چرا خجالت می کشیم؟

«ایومیشو» فیلسوف فرانسوی با گروهی از نوجوان ها درباره احساس شرم و خجالت کشیدن صحبت کرده است.

با توجه به تفاوت وضعیت اجتماعی کشورمان با کشور فرانسه نظرات نوجوانان و این فیلسوف که در یکی از نشریه های اروپایی چاپ شده جلب و خواندنی است و البته با دیدگاه جامعه ی ما تفاوت های آشکاری دارد.

ایومیشو: به نظر شما، «شرم و خجالت » چیست؟

سلن: یعنی خودداری کردن از نشان دادن خودمان.

انگار نخواهیم خیلی جلب توجه کنیم یا وقتی بخواهیم مسائل خصوصی خودمان را از دیگران پنهان کنیم.

ایومیشو: آیا شرم، فقط به نشان ندادن خودمان محدود می شود؟

له آ: نه، به احساسات هم مربوط می شود، وقتی که نمی خواهیم همه آنچه را حس می کنیم، ابراز کنیم و یا افکار خاصی را که داریم بیان کنیم. به نظر من عجیب است اگر همه چیز را به زبان بیاوریم.

استفانی: درست است! برای اینکه آبرویمان حفظ شود، باید همیشه چیزهایی را از دیگران پنهان کنیم.

نادیا: من فکر می کنم، این احساس ما در مقابل افراد مختلف متفاوت است. مثلاً با کسانی که شب و روزمان می گذرد، راحت تریم یا با دوستان و همکلاسی هایمان، کاملاً راحت هستیم و احساس شرم نمی کنیم. اما در مقابل بیشتر بزرگترها امکان ندارد اینقدر راحت باشیم.

ایومیشو: بله، منظور تو این است که دلیل های ما برای احساس شرم وابسته به اجتماعی است که در آن زندگی می کنیم و حق با توست.

مثلاً در کشور کره، خندیدن و یا با سر و صدا ابراز شادی کردن، کاری بسیار بی ادبانه و بی شرمانه است. به طور معمول، آن ها بسیار آرام می خندند؛ در حالی که سرشان پایین است و دست ها را جلوی دهانشان می گیرند. اما هنگام مسابقات جام جهانی، فوتبالیست های کره ای، تقریباً مثل بقیه می خندیدند. حالا به من بگویید، آیا خندیدن به شیوه ی کره ای هانشانه ی شرم زیاد است؟

آدری: ممکن است این طور باشد. ولی این حالت به نظر من کمی آزار دهنده است. اگر بخواهیم تا این حد شرمگین باشیم و احساسات خودمان را محصور کنیم، اذیت می شویم. فکر می کنم نباید، زیاد از عکس العمل افراد بترسیم.

نادیا: به نظر من هم اجبار نداریم به خاطر ترس از دیگران، شرم و حیا داشته باشیم.

ایومیشو: بله، به نظر من هم در ورای احساس شرم و حیای ما، احترام به دیگران وجود دارد، که ما نمی خواهیم بر آن غلبه کنیم. حالا به من بگویید از دیدن چه چیزی احساس شرم می کنید؟

نادیا: از اینکه مبادا دیگران روی رفتار ما فکری بکنند و احساس کنند که رفتار ما همراه با سبک سری است. ولی به نظر من اگر ما در مقابل رفتارمان احساس مسئولیت کنیم دیگر نباید نگران باشیم که دیگران راجع به ما چه فکرهایی می کنند.

آفرین پس تنها باید خودمان باشیم و این احساس شرم و خجالت را در برخورد با دیگران به اندازه ای رعایت کنیم که به حقوق ما صدمه ای وارد نکند و باعث ضایع شدن حقمان نشود.

کانال کودک و نوجوان تبیان