بازی با آبرو با انتشار فیلم های جنسی!

فیلم رابطه جنسی یک خانم بازیگر با سرعتی باور نکردنی در کشور پخش شد و بسیاری از افراد بدون توجه به شنیع بودن این عمل ، آن را میان سایرین نیز پخش کردند اما در کمتر از سه ماه می بینیم که این روند همچنان ادامه دارد...

از قدیم گفته اند یک سوزن به خودت بزن بعد یک جوالدوز به مردم. مثلی که ای کاش پیش از هر اقدامی که گمان نابودی زندگی عده ای و ریختن آبروی مسلمانی می رود به یاد می آوردیم. اما با روندی که به سوی زندگی ماشینی و فراموشی ارزش های دیرین پیش گرفته ایم و مشاهده می شود که هر روز بیش از پیش از سنت ها و توصیه های دینی مان فاصله می گیریم، کمتر به این موضوع می اندیشیم که تنها خداوند ستار العیوب است که می تواند ما را قضاوت کند.
این در حالی است که خداوند در آیه 12 سوره حجرات که  یکى از جامعترین و حساب شده ترین دستورها در زمینه روابط اجتماعى انسانها است، مى فرماید: (و هرگز در کار دیگران تجسس نکنید.)
در حقیقت گمان بد عاملى است براى جستجوگرى ، و جستجوگرى عاملى است براى کشف اسرار و رازهاى نهانى مردم ، و اسلام هرگز اجازه نمى دهد که رازهاى خصوصى آنها فاش شود.و به تعبیر دیگر اسلام مى خواهد مردم در زندگى خصوصى خود از هر نظر در امنیت باشند. بدیهى است اگر اجازه داده شود هر کس به جستجوگرى درباره دیگران برخیزد حیثیت و آبروى مردم بر باد مى رود، و جهنمى به وجود مى آید که همه افراد اجتماع در آن معذب خواهند بود.
اما گویا این روزها بازی با آبروی مردم نه تنها به یک سرگرمی و راهی برای خودنمایی تبدیل شده بلکه از این طریق می توانیم هرکسی را که بخواهیم محکوم و تقبیه کرده و به آن برچسب عدالت نیز بزنیم. در حالی که در بهترین حالت آن کسی که در دنیا حکم می دهد و مجازات می کند نه ما و اندیشه عامی مان بلکه قانون است.
و شاید بهتر باشد به جای انتقاد از سایرین خودمان را نیز در جایگاه انتقاد قرار دهیم و به جای آنکه توقع داشته باشیم دولت و مراجع رسمی زندگیمان را تغییر دهند خودمان به این فکر بیفتیم. و از همین گام های کوچک فرهنگ شهروندی را در خود نهادینه کنیم.

موج اول انتشار تصاویر شخصی از کی شروع شد؟

گمان می رفت که موج توزیع و انتشار تصاویر زندگی شخصی مردم با جا افتادن این فرهنگ که ورود به حیطه شخصی دیگران خیانت به آزادی انسان ها محسوب می شود زودتر از این ها نزول پیدا کند. اما همچنان می بینیم که با مصداق های فراوان این اقدام غیر انسانی و نا جوانمردانه نه تنها قبح خود را از دست نداده، حتی اقدامات دستگاه قضا نیز مفید فایده نبوده است.
از نیمه های دهه هفتاد بود که این روند نامیمون آغاز شد از همان زمانی که حتی دستگاه های دی وی دی پلیر نیز عمومیت پیدا نکرده بود و دستگاه های ویدیوی خانگی که اکنون منسوخ شده است در جمع خانواده ها استفاده می شد.
زمان زیادی از دست به دست شدن فیلم عروسی یکی از بازیگران معروف می گذرد که اولین قربانی انتشار تصاویر شخصی بود. بعد هم ویدیوی شخصی چند دانشجوی دختر در جشن فارغ التحصیلی و درگیری های خانوادگی و مشکلاتی که مردم برایشان به وجود آوردند.
زمان زیادی از آن اقدام گذشته اما زخم های ناشی از سرک کشیدن به زندگی این افراد هنوز هم التیام نیافته است. از همان زمانی که با وجود آگاهی به ناشایست بودن اقدام خود، پا را فراتر گذاشتیم و به قضاوت افراد هم پرداختیم و برچسب بی آبرویی زدن به افراد  نقل محافلمان شد صحبت از جدید ترین فیلم های تولد و عروسی که تازه درآمده است.

