تبیان، دستیار زندگی
بهرام عظیمی ، هنرمندی نام آشنا در زمینه كاریكاتور و انیمیشن در ایران است كه تاكنون توانسته بیش از70 جایزه ملی و بین المللی را كسب كند. او‌ خالق محبوب ترین شخصیت های كارتونی در مجموعه انیمیشن های...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

می دونید داش سیا رو كی ضایع می كنه!

بهرام عظیمی ، هنرمندی نام آشنا در زمینه كاریكاتور و انیمیشن در ایران است كه تاكنون توانسته بیش از ۷۰ جایزه ملی و بین المللی را كسب كند.

او‌ خالق محبوب ترین شخصیت های كارتونی در مجموعه انیمیشن هایی است كه بنام " تیزرهای راهنمایی و رانندگی" در ایران معروف هستند.

این تیزرها، كه ‌با هدف فرهنگسازی در خصوص رعایت قوانین راهنمایی و رانندگی تولید شده،‌ در میان جوانان و نوجوانان ایرانی با اقبال گسترده ای روبرو شده است.

امروزه،‌ بسیاری از جوانان و نوجوانان ایرانی از تكیه كلام های شخصیت های كارتونی این تیزرها به نام "‌سیا ساكتی"،‌ "داود خطر"، هوتن، ‌جواد و ... در صحبت های خود بهره می برند و از بینندگان پر و پا قرص این تیزرها هستند.

 ‌انیمیشن های بهرام عظیمی یكی از پربیینده ترین برنامه های تاریخ صدا و سیمای ایران بهشمار می رود كه تأثیر عمیقی در كاهش جرائم رانندگی داشته است. بر اساس نظر سنجی ها ، ۹۷ درصد از ایرانیان موافق تاثیر مثبت این تیزرها بر رعایت فرهنگ ترافیك و ۸۸ درصد نیز مستقیما تأثیر مثبت آنها را در اصلاح رفتار خودشان به هنگام رانندگی تأیید كرده اند.


جناب آقاب عظیمی لطفا خودتان را معرفی فرمایید؟

بهرام عظیمی هستم متولد ۱۳۴۵ در تهران و فارغ التحصیل رشته صنایع دستی از دانشگاه هنر تهران. كارگردان انیمیشن و كاریكاتوریست.


چند سال است كه بطور حرفه ای كار می كنید؟

از حدود سال ۱۳۷۰ بهطور حرفه ای در زمینه كاریكاتور كار می كنم و از اوایل سال ۱۳۷۲ تا به امروز در زمینه انیمیشن. در حال حاضر هم در سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران مشغول بكارم.


عمده فعالیت های شما در رابطه با انیمیشن و كاریكاتور است،‌ لطفاً بفرمایید چه سنی مخاطب كارهای شما هستند؟

در زمینه كاریكاتور كارهای من مخاطب سنی خاصی ندارد و به غیر از كودكان،‌ همه مخاطب كارهای من هستند؛ هر چند كه نوجوانان و جوانان بیشتر به دیدن كارهای من علاقه نشان می دهند. ولی، من در حدود ۹ سال است كه در خانه كاریكاتور ایران به آموزش جوانان و نوجوانان می پردازم و تاكنون شاگردهای بسیار زیادی در این زمینه داشته ام. می توان گفت كه در زمینه انیمیشن، مخاطب كارهایم از كودك ۳ ساله تا پیرمرد ۷۰ ساله را شامل می شود؛ ولی بطور میانگین ، جوانان و نوجوانان بخاطر شرایط سنی خاصی كه دارند و همینطور موضوع انیمیشن ها استقبال بیشتری از كارهایم داشته اند.


