سه ارثیه

مردی سه پسر داشت. روزی سه پسرش را صدا کرد و به اولی یک خروس، به دومی یک داس و به سومی یک گربه داد. بعد به آن ها گفت:«من دیگر پیر شده ام و مرگم نزدیک است. برای همین می خواهم آینده شما را تامین کنم. چیزهایی که به شما دادم، به نظر بی ارزش می آید؛ ولی ارزش این چیزها بستگی به استفاده عاقلانه شما از آن ها دارد. هر یک از شما باید دنبال کشوری بگردید که این چیزها در آنجا نایاب باشد؛ آن وقت شانس به شما رو می کند.

پدر مرد و پسر بزرگ، خروس را برداشت و از آنجا رفت. به هرجایی که رفت، همه خروس دیده بودند و به نظر آن ها خروس چیز نایابی نبود. شهرهای زیادی می دید که خروس ها روی برج ها نشسته اند و با حرکت باد خودشان را می چرخانند. در دهکده ها صدای خروس ها به گوش می رسید. کسی نبود که از دیدن خروس تعجب کند. به نظر می رسید که امکان ندارد خروس برای او شانس بیاورد.

پسر باز هم رفت و رفت تا اینکه روزی وارد یک جزیره شد. مردم این جزیره خروس ندیده بودند و حتی معنی قسمت بندی زمان را هم نمی دانستند. آن ها فقط می دانستند که چه وقت صبح و چه وقت شب است. اما اگر کسی خوابش نمی برد، نمی دانستن کی صبح می شود.

پسر گفت: «ببینید چه حیوان مغروری است! یک تاج قرمز یاقوتی روی سرش دارد. شب ها سه بار به طور منظم شما را صدا می زند و وقتی که برای بار سوم صدا بزند، نشانه این است که صبح شده است. اما اگر در روز روشن آواز بخواند، معنی اش این است که وضعیت هوا تغییر خواهد کرد.»

مردم از خروس خوششان آمد؛ یک شب تا صبح نخوابیدند و با شادی بسیار شنیدند که چطور خروس سه ساعت با صدای بلند و رسا زمان را اعلام کرد. مردم پرسیدند: «این خروس را می فروشی؟ برای آن چقدر پول می خواهی؟»

پسر جواب داد: «به اندازه بار یک الاغ، طلا می خواهم.» همه با هم فریاد زدند برای حیوان به این با ارزشی چه پول کمی می خواهی. بعد با کمال میل، هرچه او خواسته بود، پرداختند. وقتی که پسر با آن همه ثروت به خانه برگشت، برادرانش حیران ماندند.

برادر دومی گفت: «خوب حالا من می خواهم راه بیفتم و ببینم که می توانم داسم را به این خوبی بفروشم یا نه.»

پسر هر کجا که می رفت به دهقان هایی برمی خورد که داسی به خوبی داس او روی شانه داشتند. سرانجام به جزیره ای رسید که مردمش چیزی از داس نمی دانستند. در آن جزیره وقتی که گندم می رسید، مردم توپ جنگی را جلو مزرعه خود می گذاشتند و به گندم ها شلیک می کردند، اما نمی توانستند به نشانه گیری توپ ها اطمینان کنند؛ چون بعضی وقت ها توپ خطا می رفت و گاهی به جای اینکه به ساقه گندم ها بخورد، به گندم ها می خورد، در نتیجه در فصل برداشت محصول، همیشه عده زیادی زخمی می شدند.

پسر به مزرعه ای رفت و بی سر و صدا و به سرعت، گندم ها را درو کرد. از تعجب نفس مردم بند آمده بود. آن ها حاضر شدند داس را به هر قیمتی بخرند. پسر یک بار اسب طلا از آن ها خواست. سرانجام، نوبت به برادر سومی رسید که گربه را به جای درستی ببرد. او هم مثل دو برادر دیگر از جایی به جایی رفت و هر جا که رسید، آنقدر گربه زیاد بود که بچه گربه او در میان آن ها گم می شد.

عاقبت با یک کشتی به جزیره ای رفت و شانس آورد که آنجا کسی گربه ندیده بود. در آن جزیره آنقدر موش بود که غذا را از دست مردم می ربودند و می خوردند. موش ها روی میزها و نیمکت ها آزادانه می رفتند و می رقصیدند. توی هر خانه ای تعداد زیادی موش بود.

مردم از آزار و اذیت موش ها جیغ و داد می کردند. حتی پادشاه هم در قصرش از آزار موش ها در امان نبود. موش ها به همه جا سرک می کشیدند و هر چه را که می توانستند گاز بگیرند، با دندان هایشان خرد می کردند.

پسر که این وضع را دید، گربه را رها کرد. گربه هم شکار موش ها را شروع کرد و خیلی زود چند خانه از وجود موش ها پاک شد. مردم از پادشاه خواهش کردند که آن حیوان عجیب را برای کشورش بخرد. پادشاه با کمال میل پذیرفت و یک قطار، که بارش طلا بود، به برادر سومی داد و او با گنج بزرگش به خانه برگشت.

کانال کودک و نوجوان تبیان