گوشی های دوربین دار هیزمی بر آتش فرصت طلبان/ دوربین و بلوتوث بلای جان مردم

مانند بسیاری از عرصه های دیگری که تکنولوژی به وسیله ای برای سودجویی و فرصت طلبی درآمده،  با ورود اولین گوشی های دوربین دار مجالس، میهمانی ها و دورهمی هایی که تا زمانی محل آرامش و خوشی خانواده ها بود تبدیل شد به جولانگاه افراد سودجویی که از هر فرصتی برای ضربه زدن به سایرین با اهرم آبرو استفاده می کنند.
با زیاد شدن این گوشی های دوربین دار و بلوتوث دار  کم کم حتی در گوشی بچه های مدرسه ای نیز هرازگاهی تصاویری  از جمع های مختلف و به ویژه تصاویری با محوریت جنسی می دیدیم.
و از همین جا بود که در مجالس، استخرها، تالارهای عروسی، محیط های زنانه و ... مجبور به گماردن افرادی شدیم که باید با افراد بیمار و سودجویی که اقدام به فیلمبرداری از این مکان ها می کردند مقابله کنند. اما تا زمانی که فرهنگی در میان مردم نهادینه نشود حتی شدید ترین برخوردها نیز موثر نخواهد بود.
در همین زمان بود که فیلم رابطه جنسی یک خانم بازیگر با سرعتی باور نکردنی در کشور پخش شد و بسیاری از افراد بدون آنکه حتی به شنیع بودن تماشای چنین تصاویری پیش خود فکر کنند، آن را میان سایرین نیز پخش کردند.
این موضوع تا آنجا پیش رفت که مقامات قضایی و دستگاه های اجرایی ضمن تعیین مجازات سنگین برای توزیع و نشر تصاویر شخصی برخوردهای خود را نیز افزایش دادند.
اما از همان زمان که باید با استفاده از فرهنگ سازی هرکس از اصلاح خود آغاز می کرد و جلوی این روند گرفته می شد با زدن برچسب کنجکاوی به گذشتن از حریم شخصی دیگران، افراد بسیاری را نیز قربانی این ضد فرهنگ مخرب کردیم.

وقتی شبکه های مجازی تیر خلاص را به حریم شخصی افراد زد

در حالی که نزدیک به دو دهه از شروع بازی تجسس در زندگی شخصی افراد می گذرد و توقع آن می رفت که با وجود قربانی های فراوان این جریان، شاهد نظارت های درونی مردم و جا افتادن فرهنگ احترام به حریم شخصی و امنیت افراد باشیم می بینیم که با وجود شبکه های مجازی و توانایی نشر تصاویر در مدت زمانی بسیار کمتر و گستردگی بیشتر این موج مجددا شدت گرفته است.

و در کمتر از سه ماه می بینیم که یک پسر جوان که تنها برای شهرت به انتشار تصاویر شخصی اش دست زده بود، یک نوجوان و در آخر نیز یکی از ورزشکاران کشور تنها چند مورد از قربانیان این رفتار ناشایست شده اند.
اگرچه این استقبال عمومی از این تصاویر که همگی جنبه جنسی دارند خود نیازمند تحلیل های جامعه شناختی و روانشناختی بسیاری است اما در اولین نگاه نیز می توان فهمید که این استقبال گسترده نشانگر تله ای است که اغلب جوانان کشور را در دام خود اندخته است و به جای سازندگی شاهد اتلاف انرژی ها و استعداد های بسیاری است به گونه ای که اکنون شوخی های جنسی، تصاویر شنیع و حتی موسیقی هایی با الفاظ بسیار رکیک سبد فرهنگ یک نوجوان یا جوان امروزی را تشکیل می دهد.

شما هم  عضو این کمپین شوید: وارد حریم خصوصی دیگران نمی شوم

همزمان با بالا گرفتن موج تصاویر شخصی افراد در شبکه های مجازی خوشبختانه شاهد جرقه هایی از سوی جامعه مدنی برای مقابله با اینگونه رفتارهای ناشایست نیز هستیم.
ایجاد کمپین وارد حریم خصوصی دیگران نمی شوم از سوی مردم و به ویژه هنرمندان و به طور کلی اهالی فرهنگ این روزها مورد استقبال بسیاری از افراد قرار گرفته است. مردمی که پذیرفته اند لازمه زندگی در کشوری با جمعیتی بالای 80 میلیون که یکی از پر جمعیت ترین کشورهای جهان را تشکیل می دهد احترام به حریم خصوصی افراد است.
در غیر این صورت درگیر آشوب و بی قانونی خواهیم شد که دیگر حتی در خصوصی ترین لحظات خود نیز امنیت نخواهیم داشت و روزهای خوبمان به جهنم ریختن آبروی افراد تبدیل خواهد شد.
اگر فقط یک لحظه خودمان را در جایگاه متهم قرار دهیم و همه اعمال مان را پیش روی همگان مجسم کنیم شاید از شرم نتوانیم سرمان را بالا بیاوریم. بنابراین همه باید پیمان ببندیم که تحت هیچ عنوان نه به شوخی و نه به جدی وارد حریم شخصی دیگران نشویم.