كمی راجع به انیمیشن هایتان بگویید؟

من ۱۲ سال در یك شركت خصوصی بنام حور كار كردم و در طی این زمان انیمیشن های زیادی ساخته ام. یك سری از این انیمیشنها مربوط به تولیدات مختلف تجاری بوده است ولی عمده فعالیت های من مربوط می شده به ساخت انیمیشن هایی بمنظور فرهنگسازی و مهمترین آنها انیمیشن های راهنمایی و رانندگی بوده است.


یعنی همان داود خطر و سیا ساكتی ؟

بله تا حالا ۵ كارگردان روی این كارها كار كرده اند و من بعد از آقای دهستانی دومین كارگردان این مجموعه بودم . در زمانی كه من كار می كردم كاراكترهای داود خطر، سیا ساكتی، جواد، بهاره و… به مردم معرفی شدند كه جوانان و نوجوانان استقبال بسیار زیادی از این كاراكترها درحقیقت این انیمیشن ها كردند.


وضعیت نوجوانان به نظر شما در ایران چگونه است ؟

به نظر من نسبت به ده یا پانزده سال گذشته وضعیت بهتری دارند و امكانات زیادی در اختیار آنهاست . كسانی كه من با آنها سر وكار دارم اكثراً عاشق كارهای هنری هستند؛ قدرت یاد گیریشان خیلی سریعتر است. امروزه پدر و مادرها خیلی بیشتر به فرزندانشان اهمیت می دهند و فرزندانشان را در كلاسهای مختلف ثبت نام می كنند. اكثر آنها امكانات آموزشی خوبی دارند . جوانی و نوجوانی سنی است كه انسان دوست دارد خودش را مطرح كند. امروز در ایران شرایط برای ابراز وجود آنها آماده است.


زمان نوجوانی و جوانی شما چطور؟ اوضاع چگونه بود؟

من هنوز هم جوان هستم . نگاه به ریش و موهای بلند من نكنید!

بله با توجه به كارهایتان حداقل روح جوانی دارید ، ولی آن موقع كه جوانتر بودید شرایط زندگی گونه بود؟

دوران نوجوانی و جوانی من زیاد خوب نبود همه درگیر جنگ بودند . جوانان جایی برای ابراز وجود نداشتند . وضع مردم به اندازه حالا خوب نبود . نه كلاسی، نه آموزشگاهی، نه تفریحی، نه كامپیوتری،‌ نه DVD، نه MP۳، هیچ چیز نبود. فكر و ذكر همه جنگ بود .


خوب پس شما چگونه رشد كردید؟

به سختی و آرامی. زمان بسیار زیادی طول كشید تا من و همدوره های من بتوانیم تا حدودی وضعیت خودمان را تثبیت كنیم . یادم می آید من آنموقع ها آرزوی داشتن یك مداد رنگی ۳۶ رنگ داشتم ! الان اگر آنرا به یك نوجوان بگویی باور نمی كند و خنده اش می گیرد. بهترین امكانات درسی، ماهواره ،‌دستگاههای صوتی و تصویری پیشرفته و… جزء‌امكانات اولیه یك نوجوان و جوان فعلی است.


به نظر شما آیا جوانان و نوجوانان امروز قدر این چیزها را میدانند؟

نه! اكثر آنها قدر موقعیت خود را نمی دانند. من در خانه كاریكاتور شاگردهایی داشته ام كه پدر و مادرانشان با اتومبیلهای گرانقیمت فرزندانشان را به آنجا می آوردند، حداقل ۱۰۰ هزار تومان پول كفش و لباسهایشان بود- ‌البته بغیر از موبایلی كه در جیب داشتند- بهترین لوازم نقاشی، بهترین كاغذ .. ولی اكثر آنها قدر امكانات و موقعیت خود را نمی دانستند. باهوش بودند ولی از هوششان استفاده نمی كردند.


