بهترین هدیه دنیا چیست؟

صرف نظر از اینكه كاری وظیفه کسی هست یا نه، از او قدردانی کنید

بسیاری از ما آدم ها دنیا را فقط از دریچه چشم خودمان می بینیم و در خیلی از موارد فقط فکر می کنیم ما خوبیم. اما لازم است به جای دیدن كاستی ها، تك تك خوبی های دیگران را بشماریم و قدردانشان شویم. یادمان باشد. این كار سیل محبت دیگران را هم بیشتر از پیش به سویمان روانه می كند.

خیلی وقت ها باید چشم ها را برای از نو دیدن تربیت كرد. حساس شدن به دیدن محبت هایی كه قبلا نمی دیدیم خود به خود روح قدردانی را در ما تقویت می كند. درك اینكه در دنیایی از محبت های بی صدا غرق هستیم و تلاش برای حساس شدن به این محبت ها چهره دنیایی را كه در آن زندگی می كنیم برای ما زیبا تر می كند. كار سختی نیست. وقتی كه این رفتار را در خودتان تقویت كنید، كم كم متوجه می شوید كه این ویژگی اخلاقی به اطرافیان شما هم سرایت می كند. خوبی ها مسری هستند.
عادت كنیم به سلام بی طمع؛ به تشكر بی قصد و غرض. تشكری ارزش دارد كه خالی از هر غل و غش باشد وگرنه هم ارزش و هم اثر خودش را از دست می دهد. تشكر مانند طلا باید عیاری بالا داشته باشد. هر چه از خلوص و عیار آن كاسته شود از ارزش اش كم می شود. پس نگذارید كار پسندیده شما كم بها شود چون همه، توان سنجش عیار آن را دارند.

بچه ها باید از شما تشكر كنند

اگر مادری تمام وقت خود را صرف خورد و خوراك فرزندان خود كند و تمام هم و غمش، رشد دادن جسم فرزندانش و پروار كردن بدن آنها باشد، یكی از بلاهایی كه ممكن است به سر خودش بیاید این است كه روزی فرزندانش تمام زحمات او را وظیفه می دانند. لازم است فرزندان از والدین یاد بگیرند، در پاسخ هر لطفی ولو اگر آن لطف وظیفه باشد، تشكر كنند و هر نیكی را باید با بهتر از آن پاسخ دهند. معمولا عدم توجه به این امر، این خلأیی است كه در تربیت بسیاری از والدین به چشم می خورد. وقتی دختر و پسر ما با این فضای ذهنی پا به زندگی مشترك می گذارند دیگر خبری از آن مادر و پدر فداكار نیست. پس این توهم خطرناك در سال های بعد، به شلوغ شدن راهروها در دادگاه های خانواده می انجامد.

دلربایی با یک قدرانی ساده

وقتی كسی كاری برای ما انجام می دهد صرف نظر از اینكه آن كار وظیفه او هست یا نه، از او با آرامش و با جمله هایی سرشار از محبت و مهربانی تشكر كنیم. این كار هم به بهبود رابطه ما به دیگران كمك می كند و هم آن فرد را تشویق می كند كه كارهای خودش را با كیفیت تر و با انگیزه بیشتری انجام بدهد. آن فرد زمانی كه می بیند شما حتی برای كاری كه وظیفه او است تشكر می كنید، انگیزه می گیرد كه با جان و دل كیفیت انجام كارها را بالاتر ببرد.

چاپلوسی ممنوع!

مرز باریكی بین تملق و چاپلوسی و تشكر و قدردانی هست كه با وجود نازك بودن این مرز، كاملا قابل تشخیص است. وقتی از كسی تشكر می كنیم از قواعد خاصی تبعیت می كنیم مثل اینكه در مقابل انجام لطف شخصی، از او تشكر می كنیم و قدردانی ما با میزان ارزش محبت یا كاری كه شخص انجام داده تناسب دارد. ضمن اینكه از شخص مورد نظر توقع دیگری نداریم و تشكر ما به قصد سرمایه گذاری برای انجام كارهای دیگری از او نیست. اما در مقابل، تملق و چاپلوسی هم كاملا از قواعد خودش تبعیت می كند. نخستین نشانه آن اغراق در میزان واكنشی است كه شخص نشان می دهد.

