یادی از سریعترین مرد دهه های 30 و 40 ایران
عبدالوهاب شاهخوره را می شناسید؟ قهرمانی كه در دهه 40 برای اولین بار صدمتر را زیر 11 ثانیه دوید و 27 سال ركورد
7/10 ثانیه ای او پابرجا، ماندنی و چون برگی زرین بر صفحات ورزش ایران می درخشید.
عبدالوهاب شاهخوره متولد خرمشهر قهرمان دوومیدانی دهه‌های 1330 , 40 ایران در دوهای یكصد متر و 200 متر كشورمان به علت بیماری سرطان پروستات روز سوم دی ماه جاری درگذشت .
این قهرمان اسبق دوهای سرعت ، اولین ایرانی بود که مسافت 100 متر را با زمانی كمتر از یازده ثانیه می‌دوید. آن هم بدون پیست تارتان و كفش میخى.
مرحوم شاهخوره حدود 3 سال به علت درگیری با این بیماری در منزل بستری بود.
مرحوم شاهخوره تیم فوتبال شاهین خرمشهر نیز عضویت داشت و یکی از نفراتی بود که در اولین سفر تاریخ باشگاه دوچرخه سواران (استقلال) همراه این تیم برای شرکت در مسابقات دو و میدانی به افغانستان اعزام شد.
وی در سالهای واپسین عمرش ماهیانه حدود 360 هزارتومان دریافتى داشت و هرماه باید یك آمپول به مبلغ 500 هزارتومان می خرید. وی بازنشسته صنایع دفاع بود.
عبدالوهاب شاهخوره سی و یکم تیر ماه امسال در گفت و گویی با روزنامه پاس جوان گفت : فدراسیون دو و میدانی اصلا سراغی ازمن نمی‌گیرد و حتی دوستان نزدیكم نیز مرا به دست فراموشی سپرده‌اند.
نزدیك به چهل سال قهرمان سرعت ایران بودم و باور كنید كه در این مدت یك بار نیز طعم باخت را نچشیدم و البته كسی را جلوتر از خود در هنگام مسابقه ندیدم. بعد از چهل سال قهرمانی بدون باخت دنیای حرفه‌ای و مسابقه‌ای دو را كنار گذاشتم.
درست پس از خداحافظی از كشورهایی مانند عراق و امارات و چند كشور دیگر برای امر مربیگری دعوتنامه به دستم رسید كه به دلیل وضع زندگی‌ام امارات را ترجیح دادم. دو سال در دبی به هدایت تیم ملی امارات و یك تیم باشگاهی پرداختم ولی پس از این مدت شاید به دلیل نبود انگیزه كافی تصمیم به بازگشت به كشور گرفتم.
پس از ورود به ایران به تیم ملی رفته و به هدایت ملی‌پوشان پرداختم ولی به دلیل بیماری این امر زیاد به طول نینجامید و مجبور شدم از سمت خود استعفا دهم.
بعد از مدتی پاهای خود را به دلیل بیماری به طور كامل از دست دادم و خانه‌نشین شدم.
باور كنید دراین مدت هیچ یك از مسوولان حتی حالی نیز از ركورددار آسیا و قهرمان بدون باخت سرعت ایران نپرسیدند. از صندوق پیشكسوتان نیز در مورد مسائل مالی بی‌بهره شدم كه واقعا دلیل آن را هنوز متوجه نشده‌ام.
واقعا تجربه 40 سال قهرمانی من آن‌قدر بی‌ارزش است كه مسوولان نمی‌خواهند اصلا به آن توجه‌ای داشته باشند.
وی تاکید کرده بود: مشكلات مالی را كه كنار بگذاریم ضربات روحی بدی در این سال‌ها به من وارد شد.
آقایان حتی مرا برای جشن‌ها و همایش‌های‌شان نیز دعوت نمی‌كنند چه برسد به آنكه بخواهند از من تقدیر كنند.
تنها زمانی كه با كفاشیان تماس می‌گیرم وی به امورم تا جایی كه اختیاراتش اجازه دهد رسیدگی می‌كند.
به جز او یكی از شاگردان قدیمی نیز هوای مرا از این لحاظ دارد و از این دو نفر خیلی رضایت دارم.
او در روزهای پایانی عمرش هم به دو و میدانی علاقمند بود و به گفته خودش دوست داشت به جوان‌‌ترهای این رشته كمك كند و حتی از روی صندلی چرخدار از كنار زمین آنها را هدایت کند.
وی به هنگام مرگ حدود 79 سال سن داشت.
تصاویر اختصاصی تبیان از آلبوم قهرمان دو ایران مرحوم شاهخوره را فردا حتما در آلبوم تصاویر تبیان ببینید.
