در سال جدید تنبلی را جریمه کنید

عقب انداختن کارها بلایی است که هزینه های زیادی هم دارد. موکول کردن کارها به آینده نه تنها موجب از بین رفتن بازدهی می شود، بلکه پشیمانی و تأسف و کاهش اعتماد به نفس را نیز به دنبال دارد، اگر شما هم كارهای عقب افتاده زیادی دارید، اگر در هنگام شروع كار احساس سنگینی و خستگی دارید، هرچه زودتر تنبلی را كنار بگذارید و فكری برای انجام كارهای خود بكنید.

راهکارهای مختلفی برای مبارزه با تنبلی وجود دارد. در ادامه مطلب، راهکارهایی ساده، اما کاربردی آمده است. در خور ذکر است که نیاز نیست در قدم اول، شما به همه این راهکار ها عمل کنید .بهتر است در ابتدا یک یا چند راهکار را عملی کنید و در مراحل بعد به سراغ بقیه راهکار ها بروید.

مقدمات را بچینید

پیش از شروع هر کاری، مقدمات آن را فراهم کنید. هر قدر درباره کاری، بیشتر آگاهی داشته باشید و از قبل مقدمات آن را آماده کرده باشید، تسلط شما برای انجام آن کار بیشتر خواهد بود و سرعت عمل شما بیشتر می شود.

موانع روانی را بشناسید

کمبود انرژی یکی از عوامل تاثیرگذار بر تنبلی است. مراقب سطح انرژی خود باشید. ورزش کنید و صبح ها صبحانه ای کامل و انرژی زا نوش جان کنید. به نظر می رسد که شروع یک روز کاری بدون خوردن یک صبحانه خوب مانند رفتن به جنگ بدون مهمات است! بنابراین شما باید موانع روانی فعالیت های خود را شناسایی کنید و پیش از شروع هر فعالیتی انرژی روانی خود را تقویت کنید.

زمان را کوتاه کنید

برای انجام کارهای مهم خود، یک ضرب الاجل زمانی تعیین کنید و با تمام وجود به آن متعهد باشید. همچنین شما باید چشم اندازهای بزرگ اما اهداف کوچک داشته باشید. اهداف بزرگ وقتی محقق می شوند که به مجموعه ای منسجم از اهداف کوچک تبدیل شوند.

به خودتان جایزه بدهید

پس از انجام هر بخشی از کار، به خودتان پاداش کوچکی بدهید. در خور ذکر است که باید حتما به قول یا پاداشی که برای خودتان در نظر گرفته اید، عمل کنید زیرا به این شکل مکانیسم لذت و پاداش در هنگام انجام کار ها در ذهن شما فعال می شود.

نیم ساعت هیچ کاری نکنید

اگر هیچ یک از روش های غلبه بر تنبلی روی شما جواب نمی دهد این روش را نیز می توانید امتحان کنید. بر روی یک صندلی بنشینید و برای مدتی سعی کنید هیچ کاری انجام ندهید و حتی فکر هم نکنید. به زودی خواهید دید که نمی توانید این همه انفعال را حتی برای نیم ساعت تحمل کنید در نتیجه ناخودآگاه بلند می شوید تا کاری انجام دهید.

به کارتان متعهد باشید

به هیچ وجه به کارهای غیرضروری نپردازید. اینجا تنها جایی است که کمی تنبلی در آن مفید است. البته به شرطی که برای انجام آن، تاریخ مشخصی را در آینده مشخص کنید و به آن تاریخ متعهد باشید و کارهای مهم را انجام دهید حتی وقتی حس خوبی ندارید.

به لذت آخر خط بیاندیشید

هرگاه ذهن شما تمایل به تسلیم در برابر لذت های زودگذر و کوچک ناشی از توقف انجام فعالیت را داشت، لذت های عمیق حاصل از پایان یافتن کار را در ذهن خود برجسته و با جزئیات کامل آن را مرور کنید.

