صبا کامکار در جشنواره فجر

صبا کامکار از نسل دوم خانواده اهل موسیقی کامکارها است که در جشنواره امسال حضور دارد.

صبا دختر هوشنگ کامکار، نوازنده ویولن و آهنگساز این گروه است و علاوه بر فعالیت موسیقی ٧ سال است که به عنوان مدیر روابط عمومی و امور بین الملل مؤسسه حمایت از کودکان مبتلا به سرطان (محک) خدمت می کند.
وی دانش آموخته مهندسی طراحی رسانه در آلمان نیز هست. به بهانه اجرای امروز گروه کامکار در جشنواره موسیقی فجر به سراغ صبا کامکار رفتیم و با او درباره این اجرا، وضعیت فعالیت زنان در موسیقی کشور و رویکرد گروه کامکار به موضوع خواننده در گروه های موسیقی به گفت وگو پرداختیم.
در ابتدای این گفت وگو از او درباره قطعاتی که قرار است در این اجرا بشنویم پرسیدم. وی دراین باره توضیح داد: «مثل همیشه کنسرت کامکارها در دو بخش فارسی و کردی اجرا می شود. در بخش فارسی چهار قطعه اجرا می شود. یک قطعه که توسط اردشیر کامکار تنظیم شده است و قطعه تازه ای است. سه قطعه دیگر اما که توسط پشنگ، ارسلان و هوشنگ کامکار تنظیم شده اند قطعاتی هستند که قبلاً اجرا شده اند و از اشعاری از حافظ و مولانا در آن استفاده شده است.»
تعداد بالای زنان حاضر در گروه های موسیقی این دوره از جشنواره چه در قالب گروه های سنتی و چه ارکستر، چه به عنوان خواننده و چه نوازنده می تواند نویدبخش روند مثبتی در این زمینه باشد. صبا کامکار دراین باره توضیح داد: «من دوره های پیشین جشنواره را با دقت دنبال نکرده ام ولی اگر فرض را بر چیزی که شما می گویید بگذاریم، باعث خوشحالی است. راستش را بخواهید خیلی نگاه «جنسیتی و فمینیستی» به این جریان ندارم. زیرا بجز تکخوانی برای خانم ها، امروز شاهد محدودیت زیادی برای نوازندگی خانم ها نیستیم و در اکثر ارکسترهای سنتی و کلاسیک شاهد حضور اثربخش بانوان نوازنده هستیم.»
وی به عنوان یکی از اعضای یک گروه موسیقی سنتی حاضر در جشنواره درباره کمتر شدن گروه های موسیقی سنتی حاضر در جشنواره و دلیل آن نظری متفاوت دارد و می گوید: «حرفی که می زنم به عنوان یک متخصص در این حوزه نیست و صرفاً نظر کسی است که در حوزه موسیقی فعالیت می کند. امروزه در تمام جهان، گروه های موسیقی کلاسیک یا سنتی در هر فرهنگی یک مخاطب خاص دارند و عوام به موسیقی کلاسیک و سنتی گوش نمی دهند. اینکه در ایران انتظار داشته باشیم همه موسیقی سنتی و کلاسیک گوش بدهند به نوعی تحمیل خواسته ای است که به دور از واقعیت است.
وی در مورد رویکرد گروه کامکارها به موسیقی گفت: نگاه ما به موسیقی گروه نوازی است. کسانی مثل پدر من (هوشنگ کامکار) یا ارسلان کامکار که کار آهنگسازی به شکل ارکسترال را انجام می دهند، معتقدند که یک اثر هنگامی که توسط یک آهنگساز تنظیم می شود، درست نیست که آن را به نام یک خواننده بشناسیم. ما همیشه می گوییم فلان اپرای موتزارت.
یک اثر را 10 خواننده می توانند بخوانند اما چنین اثری را به نام آهنگساز آن می شناسیم. خود من در همین کنسرت اثری را می خوانم که قبلاً هنرمند عزیز، جناب آقای قربانی آن را خوانده اند. این اثر، ساخته هوشنگ کامکار است، حالا هر کسی آن را بخواند.