میل شدید به نوشیدن آب، همیشه و در همه حال گریبان گیر فرد مبتلاست. این بیماری غالباً به سراغ افرادی می رود که سعی می کنند به زور هم که شده آب بنوشند تا بلکه مثلاً چند گرمی از وزنشان کم شود! این بیماری مغز را به مرحله ای می کشاند که مدام برای رفع یک تشنگی کاذب، سیگنال می فرستد.
در هر صورت حجم بالای آب بلعیده شده (5 تا 10 لیتر در روز) باید از بدن دفع شود، در نتیجه فرد به طور مداوم نیاز به دفع ادرار دارد. در نتیجه، دو حالت پیش می آید: از یک سو فرد دوباره احساس تشنگی می کند، دوباره تا می تواند مایعات می نوشد و دوباره و دوباره این دور باطل تکرار می شود، از سوی دیگر، اِدم یا ورم هایی در سطح بدن ایجاد می شود (چون سدیم دیگر به اندازه کافی در بدن وجود ندارد و جریان آب نیز به خوبی در بدن انجام نمی گیرد).
برای درمان این بیماری، پیش از هر چیز باید بدانید که این بیماری، ریشه ای روانی دارد. از این رو گاهی اوقات بستری شدن در بیمارستان امری لازم در بهبود بیماری خواهد بود.
5. شاید واقعاً آب کافی به بدن شما نمی رسد و اصطلاحاً بدن هیدراته نمی شود:
پزشکان معتقدند که اغلب اوقات، حالت تشنگی طبیعی است و اصطلاحاً ریشه فیزیولوژیکی دارد: در این مورد، تشنگی از هیدراته نشدن بدن و یا تعریق زیاد ناشی می شود. هیدراته نشدن زمانی رخ می دهد که بدن آب زیادی را از راه ادرار و پوست (تعریق) از دست داده و این آب نیز از طریق مایعات و مواد غذایی مصرفی، جایگزین نشده است.
برای رفع و غلبه بر این حالت، آب و مایعات بنوشید ولی زیاده روی نکنید. ایده آل آن است که روزی 1.5 تا 2 لیتر آب بنوشید. این مقدار آب، از یک سو آب مورد نیاز بدن شما را تأمین می کند و از سوی دیگر، اختلالی در روند جریان آب در بدن نیز ایجاد نمی کند.
6. شاید در مصرف نمک زیاده روی می کنید:
زیاده روی در مصرف نمک، نوعی هیدراته نشدن، آن هم از نوع روانی را برای بدن به همراه دارد، به این دلیل که کلیه ها باید نمک و آب اضافی را به طور همزمان از بدن دفع کنند. دقت کنید که هر چه بیشتر نمک مصرف کنید، آب بیشتری از دست خواهید داد و در نتیجه، بدنتان با کمبود شدید آب مواجه خواهد شد و اصطلاحاً هنگ می کند! از سوی دیگر، این حجم زیاد سدیم، در آب موجود در خارج از سلول ها تجمع می کند و تعادل محیط خارجی سلول ها را از بین می برد. برای غلبه بر این وضعیت، آب داخل سلول به خارج ترشح می شود و در نتیجه سلول ها خشک و خالی از آب می شوند و در نهایت احساس تشنگی بر فرد غلبه می کند.
برای بهبود این وضعیت، از آب و مایعات استفاده کنید اما مراقب میزان نمک موجود در غذای مصرفی خود باشید و بدانید که فرآورده های صنعتی چون انواع پنیرها و یا فست فودهایی چون پیتزاها، دارای نمک و سدیم نامرئی بالایی هستند!
