از گل ها چگونه عطر می گیرند؟

علاقه به عطر و بوی خوش گل ها تقریباً به اندازه ی عمر نژاد انسان ها سابقه ی تاریخی دارد. ظروفی که حاوی مقدار زیادی از خمیرهای روغنی آغشته به عطر بودند از مقبره های مصریان باستان که حدوداً در پنج هزار سال قبل می زیستند، به دست آمده است.

عرب ها اولین کسانی هستند که گلبرگ های گل های سرخ را با آب تقطیر نموده و بدین وسیله گلاب بدست آورند و این عمل بیش از 1400 سال سابقه دارد.
برای به دست آوردن عطر از گل سرخ دو راه مهم وجود دارد . معمولی ترین راه جهت اینکار «انفلوراژ» نامیده می شود. در این طریقه ظرف های شیشه ای را در قالب های چوبی نهاده و سپس با چربی تصفیه شده خوک، می پوشانند و سپس گلبرگ ها را دسته دسته روی آن قرار می دهند.

گلبرگ های گل آنقدر جا به جا می شوند تا این که چربی روی ظرف ها شیشه ای، به قدر کافی اشباع شده و عطر گل ها را جذب نماید.

روش جدیدتر آن است که محلول مخصوصی از نفت را مکرراً در داخل گلبرگ های گل به گردش در می آورند تا کاملاً از عطر گل ها اشباع گردد. آن گاه محلول را به وسیله ی عمل تقطیر جدا می کنند و با استفاده از الکل، عطر خالص را به دست می آورند.

امروزه تنها گل ها منبع تهیه ی مواد عطری نیستند بلکه چوب های سرو و صندل پوست دار و انواع دیگر صمغ ها نیز به این منظور به کار می روند. برگ های گوناگونی مانند رزماری، واندر، پاچولی، نعناع، شمعدانی معطر، آویشن، بهار نارنج، عصاره ی لیمو، ریشه ی زنجبیل و زنبق نیز در عطرسازی به کار می روند.

در میان خانواده بزرگ گل ها، گل های سرخ، بنفشه، یاسمن، بهار نارنج، گل مریم و گل نسرین از لحاظ خوشبویی در درجه اول اهمیت قرار دارند.

تعداد اندکی از مواد عطری که امروزه وارد بازار می شوند، شیره خالص گل ها می باشند و اکثریت آن ها را ترکیباتی از اسانس طبیعی گل یا مواد حیوانی و مصنوعی دیگر تشکیل می دهند.

در حال حاضر، دانشمندان و شیمیدان ها نیز اسانس های معطری تولید می کنند که تهیه آن ها در طبیعت غیر ممکن است.

رنگ و بوی گل ها از چیست؟
شگفت آن که بارها ما به گیاهی نگاه کرده و گل آن را به دیده ی تحسین نگریسته ایم. در حالی که واقعاً آن چیز گل آن گیاه نبوده است. اگر فکر کنیم هر چیزی که بر روی گیاه روید و دارای رنگ های روشن و جالبی باشد گل است، کاملاً اشتباه کرده ایم.

برای مثال، گلبرگ های شکوفه زغال اَخته که در بهارها می شکفد، هرگز گلبرگ نیستند. همچنین شکوفه های نوعی گیاه مکزیکی به نام پوین سِتیا در واقع برگ های رنگینی هستند که مردم آن ها را گل می پندارند. برعکس، طرّه های ریش مانند در انتهای برخی علف ها در واقع گل آن ها است. در حالی که این ها را مردم گل نمی پندارند.

خوشه گندم که هنوز نارس است، باز گل آن محسوب می شود. گیاه شناسان به چیزی گل می گویند که کارش بوجود آوردن گرده یا دانه و یا هر دوی آن ها باشد. بنابراین فقط درختان دانه دار، دارای گل هستند. قسمت هایی از گیاه که به تولید دانه اختصاص یافته اند، قسمت های مختلف گل می باشند.

عطر گل را چه چیز پدید می آورد؟
با پیدایش برخی از روغن های اسانس در گلبرگ ها، گل خوشبو می شود گیاهان، این روغن ها را همچون مرحله ای از رشد خود، تولید می کنند. ترکیب شیمیایی این روغن ها خیلی پیچیده است. این مواد شیمیایی در شرایط مخصوصی، تجزیه شده به صورت روغن فرّاری در می آیند یعنی آن که به آسانی تبخیر می شوند. در این هنگام بوی گل به مشام ما می رسد.

کانال کودک و نوجوان تبیان