در فاصله ی دو نقطه

کتابی که بیشتر به دفتر خاطرات می ماند و ساده و روشن همه چیز در آن نوشته شده. در فاصله دو نقطه اتوبیوگرافی ایران درودی، نقاش ایرانی است. او در این کتاب ماجرای زندگی خود را از هنگام تولد شروع کرده است و نکته به نکته تمامی آنچه شخصیت وی را ساخته به زبانی ساده بازگو می کند؛ لابه لای صفحات کتاب به مناسبت موضوع تصاویری از تابلوهای نقاش به چاپ رسیده است.

«آیا این جهان هستی در مسیر نامساوی منشور دیدگان متفاوت به نظر می آید؟!
 نخستین نگاه من با چشمان لوچی بود که زوایای دید آن هرگز مساوی نخواهد شد!
ولی امروز می دانم که انسانها آنچه را مهم است،از مسیر منشور دیدگان نمی نگرند بلکه با چشم دل لمس می کنند.
من سه شنبه 11 شهریور ماه سال 1315 شب هنگام در خانه ی آبا اجدادی در شهر مشهد به دنیا آمدم».
کتاب با این عبارات دلنشین و پر مفهوم آغاز می شود. ایران دوردی از نقاشان برجسته ایرانی است و قطعا  هنر دوستان و اهل کتاب نام آن را شنیده و وی را می شناسند. تا کنون بارها نقاشی هایش در ایران و شهر های بزرگ جهان به نمایش گذاشته شده است. ایران درودی فعالیت در حوزه های مختلف همچون رادیو و تلویزیون ایران، نقد نویسی، مترجم و معرف مکتب های هنر در مطبوعات، تدریس در دانشگاه، تهیه کنندگی و کارگردانی فیلم های مستند و ... را در کارنامه ی کاری و هنری خود به ثبت رسانده است.
و اما کتاب «در فاصله ی دو نقطه» که با قلم دلنشین و نثری روان زندگی پر فراز و نشیب وی را به تصویر کشیده است؛ کتاب ابتدا با شرح دوران کودکی و شرایط زندگی وی در سالهای پیش از جنگ جهانی آغاز می شود. در میان این خاطرات سختی ها و رنج ها، شیرینی ها، عشق به خانواده، دوران کودکی تا روزهای جوانی و دانشجویی در پاریس و آشنایی با بزرگان شعر و ادب و نقاشی و اتفاقات سخت و شیرین دیگر در مسیر زندگی وی به تصویر کشیده شده است. زندگی نویسنده که محور همه ی اتفاقات شخص نویسنده و نزدیکان و دوستان او است با نثر روان و اثر گذاری پرداخت شده است.
در روند داستان، در پس و پیش هر ماجرا، حال تلخ و شیرین یا با دلهره و شادی، نویسنده از جملات دلنشین و پر مغز ی استفاده کرده است که هر یک نتیجه سال ها شناخت و تجربه اند. و می توان گفت بیشتر از مطالعه و آشنایی با سرگذشت دوردی می تواند به نوعی کلاس درسی شیرین و تأثیرگذار برای مخاطب باشد.

چند نکته قابل توجه از زبان نویسنده

*یکی از مهمترین رازهای زندگی من زن بودن و چگونه زن بودنم است. ای کاش می توانستم به تمام زنهایی که خود را با دیگران مقایسه می کنند و خود را زشت تر یا زیباتر می یابند می گفتم: زیبا بودن هر انسانی به طرز تفکر او و معیارهای شخصی او بستگی دارد نه به ذهن و دید دیگران، بزرگترین اشتباه همین مقایسه است که عامل به هم ریختن معیارهاست.

*هنرمند چیزی را به کسی ثابت نمی کند.در دراز مدت ارزش و حقیقت، همیشه آشکار می شود و "زمان" عامل تعیین کننده ارزش ها و صادق ترین داورهاست.
*می باید مجنون بود تا دانست لیلی چقدر زیباست. ولی من باور دارم لیلی همانقدر زیباست که خود تصور دارد. اوست که مجنون را به آنچه خود باورد دارد متقاعد کرده است. برای من زیبایی مجموعه ای است از فرهنگ جامعه، معیارهای شخصی، حافظه عینی، تلقین، بار عاطفی و در آخرین مرحله و کمترین اهمیت، تناسب و چگونگی فرمها.
*تعریف دیگر من از زیبایی، زیبایی درون همراه با تعادل و هماهنگی فرمهای برونی است.

تجربه ای از زندگی

برای آشنایی بیشتر با ایران دوردی و کتابش بخش های از «در فاصله دو نقطه» را می خوانید که حاوی معانی زیبا و قابل تأملی است: «پس چه وقتی یاد خواهم گرفت که بدانم "آزادی" را که برای خود ارج می نهم، حق دیگران هم هست. وانگهی این جهان از من آغاز نشده و با من نیز خاتمه نخواهد یافت. در مقایسه با عظمت آن، حتی یک نقطه هم نیستم، من هیچ مطلقم.
ای کاش به سادگی و خلوص باغبانی بودم که همه ی گل های باغ را یکسان دوست می دارد، یا ای کاش به این شعور می رسیدم که بدانم این دنیا را ارزشهایش به وجود آورده است و این ارزشها نتیجه حضور سایر انسانهاست. ما تنها به اندازه ی شناختمان به مقدار بسیار اندکی به ارزشها پی می بریم و این اندک تمامی نیست...».
در بخش های پایانی ، ایران درودی تجربه نوشتن در این کتاب را اینطور بازگو می کند است: «در این کتاب، با تمام هستیم هستم. با همه ضعف ها، با تمامی دلهره ها و امیدها و توانها. درون من به وسعت تجربه ای است که اززندگی می شناسم؛ وسعت یک لحظه ی زندگی در مسیر ابدیت. تلاش می کنم که در این لحظه حضور، یکپارچگی از هم گسیخته خود را حفظ کنم، تا تداوم و بقای آن با طنین صدایم در ابدیت انعکاس یابد».
در فاصله ی دو نقطه/ ایران درودی/ چاپ اول: 1381/ قیمت چاپ اول: 3000 تومان/ تعداد صفحه:287/ نشر: نی