عاقبت نیک در دنیا و آخرت متعلق به پرهیزگاران است
به گزارش تبیان به نقل از خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) آیت‌الله‌العظمی عبدالله جوادی آملی امروز 26 بهمن ماه در درس تفسیر خود در مسجد اعظم در سخنانی گفت: تعابیر«لقداخترنا» و «فضلنا» و ... که درباره بنی اسرائیل بیان شده اینها برای قومی نیست که 40 سال سرگردان بوده‌اند و سند جعل کرده اند بنابراین این تعابیر به علت تعدد ارسال پیامبر برای این قوم عنود و لجوج است.
وی افزود: امت اسلامی هرچه باشد از اینها بهتر است زیرا ما در فرع اختلاف کردیم ولی اینها اصل نبوت را منکر شدند؛ ما پیامبر و قرآن را قبول داریم و در خلیفه اختلاف داریم ولی یهودیان بنی اسرائیل، منکر انبیاء بودند و پیامبرشان هم بر فسق آنها تاکید دارد و موسی به خدا پناهنده شد که میان او و اینها جدایی ایجاد شود.
این مفسر قرآن گفت: قرآن اینها را به عنوان امت راقی و مومن نمی‌داند؛ زیرا همان طور که صاحب جواهر روشن کرده است، اینها نامه‌ای را به نام پیامبر جعل کردند و چنین امتی چگونه می‌تواند فضلنا علی العالمین باشد.
وی با اشاره به اعتقاد کافران و مشرکان مبنی بر نبودن قیامت، اظهار کرد: اینها که به یک موت اعتقاد دارند وقتی وارد جهنم شدند به خدا می گویند یکبار ما را اماته و احیاء کند تا به دنیا برویم و مشکل خود را حل کنیم؛ این حرف را کسانی می گفتند که معتقد بودند ما بعد از این مرگ می پوسیم و بعد از آن خبری نیست. ولی در صحنه قیامت کسی اجازه سخن ندارد و این ناله و فریاد و لعن یکدیگر در جهنم است و البته به اینها مهلت دیگری داده نمی شود.
آیت الله جوادی آملی عنوان کرد: در صحنه قیامت به مومن اجازه داده می‌شود که به فردی که در دنیا او را مورد محاجه قرار داده بود و الان در جهنم است بنگرد و به او بگوید که تو بودی که می گفتی ما یک مرگ بیشتر نداریم و وقتی مردیم دیگر زنده نخواهیم شد و من هم اگر به مشی شما عمل می‌کردم امروز گرفتار عذابی می‌شدم که شما هستید.
عاقبت بخیری متقین تنها مخصوص آخرت نیست
این استاد برجسته تاکید کرد: برهانی که قرآن اقامه کرده این است که اگر قیامت نباشد، دنیا لغو می‌شود، یعنی انسان دنیا بیاید و هر کاری بخواهد بکند و بعد هم بمیرد این بازیچه و لغو است؛ فرمود اگر اینها اهل استدلال‌اند ساختار خلقت بر هدفمندی و خیر و حق است، زیرا روده و معده مانند تنگ خالی نیست که عسل و سم، هر دو را جای دهد یعنی روده و معده به حق خلق شده، لذا تمامی پاراگراف های تاریخی این نظام، حق است و ممکن نیست کسی کلاه سر مردم بگذارد و فریب دهد و بتواند فرار کند بالاخره روزی بالا خواهد آورد و در هر پاراگراف تاریخی نیز متقین عاقبت را به دست خواهند آورد.
این مفسر قرآن بیان کرد: اینکه قرآن ساختار خلقت عالم را بر حق می‌داند، این دید الهی است، نه دید تجربی و شیمی؛ مانند این نیست که سخن از امر مادی باشد و اینکه آب مثلا از چه آفریده شده و آن مواد سازنده آب، خودشان از چه چیزی؛ آفرینش فطرت و عالم طوری است که حرف سمی را بالا می‌آورد. صدوق در توحید نقل کرده است تا یکسال کودک را اصلا نزنید اگر گریه می‌کند واقعا به حق گریه می‌کند، زیرا فطرتش بر حق است.
شاگرد علامه طباطبایی عنوان کرد: علامه طباطبایی(ه) بیانی دارد که دروغ به مقصد نمی رسد و دروغگو بالاخره رسوا می‌شود، زیرا انسانی که کاری را کرد و بعد بگوید من نکردم این کار و حرف او معدوم که نمی شود و اگر چیزی معدوم نشد موجود است؛ لازم و ملزوم و مقارن و همراهی دارد و گاهی یکی از این لوازم خود را نشان می دهد و فرد رسوا می شود لذا انسان با دروغ به مقصد نخواهد رسید.
خلقت عالم از عدم
این مفسر با تاکید بر اینکه اگر کسی دنبال آبرو است نباید بیراهه برود و نه راه کسی را ببندد، به پاسخ امام علی(ع) و حضرت زهرا(س) به شبهه آفرینش عالم اشاره کرد و گفت: این شبهه را کلینی نقل کرد و میرداماد آن را پروراند، می‌گویند آفرینش از چه خلق شده است، اگر از چیزی خلق شده پس سابقه دارد و معلوم است که نیازی به خدا ندارد و اگر از لاشیء است خلق از لا شیء محال است و محال است از عدم محض چیزی آفریده شود، پس هر دو قسم محال است؛ اما امام علی و حضرت زهرا(س) هر دو این مسئله را رد کردند و فرمودند یعنی چیزی نبود که خدا عالم را خلق کرد و این خلقت بدیع بود و تاکید فرمودند که خداوند عالم را بدیع خلق کرد به قدرت خویش و این است که این سخن بوسیدنی است.
