تصاویر جدید فضاپیمای نیوهورایزنز از سیاره پلوتو

ناسا تصاویر نفس گیری از دیدار فضاپیمای نیوهورایزنز و سیاره پلوتو را در زمان عبور از کنار آن منتشر کرده و این تصاویر، ویژگی های زمین شناختی این سیاره کوتوله را به نمایش می گذارند.

در تاریخ هفتم سپتامبر ، نیوهورایزنز که در فاصله پنج میلیارد کیلومتری از زمین قرار دارد، انتقال داده های فشرده تصاویر و اطلاعات از پلوتو را آغاز کرد که مخابره تمامی این داده ها حدود یک سال طول می کشد؛ بنابراین زمینیان چاره ای ندارند جز این که منتظر این اطلاعات بمانند. این تصاویر حین عبور با سرعت بالای فضاپیمای ناسا و هنگامی گرفته شدند که این سامانه در حال جمع آوری کردن داده هایی از این جرم کیهانی بود.

عکس هایی که در همین چند روز دریافت شده، بخشی از سطح پلوتو که با وضوح ۴۰۰ متر در پیکسل را نشان می دهد بیش از دو برابر کرده است . این تصاویر ویژگی های تازه و بسیار گوناگونی را آشکار می کنند، از تپه های شنی گرفته تا جریان های یخ نیتروژن که گویا از مناطق کوهستانی به درون دشت ها سرازیر شده اند، و حتی شبکه هایی از دره ها که چه بسا توسط جریان های مواد بر روی سطح پلوتو کَنده شده اند. این عکس ها همچنین مناطق گسترده ای با انبوه آشفته ی کوه ها را نشان می دهند که سطح از هم گسیخته ی اروپا، ماه یخ زده ی مشتری را به یاد ما می آورد.

آلن استرن، سربازرس نیوهورایزنز از بنیاد پژوهش جنوب باختر (SwRI) در بولدر کلرادو می گوید: پلوتو دارد گوناگونی زمین چهرها و پیچیدگی فرآیندهایی را به ما نشان می دهد که با هر آنچه در سامانه ی خورشیدی دیده ایم هماوردی می کند. اگر پیش از دیدار با پلوتو، یک هنرمند چنین شکلی را برای آن کشیده بود، من چه بسا آن را زیاده روی می دانستم، ولی پلوتو به راستی چنین است.

اعضای تیم نیوهورایزنز مدعی اند این سیاره کوتوله دست کم از لحاظ جغرافیایی به اندازه مریخ متنوع است و کشفیات فضاپیما از این جرم کیهانی به سطح پلوتو محدود نمی شود. مه جوی پلوتو دارای ساختار لایه بندی متراکم تری در مقایسه با آنچه پیش تر انتظار می رفت، است به طوری که این گاز بخش تاریک این سیاره کوتوله را روشن می سازد.

این تصاویر همچنین ریگ های روان و جریان های نیتروژن نشات گرفته از نواحی کوهستانی را برجسته می کنند. افزون بر این، درست مانند مریخ، تصاویر جدید مدرکی از شبکه های دره ای ارائه می دهند که توسط یک ماده جاری ناشناخته حکاکی شده اند. پلوتو پیچیدگی های متنوع و خشکی هایی دارد که با آن چه در منظومه شمسی مشاهده شده تفاوت دارند.

تصاویر تازه همچنین سطح هایی با بیشترین دهانه ی برخوردی ٓ و بنابراین پیرترین سطح ها- که نیوهورایزنز تاکنون روی پلوتو دیده را در کنار جوان ترین و بی دهانه ترین دشت های یخ زده نشان می دهد. اینجا حتی چیزهایی دیده می شود که می توانند تَلماسه های بادزَده، یا شاید هم چیز دیگر باشند.
یافته های این عکس ها به سطح پلوتو محدود نمی شود. نماهای بهتری از ماه های پلوتو، شارون، نیکس و هیدرا که دریافت شده و به زودی در تارنمای عکس های خام دوربین شناسایی برد بلند نیوهورایزنز لوری، LORRI)) منتشر خواهد شد، نشان می دهند که هر یک از این ماه ها ویژگی هایی یگانه دارند و نیز نشان می دهند که شارون، ماه بزرگ پلوتو گذشته زمین شناختی پر درد و رنجی داشته.

این نما از پلوتو که بر پایه ی تازه ترین عکس های وضوح-بالای دریافت شده از فضاپیمای نیوهورایزنز ناسا درست شده، چیزی را نشان می دهد که اگر حدود ۱۸۰۰ کیلومتر بالاتر از ناحیه ی استوای پلوتو بودیم می دیدیم. در این تصویر، شمال باختر ناحیه ی استوا را می بینیم: سطح تیره و پر از دهانه با نام غیررسمی ٜناحیه ی کاتولو ٝ (Cthulhu Regio) در کنار دشت های یخ زده و روشن و هموار ٜفلاته ی اسپوتنیک ٝ. گستردگی کل پهنه ای که در این تصویر دیده می شود ۱۸۰۰ کیلومتر است. عکس هایی که این نما را پدید آورده اند به هنگام گذر نیوهورایزنز از کنار پلوتو در ۱۴ ژوییه ی ۲۰۱۵، از فاصله ی ۸۰ هزار کیلومتری گرفته شده اند.
نیوهورایزنز پس از عبور از کنار پلوتو در ماه ژوئیه، هم اکنون 69 میلیون کیلومتر از این جرم کیهانی فاصله دارد و به زودی تصاویری از قمرهای آن ارائه خواهد داد که جهانیان را بیشتر در حیرت فرو می برند.