جلبک چگونه رشد می کند؟
جلبک ها در بین گیاهان دارای ابتدائی ترین نوع زندگی می باشند، گروهی از آن ها همیشه بصورت سلول های مستقلی هستند. یعنی یک سلول از سلول دیگری جوانه زنده و همین طور ادامه یافته و رشته های درازی بوجود می آید که شباهت زیادی به دانه های تسبیح دارد.
انواع دیگر جلبک ها جوانه در آورده و توده انبوهی را پدید می آورند. این توده انبوه شبکه بسیار بزرگی از سلول های فشرده به هم است که دارای طرح های زیبایی نیز می باشد. برخی دیگر از جلبک ها کم کم منقسم شده و دسته های پراکنده دیگری را بوجود می آورند.
تمام جلبک ها محتوی ماده سبزینه «کلروفیل» می باشند که با این وسیله نور آفتاب را جذب کرده و غذای خود را می سازند. عمومی ترین جلبک های سبز آن هائی هستند که همچون توده سبزرنگی در استخرهای راکد دیده می شوند.
برخی از جلبک های دریایی چه بزرگتر باشند و یا کوچک علاوه بر داشتن ماده ی سبزینه «کلروفیل» دارای ماده قهوه ای رنگ مایل به زرد نیز می باشند و چنان ساقه ی کلفتی دارند که می توان از آن بعنوان طناب استفاده نمود. برخی از جلبک ها برای ما ماده «ید» را بوجود می آورند.
جلبک های قرمز، نیز گیاهان شگفت انگیز دریا می باشند و شکل آن ها بسیار ظریف و دارای ساقه های مختلف به رنگ قرمز می باشد و گاهی اوقات تعداد آن ها بقدری فراوان است که آبی را که در آن زندگی می کنند به رنگ قرمز در می آورند و علت قرمزی رنگ « دریای احمر» یا «دریای سرخ» به خاطر همین جلبک های موجود در آن است.
«دیاتوم ها» جلبک هایی هستند که پوستی ظریف دارند. و وقتی که این جلبک ها بمیرند، بوته های آن ها رسوب می کند، و لایه های رسوبی دریایی را پدید می آورد. که گاهی ضخامت این لایه ها ممکن است به چندین متر برسد. که علف های هرزه چگونه زیاد می شوند؟
در حقیقت چیزی به نام علف هرزه وجود ندارد، زمانی که کشاورزی بذرها را در زمین می افشاند ، امیدوار است که محصول خوب و زیادی برداشت نماید، بنابراین هر گیاه دیگری که در کشتزارش بروید و مزاحم رشد محصولش شود، آن را علف هرزه می نامد.
اصولاً گیاهان هرزه زیان آورند. بعضی از آن ها، برای گاو و اسب سمی اند. آن ها از آب و خاک و آفتاب و مواد معدنی مزارع استفاده کرده و به محصولات ضرر می رسانند .
گاهی هم مانند انگل عمل نموده و حتی شاید در برابر حشرات، آفات نباتی نقش میزبان را داشته باشند. بنابراین زیان و خسارت فراوانی را فراهم می سازند. راه های گوناگونی باعث ازدیاد علف های هرزه می شوند.
از جمله گرو و خاک، علوفه های دیگر، زباله و کودهای حیوانی هستند که آن ها را از جائی به جای دیگر انتقال می دهند. اما بیشتر آن ها که این همه خسارات را باعث می شوند نه تنها در اثر بی توجهی کشاورزان توسعه می یابند، بلکه خود دارای وسایلی هستند که به کمک آن ها دانه های خود را پراکنده می سازند.
بعضی از گیاهان هرزه چنان گسترده و فراوانند که به نظر می رسد که به هر حال قسمتی از آن ها عملاً و تحت هر شرایطی زنده هستند.
بعضی از آن ها هم برآمدگی ا و شاخک های موی مانندی بر روی دانه ها و میوه های خود دارند که این شاخک ها سبب می شود که باد دانه ها را به مسافاتی دورتر حمل کند. چون این علف های هرزه زیان فراوانی به مزارع وارد می سازند، بنابراین کشاورزان پیوسته بر علیه آن ها به مبارزه برخاسته اند و خلاصه امروزه مواد شیمیایی یکی از ابزار موثری است که جهت سرکوبی و مبارزه با رشد و گسترش و پیدایش گیاهان هرزه بکار برده می شود.