عادل از رحمتی شکست خورد؟

باز هم پای عادل فردوسی پور در میان است؛ با فاصله ای كم از حاشیه پخش نشدن گفت و گوی او با محمد جواد ظریف در شب یلدا، این بار كیفیت مصاحبه اش با مهدی رحمتی مساله شده.

اگر در ماجرای قبلی غالب رسانه ها پشت او بودند و عقیده داشتند تلویزیون باید با مماشات بیشتری رفتار می كرد و این طور سخت گیرانه جلوی پخش گفت و گو با وزیر امور خارجه را نگیرد، این بار صف منتقدان عادل طولانی است. نكته باریكی كه در این نقد و نظرها نباید فراموش شود این كه آنالیز نود دوشنبه شب مساله ای فنی است. كسی دوست ندارد مجری توانمندی چون فردوسی پور در برابر مهدی رحمتی وا دهد و در نهایت گوشه رینگ برود. اگر فردوسی پور ، مجری تراز اول تلویزیون نام دارد به خاطر سابقه درخشان او در اجرا و باج ندادن به مهمان ها است.
دوشنبه شب عادل ، عادل همیشگی نبود. او با اصرار رحمتی را به نود آورد اما بجای ورود به بخش تاریک حرفه ای این بازیگر، به سوالات دم دستی قناعت کرد. از آن سو رحمتی با کمال خونسردی حرف هایش را به کرسی نشاند و عرصه را برای خودنمایی باز کرد و درنهایت بازی را به نفع خود به پایان رساند.
باید پذیرفت قد عادل فردوسی پور از تلویزیون بلند تر است؛ چه در قامت مجری و تهیه كننده نود، چه وقتی پشت میكروفن گزارشگری می نشیند و چه زمانی كه برنامه ساز می شود. او هوشنمندانه گام برداشته ، ذره ذره آداب برنامه سازی را یاد گرفته و حالا نتیجه اش شده نود ، فوتبال 120 و ویژه برنامه 2014 جام جهانی. درباره ریزه كاری های گزارشگری اش هم نیاز به توضیح دوباره نیست كه وقتی صدایش روی یك مسابقه فوتبال شنیده می شود، حظ تماشای آن دوچندان است. جمع این ویژگی ها به همراه صداقت مثال زدنی اش است كه فردوسی پور را بدل به چهره ای محبوب در حد سلبرتی های عالم هنر و سینما كرده.

این یعنی انتظار از عادل فردوسی پور همیشه بالا است؛ هیچ كس دوست ندارد این چهره محبوب قدمی از قلعه اش پایین بیاید. اصلا محبوبیت به كنار؛ فردوسی پور زبان گویای افكار عمومی است و در بزنگاه های مختلف كنارشان ایستاده. برای همین است كه مصاف او با مهدی رحمتی خیلی زود سوژه می شود و نقل محافل است.

در تلویزیون زیاد می بینیم مجریانی كه ذوب در مهمان هستند، طوری گفت و گو می كنند كه انگار طرف مقابل با منت به برنامه آمده. آداب مصاحبه را نمی دانند و نتیجه برنامه هایی خنثی می شود كه نه چنگی به دل می زنند و نه موجی پدید می آوردند. عادل فردوسی پور اما حتی اگر در مصاحبه لكنت داشته باشد، به مهمان باج نمی دهد و همان سوالی را می پرسد كه ته ذهن بیننده ها نشسته.
در طول 17 سال عمر نود، پیدا كردن عادل ِضعیف كاری سخت است؛ همیشه باطراوت و بشاش بوده و بدون امتیاز بیهوده دادن به مهمان ، سوژه مورد نظر را به سرانجام رسانده و آن چه باید بپرسد، سوال كرده. با این حال در چند برنامه كه همه منتظر هارد تاك از او بوده ایم كمتر از حد انتظار ظاهر شده. درست مثل گفت و گوی اخیرش با مهدی رحمتی. و پیش از گفت و گو با فرهاد مجیدی و واعظ آشتیانی. هر چه گشتیم تا دلایل ضعف برنامه های پیشین فردوسی پور را ردیابی كنیم به نتیجه ای نرسیدیم ؛ می پذیریم كه او در چند برنامه شكست خورده. اما دوشنبه شب را می توان از مابقی جدا كرد ؛ چه پیوندی میان ضعف مشهود فردوسی پور با حواشی اخیر پخش نشدن گفت و گو با محمد جواد ظریف وجود دارد؟ آیا او نگران عدم حمایت مدیران بالا دستی است؟ آیا می خواهد با دادن امتیاز به چهره ها ، هر طور شده آن ها را به برنامه بیاورد تا قدرتش را به رخ بكشد؟ در تصمیم سخت گیرانه مدیران تلویزیون و پخش نكردن مصاحبه ظریف شكی نیست ؛ آن ها با این رفتار برای نود و مجری اش نشانه گذاری كردند اما مگر جز این است كه فردوسی پور اعتبار و محبوبیتش را مدیون هوش و صداقت خود و پایگاه محكم مردمی است؟ او برای عادل ماندن نیاز به تغییر شیوه ندارد.