اختلال یادگیری خاص
از اصطلاح "اختلال یادگیری خاص" (specific learning disorder) برای پوشش دادن اختلالاتی استفاده می شود كه هركدام یكی از عملكرد های افراد در آزمون های استاندارد شده را تحت تاثیر قرار می دهد، مثل خواندن، نوشتن، و ریاضیات.
دانش آموزان مبتلا به این ناتوانی ها بسیار كمتر از سن و سطح هوشی آنها انتظار می رود موفق شوند.
افراد مبتلا به اختلالات یادگیری، در تنظیم اطلاعات، ادراك دیداری و شنیداری، حافظه و توجه نقص دارند.
دانش آموزان مبتلا به این ناتوانی ها بدون كمك های ویژه، معمولا ضعیف عمل می كنند، دوستان و اعضای خانواده آنها را ناتوان می دانند و در نتیجه عزت نفس و انگیزه ی آنها بسیار پایین است.
همچنین ترك تحصیل در این كودكان بیشتر است و این افراد در عملكرد شغلی و تحصیلی خود نیز دچار مشكل می شوند.
تفاوت اختلال یادگیری خاص در_DSM_5_با_DSM_IV
- در DSM-IV تعدادی از اختلالات یادگیری خاص به رسمیت شناخته می شد، از جمله اختلال خواندن ، اختلال نوشتن، اختلال ریاضی، اختلال زبان، اختلال فونولوژیك، و لكنت زبان.
- اما DSM-5 تلاش كرده است كه بعضی طبقه بندی ها را عمومی تر كند تا بتواند جنبه های مختلف و متنوع اختلالات را طوری پوشش بدهد كه در شروع آنها در كودكی تاكید شده باشد، و این اختلالات از اختلالات مرتبط با سایر اختلالات(مثلا، اختلال طیف اوتیسم) تفكیك شوند.
- به این ترتیب، اختلال یادگیری به اختلال یادگیری خاص تغییر نام و ماهیت داده، و اختلال "خواندن"، "نوشتن" و "ریاضی" ، كه هریك قبلا یك اختلال "مستقل" و مجزا محسوب می شد اكنون به عنوان یك اسپسیفایر در اختلال یادگیری خاص گنجانده شده است.
- یعنی از این به بعد اختلالی به نام اختلال خواندن، اختلال نوشتن، و اختلال ریاضی "نخواهیم داشت".
- مثلا از این به بعد روانپزشكان یا روانشناسان بالینی نخواهند گفت كه این كودك به اختلال خواندن(دیسلكسیا) مبتلاست، در عوض خواهند گفت كه به اختلال یادگیری خاص با اسپسیفایر دیسلكسیا مبتلاست.