تنبلی را فراموش کنید

پیش از اقدام به هر کاری، باید برچسب هایی را که احتمالا تاکنون به خودتان درباره اهمال کاریتان می زدید فراموش کنید. به جای اینکه انتظار داشته باشید حس تنبلی هیچ گاه به سراغتان نیاید، بکوشید این حس را مدیریت و بیشتر اوقات از آن اجتناب کنید. اگر می خواهید برنامه شما به دلیل تنبلی با گذشت زمان متوقف نشود، لازم است در طول این مسیر دایم انگیزه های خود را با ابزارهای مثبت تقویت کنید.

از شکست نترسید

تعارف نداریم که! عده ای از ما می ترسیم که به کارمان گند بزنیم و در بین عالم و آدم انگشت نما شویم. اما ترس ما بیشتر از آنکه به قضاوت دیگران برگردد، به قضاوت خودمان در مورد ارزش وجودمان برمی گردد. اگر ما ارزش خودمان را با تعداد موفقیت ها منهای تعداد شکست ها بسنجیم، همیشه از شکست خوردن و بنابر این بی ارزش شدن می ترسیم. این باور بنیادی می تواند باعث خیلی از تنبلی های ما مخصوصا در انجام کارهای بزرگی مثل ادامه تحصیل، تغییر سبک زندگی و حتی ازدواج شود.

سر هر جمله باید بگذارید

روان شناسان با آنچه در کتاب های عامه پسند موفقیت تبلیغ می شود، موافق نیستند. کتاب های موفقیت می گویند، به خودتان بگویید: "من باید این کار را انجام دهم" تا آن کار انجام بگیرد. اما روان شناسان می گویند استفاده از کلماتی مثل باید باعث می شود که ما به خاطر انجام ندادن کار بیشتر احساس گناه کنیم؛ یعنی ما با کلمه ای مثل باید، انجام یک کار ساده را تا حد رعایت یک ایدئولوژی یا عملی اخلاقی بالا می بریم. بالا بردن ارزش یک کار همان و سخت تر شدن انجامش همان و تنبلی بیشتر به خاطر کار سخت تر همان!

فکر نکنید، موفق ها همیشه بر کارهایشان مسلطند

روان شناس ها اسم این خطای ذهنی را گذاشته اند "الگوی تسلط". بعضی از ما تنبلی مان را با مقایسه با انسان های موفق و کارآمد توجیه می کنیم. ما فکر می کنیم که آنها همیشه با اطمینان و اعتماد به نفس کامل و بدون تحمل فشارهای روانی به سوی هدف می تازند. این تصورات احتمالا به این خاطر شکل گرفته است که ما فقط یک برش از زندگی و حرف های آدم های موفق را در مصاحبه های تلویزیونی و مطبوعاتی می بینیم و می خوانیم.

به زندگی تان دقیق تر نگاه کنید

ببینید اگر می دانستید فقط 6 ماه دیگر زنده خواهید بود، آیا همین روش ها و همین كارها را انتخاب می كردید؟ اگر نه بهتر است كارهایی كه «می خواهید» انجام دهید، زیرا به طور نسبی هر چه دارید همین است. اگر ابدیت زمان را در نظر بگیریم، 30 سال یا 6 ماه فرقی با هم ندارند. زندگی شما لحظه ای بیش نیست و تاخیر در هر كاری بی معنی است.

زمان حال را با دقت بررسی كنید.

ببینید اكنون از چه چیزی اجتناب می كنید و شروع به مقابله و مبارزه با ترس از زندگی مثبت و سازنده كنید. به تعویق اندازی موجب نگرانی نسبت به امری در آینده می شود و این نگرانی جانشین زمان حال شما می شود. اگر دلتان می خواهد دنیا تغییر كند، شكوه و شكایت نكنید،كاری بكنید به جای این كه لحظات خود را با انواع نگرانی های اختلال آمیز نسبت به كارهای معوق مانده بگذرانید، با این نقطه ضعف فلاكت بار مبارزه كنید و پیوسته در لحظه حال زندگی كنید.