تاحضورت...

پر می کشم و تا حضورت می آیم. می خواهم دست های سخاوتت را در برابرم بگیری تا در آن ها لانه کنم .

تا سایه رحمتت بر سر ملیچکی چون من بیفتد. آن گاه دیگر نه از باد می هراسم که تار و پود لانه ام را به بازی گرفته و نه از چنگال سیاه عقابی که دارایی ام را به تاراج برده.

پر می کشم و تا حضورت می آیم. آن گاه دیگر از هیچ کس و هیچ چیز نمی هراسم. می دانم در محضر تو آسمان از ابرهای تیره و تار تهی شده و نگاه نیلگونش را به خاکیان دوخته. می دانم در محضر تو خاکیانی هستند که با ترنم وجودت تو جوانه جوانه از پیکرشان می روید.

پر می کشم و تا حضورت می آیم تا از دنیای سیاه و خاکیانش دور شوم و در آغوش آسمان پاکت جای گیرم. پس دست های سخاوتت را بگشای ، می دانم جایی برای من هست، برای ملیچک خسته از راهی که با امید تو پر و بال می گشاید.

کانال کودک و نوجوان تبیان

koodak@tebyan.com

نویسنده:مریم عرفانیان

تنظیم: فهیمه امرالله

شبکه کودک و نوجوان تبیان