نگاهی به دلایل ناکامی آبی پوشان مدعی

استقلال، صدرنشین هفته های متمادی لیگ برتر در پایان هفته بیستم از صدر دور شد و بدتر از آن این که اختلاف امتیازش با پرسپولیس حریف سنتی اش به 2 امتیاز رسید. استقلال که تا همین چند هفته پیش مدعی اصلی و جدی قهرمانی تلقی می شد، حالا به جایی رسیده که پیشکسوتان آن از جمله محمود فکری و صادق ورمزیار از کسب سهمیه هم ناامید هستند و معتقدند آبی ها در فینال جام حذفی هم با این شرایط به جایی نمی رسند!

واقعیت این است که استقلال در لیگ پانزدهم و فصل جاری نتایج قابل قبولی گرفته و به نسبت فصل های گذشته هم بازی های بهتر و تماشاگرپسندتری ارائه داده و ثبت فقط 2 باخت در 20 هفته نشان از انسجام تیمی، تدبیر و دانش و تجربه کادر فنی و یکدلی اعضای تیم دارد و به زعم بسیاری این همه هجمه و انتقاد به پرویز مظلومی و شاگردانش در هفته های اخیر به خاطر کسب 3 تساوی متوالی و باخت برابر نفت تهران منصفانه و منطقی نیست.
با این حال فوتبال دوستان و اهل فن نمی توانند بپذیرند تیمی که مدعی اصلی قهرمانی نامیده می شد و مقتدرانه راهی فینال جام حذفی هم شده، در هفته های اخیر 9 امتیاز حساس را از دست بدهد و اختلافش با تیم های تعقیب کننده اش به حداقل ممکن برسد.
حال سوال این جاست؛ مظلومی و شاگردانش که در نیم فصل بازی های تماشاگر پسندی همراه با کسب نتیجه انجام می دادند، چه بر سرشان آمده که از بازی پویا، تهاجمی و تماشاگرپسند فاصله گرفته اند و روندی نزولی را طی می کنند؟ به اعتقاد برخی کارشناسان، پیشکسوتان و فوتبال دوستان آبی های تهران تا نیم فصل برای خودشان بازی می کردند اما پس از بی شکست ماندن در هفته های متمادی دیگر برای رکورد نباختن بازی می کردند و ترس از باختن و پاره شدن نوار پیروزی های متوالی شان باعث شده بود با احتیاطی غیرمنطقی و آزار دهنده بازی کنند و کارهای دفاعی و دلخوش کردن به ضدحملات در اولویت برنامه های تاکتیکی آن ها قرار گیرد.
کسانی که اعتقاد به چنین نظریه ای دارند، حالا که استقلال پس از 20 هفته به نفت باخت، می گویند این تیم دیگر رکوردی ندارد که نگران از دست رفتن آن باشد  بنابر این دوباره می توان به تماشای بازی های چشم نواز از استقلال امیدوار بود. برخی با قبول این نظریه معتقدند استقلال نه تنها در بازی های اخیر برای حفظ رکورد بازی می کرد و مساوی مطمئن را به برد ریسکی ترجیح می داد، بلکه به خاطر صعود به فینال جام حذفی به نوعی اشباع و مغرور شده و از روی شکم سیری بازی می کرد و همین بلای جان آبی ها شد.
 عده ای هم مشکلات مالی، ضعف مدیریت باشگاه و اختلافات درونی و چنددستگی را عامل اصلی ناکامی آبی ها می دانند و اعتقاد شان بر این است که بهرام افشارزاده به خاطر پستی که در وزارتخانه گرفته دیگر نمی تواند مثل سابق برای استقلال وقت بگذارد و نبود او در باشگاه زمینه را برای جولان عده ای نابلد و بی تجربه فراهم کرده و آن ها خواسته یا ناخواسته کارهایی انجام می دهند که به استقلال ضربه می زند.
البته به این مسئله باید چنددستگی و اختلاف نظر برخی مسئولان باشگاه با پرویز مظلومی را هم اضافه کرد که رسانه ای هم شد. عملکرد مظلومی هم اگر چه جای نقد و بررسی دارد اما نباید این موضوع را فراموش کرد که مسئولان باشگاه هیچ یک از بازیکنان مورد نظر سرمربی تیم را در نقل و انتقالات نیم فصل جذب نکردند و در حالی که استقلال کرار و دسوزا را از دست داده بود، جایگزینی برای آن ها جذب نشد و دست مظلومی خالی تر از نیم فصل اول شد. البته خود مظلومی نیز به خاطر مواضع محتاطانه و شخصیت غیرکاریزماتیک اش، به زعم برخی مقصر اصلی ناکامی هاست چرا که قادر به تحمیل خواسته هایش به مدیریت باشگاه و حتی در مواردی به بازیکنان و اطرافیان تیم نیست!
 نکته دیگری که می توان برای ناکامی آبی ها به آن اشاره کرد، بیماری منصور پورحیدری سرپرست، بزرگ و پدر استقلال در اواخر نیم فصل نخست لیگ و دوری اجباری او از نیمکت آبی ها و تیم بود. حضور پورحیدری با تجربه و باتعصب دلگرمی بزرگی برای کادرفنی استقلال بود و از دست دادن موقتی این دلگرمی و نعمت بزرگ، کاملا تاثیر منفی اش را گذاشت و آبی پوشان درست از روزی که منصور خان در بستر بیماری افتاد، از تب و تاب افتادند و استقلال هم مثل پدرش بیمار شد!
با این حال با وجود افت محسوس استقلال، این تیم این شانس را دارد که در 3 بازی متوالی که در تهران مقابل تیم های گسترش فولاد، راه آهن و پدیده مشهد دارد امتیازات از دست رفته را جبران کند و دوباره مدعی اصلی قهرمانی باشد.

منبع : خراسان