به نظر شما چه كارهایی باید صورت بگیرد تا این قشر از جامعه قدر موقعیت خود را بدانند؟

قبل از اینكه جواب سئوال شما را بدهم باید عرض كنم كه تعداد جوانان و نوجوانان محروم هم كم نیستند مثل اكثر جوامع دیگر. ولی در كل سطح زندگی بالاتر رفته . از طرفی خانواده ها بزرگترین نقش را در موقعیت فرزندانشان دارند . بنظرم همه چیز را نباید براحتی در اختیار فرزندانمان بگذاریم . اگر احساس كردیم شرایطی را كه برای فرزندانمان مهیا می كنیم می تواند در زندگی او نقش داشته باشد نباید كوتاهی كنیم . ولی توجه بیش از حد و خارج از حد معقول نیز باعث می شود تا فرزندانمان لوس و بی خاصیت بار بیایند .


خود شما ازدواج كرده اید ؟ فرزند دارید؟

خوب این سوال شما نشان می دهد كه من هنوز جوانم و شاید به سن ازدواج نرسیده باشم.


نه نه! خیلی از هنرمندها ازدواج نمی كنند و یا دیر ازدواج می كنند برای همین در ازدواج شما شك داشتم ؟

خوب انگار شما شناخت كافی از هنرمندان ندارید اكثر هنرمندها هم زود ازدواج می كنند هم چند بار!


منظورتان بازیگران هستند؟

بگذریم، موضوع اصلی دارد فراموش می شود! انشاء الله یك روز می نشینیم با هم درباره بحث شیرین ازدواج صحبت می كنیم . من در سال ۱۳۷۲ ازدواج كردم . ۲ فرزند هم دارم: دریا ۱۰ ساله و دانیال ۲ ساله.


میانه تان با دریا چگونه است؟

خزر یا خلیج فارس ؟


منظورم دخترتان است! آیا دوست دارید او هم هنرمند شود؟

بله آرزوی من این است كه او هنرمند شود . او علاقه خاصی به طراحی لباس و نویسندگی دارد . من زیاد با او كاری ندارم . از كارهای من بطور غیر مستقیم تأثیر می گیرد . بیشتر همسرم با او كار می كند.


همسرتان هم هنرمند است؟

بله . فارغ التحصیل رشته صنایع دستی است و در حال حاضر دبیر هنرستان است .


دوست دارید به دوران نوجوانی بر می گشتید ؟ دوست دارید الان ۱۶ ساله بودید؟

نه! به دوران نوجوانی نه ،‌نمی خواهم دوباره سختی بكشم . من موقعیت های خوبی را آن موقع از دست دادم. اگر پدر ومادرم نبودند و به من كمك نمی كردند شاید مثل خیلی از همسن و سالهای خودم یك زندگی ساكن و سخت داشتم.


تا به حال با یك نوجوان درگیر شده اید؟ برخوردتان با او چگونه بوده است ؟

سئوال عجیبی است. نمی دانم چه باید بگویم . اكثر شاگردهای من ، همانطور كه گفتم جوانان و نوجوانان هستند. بارها شده كه سر مسائل مختلف با آنها درگیر شوم . جوانان و نوجوانان امروز حجب و حیای جوانان گذشته را ندارند و كمتر به بزرگترهای خود احترام می گذارند. من همیشه سعی كرده ام بطور غیر مستقیم آنها را نسبت به عملكرد بدشان راهنمایی و یا بهتر بگویم آگاه كنم ، بعضی وقتها هم دوست دارم با مشت به صورت آنها بكوبم ! ولی معمولاً برای خاتمه مسئله ، حق را به آنها داده ام و خودم را كنار كشیده ام !


آیا ایران كشور خوبی برای رشد یك نوجوان است؟

قرار نشد سئوال های سیاسی بپرسید !