تشکر حتی اگر وظیفه باشد

ما باید یاد بگیریم در برابر وظایف دیگران هم از آنها تشكر كنیم، تنها به یك دلیل ساده؛ چون انسان هستیم. شما چرا از رایانه و موبایل خودتان وقتی عملیاتی را به خوبی انجام می دهد تشكر نمی كنید؟ این كار را نمی كنید چون با موجودی طرف هستید كه نه چنین بازخوردی را از شما دریافت می كند، نه توان درك و تحلیل آن را دارد و نه تشكر كردن و نكردن شما تأثیری در عملكرد آن دارد. در واقع رایانه و موبایل شما چیزی به اسم عاطفه ندارند اما انسان ها به خاطر وجود عاطفه نیاز به محبت كردن و محبت دیدن دارند. انسان ها نیاز دارند همانطور كه از كارهای بد نهی می شوند در قبال اعمال خوبشان هم تشویق شوند ولو اینكه این كار خوب انجام دادن یك تكلیف یا وظیفه باشد.

قدرانی حتی در محیط کاری

قدردانی زمان و مکان نمی شناسد به عنوان یک هدیه و یک حق بر هر انسانی واجب است. این قصه در محل کار به نوع دیگری می تواند اتفاق بیافتد. بسیاری از کارفرمایان نمی دانند چطور قدردانی خود را از پرسنل به نحوی معنادار نشان دهند. خوشحال نگه داشتن پرسنل و انگیزه دادن به آنها جنبه مهمی از اداره یک کسب و کار چه بزرگ و چه کوچک است. در کتابی با عنوان «5 زبان قدردانی در محیط کاری» به 5 روش برای نشان دادن قدردانی از افراد اشاره شده که در زیر می خوانید:
کلمات مثبت:کلمات دلگرم کننده مانند "از نظرت متشکرم" یا "آفرین ارائه مطلبت خوب بود" برای انگیزه دادن و نشان دادن قدردانی از اعضای تیم استفاده می شوند.
اختصاص دادن زمان به کارمندان: اینکه وقت بیشتری را با اعضای تیم خود بگذرانید و در مورد موضوعاتی که برای آنها مهم است با آنها صحبت کنید بسیار انگیزه بخش است.
رفتارهای خدمتی: کلمات قدرشناسانه شما شاید به اندازه کمک کردن برای تکمیل یک پروژه یا وظیفه برای اعضای تیم مفید نباشد. از روتین خود خارج شوید و بجای تشکر خشک و خالی به این دسته افراد کمکی نمایید.
پاداش های ملموس: بیشتر مردم از پاداش های ملموس خوششان می آید. نکته مهم اینجاست که پاداشی که می دهید چیزی باشد که فرد خارج از محل کار به آن ارزش دهد، مثلاً پیراهن تیم فوتبال محبوبش باشد یا لیوانی با عکس شخصیت کارتونی محبوبش باشد.

چرا قدرانی طعمه غرور شده است؟

حالا ببینید، چرا خیلی وقت ها اصلا لزومی نمی بینیم كه در هیچ یک از مراحل زندگی از دیگران تشكر كنیم؟
*ما به ندیدن محبت ها عادت كرده و نسبت به محبت های تكراری دیگران بی تفاوت شده ایم.
*فرض می كنیم كه معمولا همه وظیفه دارند در حق ما محبت كنند. حتی در این صورت برای انجام وظایف دیگران هم بلد نیستیم به آنها محبت كنیم.
* در تشخیص وظیفه از لطف دیگران دچار توهم هستیم. برای بعضی از ما اینكه رفتگری جلوی منزل ما را تمیز می كند تنها یك وظیفه است كه برایش پول می گیرد، پس در مقابل انجام وظیفه اش نیازی به تشكر از او نمی بینیم.
*نقد كردن را لااقل به معنای رایج آن خوب بلدیم. گرچه در مورد خودمان از این لحاظ ضعیف تر عمل می كنیم اما خوب می توانیم نقاط ضعف دیگران را در هر كاری تشخیص دهیم. اما دلمان می خواهد بقیه فقط خوبی های ما را ببینند.