راهی غیر اخلاقی برای ازدواج کردن!

مسئله اصلا پیچیده نیست. می خواهند ازدواج کنند، برای همین اعتماد می کنند و دست به هر راهی می زنند تا نیمه گمشده شان را پیدا کنند.

فرآوری: لواسانی-بخش اجتماعی تبیان

از یک دهه پیش تاکنون که اینترنت در ایران جای خود را باز می کند، روابط دختر و پسر ابعاد جدیدی پیدا کرده است؛ اول از همه چیز چت روم ها کاربران ایرانی را به سمت خود کشیدند، سپس نوبت اورکات و شهرهای مجازی دیگری مانند آن رسید و حالا تلگرام.
سایت های همسر یابی در فضای مجازی به راحتی  با اسم های متنوع و مختلف فعالیت می کنند و با یک کلید واژه و یک کلیک به راحتی می توان  این سایت ها را یافت.
هنگامی که وارد یکی از سایت های همسر یابی می شوید اطلاعات شخصی شما همانند اسم، شماره تلفن، خصوصیات اخلاقی، پست الکترونیکی و ... را می خواهد که می توان به دروغ هم اطلاعات را درج کرد.

پس از عضویت در یکی از سایت های همسر یابی آلبومی از عکس های دختران و پسران با شکل های مختلف برای شما باز می شود و گزینه هایی همانند پیام خصوصی را برای ارتباط بیشتر می بینید.
سایت های همسر یابی بیشتر شبیه سایتی برای دوست یابی است البته نه یک دوست بلکه می توان با صد ها نفر ارتباط گرفت و قرار های عاشقانه گذاشت و قول های ازدواج داد اما در نهایت کاربران این دسته از سایت ها خود را در سرابی بیش نمی یابند.
برخی از سایت های همسر یابی صرفا دکانی برای سود آوری باز کرده اند و گزینه های مختلفی را برای اینکه بیشتر وارد حریم خصوصی افراد بتوان شد به فروش گذاشته اند و به عنوان کاربر ویژه به دیگر افراد معرفی می شوید اما در جامعه واقعی می توان همسری را در فضای غیر واقعی و مجازی برگزید آن هم از سایت هایی که نه در آن مشاوره ای وجود دارد نه از قانونی بودن سایت اطمینانی وجود دارد.
بعد از انواع استفاده ها از شبکه های اجتماعی، حالا "خواستاگرام"  یا همان خواستگاری در فضای مجازی هم رونق گرفته است. در چند روز اخیر کانالی با عنوان «خواستاگرام» ایجادشده تا دختران و پسران مشخصاتی چون قد، وزن، و انتظاراتشان از همسر آینده شان را همراه با عکس در گروهی قرار بدهند و پس از تایید توسط مدیر گروه روی کانال قرار می گیرد تا اگر افراد تمایل داشتند از همدیگر خواستگاری کنند. جالب اینجاست که؛ در صورت تمایل به مذاکره با طرف مقابل ابتدا باید 20 هزار تومان پرداخت کنند تا در محیطی با عنوان اتاق خواستاگرام امکان مذاکره دو طرف فراهم شود.
حدود ۶ هزار جوان از طریق دو کانال تلگرام در انتظارند تا فرصت خواستگاری برایشان ایجاد شود. بیش از ۴ هزار دختر مجرد عکس و مشخصات خود را به کانال خواستاگرام ارائه کرده اند و در مقابل حدود ۲ هزار مرد مجرد نیز همین کار را کرده اند تا از فرصت نفوذ این شبکه اجتماعی برای آغاز زندگی مشترک بهره بگیرند.
این شیوه همسریابی جدید نیست زیرا پیشتر از طریق وب سایت اینترنتی چنین فضایی وجود داشته است اما در شرایطی که آمارهای وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات حاکی از آن است که از ۱۴ میلیون کاربر اینترنتی عضو شبکه اجتماعی تلگرام هستند ظهور کانالهای تلگرامی در این زمینه طبیعی است.

لذا در این زمینه سیدحسن موسوی چلک، مددکار اجتماعی، نیز درباره معایب و محاسن ازدواج اینترنتی می گوید: «این افراد در اینترنت و فضای مجازی دنبال آرمان و آرزوهای خودشان هستند و طبیعی است که در این فضا یک فرد می تواند تجربه آشنایی با افراد مختلف را بارهاوبارها و حتی هم زمان داشته باشد و در ارزیابی هماهنگی ملاک های طرف مقابل با خود برای ازدواج دچار نوعی سردرگمی شود که انتخاب را سخت تر می کند.

علاوه براین در برخی از موارد این ارتباطات که ماه ها بدون هیچ آشنایی واقعی به طول می انجامد می تواند فرد را درگیر واقعیت های ساختگی کند. در نهایت اینکه در ظاهر ممکن است استفاده از این فضاها برای همسریابی آسان ترین راه تشکیل زندگی مشترک باشد اما واقعیت این است که اگر این نوع ارتباط با بلوغ عاطفی طرفین همراه نباشد می تواند آسیب های جدی ای را از نظر عاطفی و روانی برای جوانان داشته باشد.»
اما در تماس با وزارت ورزش و جوانان فعالیت این مرکز مورد تأیید قرار نگرفت. با وجود اینکه در سال ۹۲ مدیرکل دفتر ازدواج و تعالی خانواده وزارت ورزش و جوانان از فرصت شش ماهه ثبت نام سایت های همسریابی غیرمجاز در سامانه آزمایشی الکترونیک صدور مجوز مراکز مشاوره ازدواج و خانواده خبر داده بود، اما این خط ونشان ها در فعالیت های قارچ گونه این مراکز هیچ گونه محدودیتی ایجاد نکرده است، بلکه پای فعالیت این مراکز به شبکه های موبایلی مانند تلگرام نیز باز شده است.
در ایران کم نیستند مراکز و سایت های همسریابی که بدون هیچ مجوزی به فعالیت های همسرگزینی می پردازند. در اصل فعالیت این مراکز با پیشرفت تکنولوژی همگام بوده و همچنان بر شدت و حدت فعالیت های آنها افزوده شده است.

منابع: شرق/ خبرگزاری صدا و سیما/ خبرگزاری شبستان / کلید ملی