مهمانان علی (ع)

مردی با پسرش به عنوان مهمان بر علی (ع) وارد شدند. علی(ع) با اکرام و احترام بسیار، آن ها را در صدر مجلس نشانید و خودش روبروی آن ها نشست.

موقع صرف غذا رسید. غذا آوردند و صرف شد. بعد از غذا، قنبر غلام معروف علی (ع) حوله ای و طشتی و ابریقی برای دست شویی آورد.

علی (ع) آن ها را از دست قنبر گرفت رفت تا دست مهمان را بشوید. مهمان خود را عقب کشید و گفت: مگر چنین چیزی ممکن است که من دستهایم را بگیریم و شما بشویید!

علی(ع) فرمود: « برادر تو، از سر تو است، از تو جدا نیست. می خواهد عهده دار خدمت تو بشود. در عوض خداوند به او پاداش خواهد داد. چرا می خواهی مانع کار ثوابی بشوی؟ باز هم آن مرد امتناع کرد .

آخر علی(ع) او را قسم داد که: « من می خواهم به شرف خدمت برادر مومن نایل گردم، مانع کار من مشو » مهمان با حالت شرمندگی حاضر شد.

علی(ع) فرمود: خواهش می کنم دست خود را درست و کامل بشویی همان طوری که اگر قنبر می خواست دستت را بشوید می شستی.

خجالت و تعارف را کنار بگذار. همین که از شستن دست مهمان فارغ شد به پسر برومند نخود محمد بن حنفیه گفت: دست پسر را تو بشوی . من که پدر تو هستم دست پدر را شستم و تو دست پسر را بشوی اگر پدر این پسر نبود و تنها خود پسر مهمان ما بود. من خودم دستش را می شستم اما خداوند دوست دارد آن جا که پدر و پسری هر دو حاضرند. بین آن ها در احترامات فرق گذاشته شود.»

محمد به امر پدر برخاست و دست پسر مهمان را شست. امام حسن عسکری(ع) وقتی که این داستان را نقل کرد.

فرمود: شیعه ی حقیقی باید این طور باشد. درس تواضع و فروتنی می گیریم. حضرت علی(ع) دست پسر را در حضور پدر نشست تا موجب غرور پسر نشود. احترام به میهمان که از خصوصیات ائمه معصومین است بایستی در زندگی ما سر لوحه قرار گیرد.

کانال کودک و نوجوان تبیان