محله ای برای اعتیاد تزریقی در گوشه خیابان

وقتی از کنار پارک هرندی رد می شوید هیچ خبری از معتادان و آتش های کوچکی که درست می کردند نیست. شاید هر کسی با دیدن این صحنه فکر کند که معادله چندمجهولی پارک هرندی بعد از گذشت سال ها حل شده است، اما واقعیت این است که مشکل نه تنها حل نشده، بلکه تنها سعی شده تا صورت مساله اش پاک شود.

کافی است دور پارک بچرخیم و کوچه های کنار کلانتری 116 را بالا برویم، آن وقت معتادانی را می بینیم که در تاریکی کوچه نشسته اند و موادشان را می کشند؛ همان هایی که تا دیروز در پارک هرندی زندگی می کردند حالا خودشان را در کوچه ها قایم می کنند.
درست سه ماه پیش، زمانی که هوا هنوز سرد بود، همان زمانی که جسته گریخته طرح جمع آوری معتادان انجام می شد و اولین پاتوقی که وارد شده بودند دره فرحزاد بود، صحبت از پاکسازی پارک هرندی به میان آمد، همان زمانی که کارتن خواب های فرحزاد به پل آهنی کوچ کرده بودند تا در امان باشند.
اما قصه هرندی فرق دارد، زیرا زمانی که به ادعای پلیس، «اهالی محل» پارک هرندی را آتش زدند و تنها دارایی کارتن خواب ها را خاکستر کردند تا آنها از این پارک متواری شوند، مسئولان طرح جمع آوری و ساماندهی را آغاز کردند و بعد از آن اعلام کردند که دیگر هیچ معتادی در این منطقه وجود ندارد و همه معتادان در کمپ های ماده 15 و 16 ساماندهی شده اند.
در نگاه اول صحبت مسئولان درست است زیرا حالا دیگر هیچ معتادی در پارک هرندی وجود ندارد، اما وقتی به کوچه پس کوچه ها می رویم، همان هایی را که یک روز در پارک زندگی می کردند می بینیم که حالا در کوچه پس کوچه های شوش و مولوی زندگی می کنند.
شهرداری تهران سال گذشته اعلام کرد تلاش دارد چهره پایتخت را از حضور معتادان متجاهر پاک کند، اقدامات خوب و زیادی هم در این باره انجام شد ولی باز هم این روزها، حضور معتادان در برخی مناطق به روشنی نشان می دهد اقدامات شهرداری در این باره پاسخگو نبوده است.
شهروندان زیادی گلایه خود را در این باره به سرویس مشکلات مردم نوشته اند و گفته اند بازگشت معتادان به شهر، باعث سلب آرامش آنها شده است.

میثم نیز یکی از مخاطبان سرویس مشکلات مردم است که مشکل خود را معتادان اینطور عنوان کرده: با سلام و تحیات ضمن تشکر، بنده ساکن یکی از محله های خیابان شوش نرسیده به میدان راه آهن هستم. متاسفانه برخی از خانه های فرسوده و خالی از سکنه کنار خیابان هنوز خراب نشده است که در فواصل آنها مأمنی برای مصرف مواد مخدر و پاتوق کارتن خواب ها ایجاد شده است که این مسئله آسایش روانی و امنیت را از ساکنین این محله ها سلب کرده است. از شهرداری محترم این منطقه خواهشمندیم نسبت به خرید این خانه ها و تخریب و تبدیل آن به فضای سبز اقدام لازم را بعمل آورد. باتشکر از شما

شهرداری نباید بیش از حد زیربار تعهد برود

گلایه و دغدغه مردم این محله همه از یک جنس و مشترک است، ترجیع بند سخنان همه آنها "گلایه از رها کردن معتادان و در پی آن ناامنی و زشت شدن چهره محله شان" بود؛ اما مجتبی شاکری، رئیس کمیسیون نامگذاری شورای شهر نیز با بیان اینکه وقتی ابتدا و انتهای مدل فعالیت در محله ای مشخص نباشد چنین می شود، می گوید: زحمات طاقت فرسای شهرداری در هرندی به دلیل غفلت سایر دستگاه ها منتج به نتیجه نمی شود.
وی با بیان اینکه عمده دلایل اعتیاد در جامعه ما فقر، بیکاری و... است، گفت: حل این مسائل مربوط به شهرداری نیست و شهرداری می خواهد در مراکز بهاران خود نسبت به حرفه آموزی معتادان بهبودیافته اقدام کند در حالی که در جامعه کنونی ما افرادی با مدرک فوق لیسانس، دکتری و ... وجود دارند که نمی توانند شغلی برای خود پیدا کنند و جای سوال است برای بهبودیافته ای که رزومه مناسبی ندارد، چگونه می توان شغلی ایجاد کرد؟
شاکری با بیان اینکه شهرداری نباید بیش از حد زیربار تعهد برود، گفت: مشکل اصلی عدم فعالیت قرارگاه مبارزه با آسیب های اجتماعی در وزارت کشور است، چراکه وقتی قرارگاه به خوبی فعالیت نکند نیروهای درخط با کم و کاستی ها روبرو شده است.