سیاسی نیست اگر می خواهید جواب ندهید؟

حقیقت اینست كه هر كس خودش شرایط زندگی را برای خود تعیین می كند. ایران كشوری است كه برعكس كشورهای دیگر یا بهتر بگویم خیلی از كشورهای دیگر آزادی محض به جوانان و نوجوانان نمی دهد . در ایران یك جوان مختار نیست هر كاری را كه دلش می خواهد انجام دهد . در این سنین میل خلافكاری در جوانان بسیار وجود دارد . قانون كشور، ما را محدود می كند و به نظر من این خیلی خوب است . درست است كه در این محدودیت شاید مشكلاتی هم پیش آید ولی در كل محدود بودن خوب است.


اگر شما قانون گذار بودید چه قانونی را برای جوانان و نوجوانان وضع می كردید؟

اگر من قانون گذار بودم اول مقرر می كردم كه به هیچ وجه به این افراد یعنی جوانان و نوجوانان سیگار نفروشند . دوم اگر دیدند جوانی سیگار می كشد پلیس مشخصات او را گرفته و به خانواده اش اطلاع دهد.


سوم؟

سوم اینكه قانونی وضع شود كه فرزندان به زور هم شده قدر پدر و مادرشان را بدانند!


یعنی هر نوجوانی قدر پدر ومادرش را ندانست به زندان برود؟

بله !


و اگر باز نداشت؟

اعدام شود !!


آقا تسلیم! چه خوب است كه شما قانونگذار نشدید!! شما قدر پدر ومادرتان را می دانید؟

بله، نه نمی دانم! باید این سوال را از آنها كنید كه آیا من قدر آنها را می دانم یا نه و یا تا حالا چگونه از آنها قدردانی كرده ام.


تصویری كه از یك نوجوان در ذهن دارید بیان كنید.

یك آدم لاغر ، عصبی با جوشهایی بر پیشانی ، دماغی گنده ، احساساتی ، غرغرو و نمك نشناس …


كافیست! كافیست! امیدوارم نوجوانان این مطلب را نخوانند ، خود شما هم همین مشخصات را داشتید؟

بله من در حقیقت نوجوانی خودم را داشتم می گفتم ولی شما اجازه ندادید!


چرا اینقدر نسبت به خود بی رحم هستید؟

بی رحم نیستم واقع بینم .


بزرگترین آرزویتان چیست؟

من به تمام آرزوهای معقول خود رسیده ام، یعنی آن آرزوهایی كه مربوط به خودم می شد تا حد زیادی دست یافتنی بود، ‌من در زندگی هیچوقت آرزوی عجیب و غریبی نداشته ام. ولی بزرگترین آرزویم شادی و خوشبختی مردمان كشورم است در هر كجای دنیا كه هستند و تنها در این صورت است كه می توانیم خوب و سالم زندگی كنیم .


شما جوایز بسیاری از جشنواره های مختلفی دریافت كرده اید در رابطه با این جوایز بگویید؟

من بیش از ۷۰ جایزه گرفته ام كه بیشتر در رابطه با كاریكاتور بوده است . ۲۶ جایزه من بین المللی بوده است.


مهم ترین جوایزی كه تا حالا گرفته اید؟

جوایز مادی خوبی تا حالا گرفته ام بارها در كشورهای مختلف مقامهای اول تا سوم جشنواره ها را كسب كرده ام ولی مهمترین جایزه ای كه گرفتم در سال ۱۳۸۴ بود كه در فرهنگسرای هنر بخاطر بیش از یك دهه كار هنری از من تقدیر شد . هیچوقت فراموش نمی كنم.


در حال حاضر مشغول انجام چه كاری هستید ؟

الان در حال ساخت مجموعه انیمیشنی بنام " شهروندی" هستم كه در حال پخش از تلویزیون است. خوشبختانه پربیننده ترین انیمیشن تبلیغاتی تلویزیون ایران در ۲ ماه گذشته بوده است.


در پایان چه صحبتی برای نوجوانان و جوانان دارید؟

قدر خود را بدانید، ‌قدر پدر و مادرهایتان را بدانید و به خاطر هر چه دارید شكرگزار باشید و ایمانتان را هیچ وقت از دست ندهید.

منبع: بی بی سی