مردم محله شوش گناهی ندارند

رحمت الله حافظی، رئیس کمیسیون سلامت شورای شهر با بیان اینکه مردم منطقه شوش گناهی ندارند و مسئولان مقصر هستند، گفت: مشکلات اجتماعی این محله ناشی از تعلل و عدم توجه چندده ساله مسئولان است که الان به چنین وضعیتی خود را نشان می دهد.

وی با اشاره به تردد معتادان در برخی معابر پایتخت افزود: در میادین اصلی منطقه شوش حضور افراد معتاد و ولگرد کمتر شده است اما در کوچه ها و محله ها تجمع می کنند و این مسئله قطعا به آرامش مردم سیب می زند.
حافظی در مورد علت این اتفاق و بازگشت دوباره معتادان با بیان اینکه فضاهای پیش بینی شده برای ترک اعتیاد ظرفیت کمتر از نیاز واقعی بود و به همین دلیل ظرفیت مراکز تکمیل شده اما معتادان هنوز در سطح شهر تردد می کنند گفت: برآورد جامع آماری با ظرفیت تطبیق نداشته است و برای حل این مشکل یا باید ظرفیتها افزایش یابد و یا تا بازگشت و خروج افراد، جا برای مابقی باز شود.

بازگشت معتادان به پاتوق ها

یک نسخه مشترک را نمی شود برای همه معتادان پیچید.
فاطمه دانشور، رئیس کمیته اجتماعی شورای شهر اما نظر دیگری دارد و با بیان اینکه علت رها شدن دوباره معتادان به خصوص زنان به خیابان های پایتخت، آماده نبودن مراکز بهاران در بهمن ماه سال گذشته بوده است گفت: براساس برنامه ریزی های انجام شده مقرر شده بود که پس از جمع آوری معتادان توسط پلیس و شهرداری، آنها به کمپ های ترک اعتیاد سپرده و پس از آن برای حرفه آموزی به مراکز بهاران سپرده شوند که پس از درمان، بهاران آماده نبود و در کمپ نیز این افراد بهبود یافته نگهداری نشدند.
وی با بیان اینکه شهرداری علت این تاخیر را اعتراض اهالی حکیمیه اعلام کرده است گفت: اعتراض اهالی حکیمیه نشان از عدم مطالعه و نیاز سنجی دارد چراکه اگر مطالعه انجام می گرفت قطعا این اعتراضات پیش بینی می شد و این منطقه انتخاب نمی شد هرچند جای سوال است که آیا در در استان تهران هیچ جایی نبود که این 400زن را به آنجا ببریم؟چراکه این افراد توسط رصد فعالان اجتماعی مجددا در پاتوق ها و محلات دیده شدند.
دانشور با بیان اینکه یک نسخه را نمی شود برای 400 نفر پیچید گفت: باید در کنار مددکار اجتماعی، مددیار نیز که از بهبودیافتگان است حاضر شود چراکه من، قالیباف و یا امرودی صحبت های کارتن خواب را متوجه نمی شویم و باید در پروسه درمان این افراد، مددیارانی حاضر باشند تا به این افراد کمک کنند.
هراتفاقی که در میانه راه جمع آوری معتادان افتاده از عدم همکاری یا نیم بند بودن همکاری مسئولان امر، عدم ظرفیت مناسب برای ساماندهی، تعویق در بهره برداری از بهاران و ... رخ داده، دودش به چشم مردمان محله هرندی و شوش رفته، مردمانی که این روزها میان تماس با دو شماره 137 و 110 مبهوت مانده اند و نمی دانند برای دورکردن معتادان متجاهر که از میانه های روز پشت دیوار و پنجره خانه شان بساط پهن می کنند، چه کنند؟ و به نظر می رسد باید مسئولان هرچه زودتر آستین همت خود را بالاتر بزنند تا این مشکل حل و فصل شود.