رازهای یک مجری طبیعت گرا
درباره شیوه اجرای محمد علی اینانلو
دنیای عجیبی است! یک روز با مردم ایران سلام ازطبیعت گفت و یک روزبا مردم ایران خداحافظ به طبیعت برگشت! این چرخه طبیعت و زندگی همیشه بر مدار حیات و ممات می چرخد و شاید چون اینانلو عاشق طبیعت بود دست طبیعت زودتر پای او را گرفت و به آغوش خود کشید.
محمد علی اینانلو هم فعال محیط زیست بود و هم مجری و گوینده صدا وسیما وهم عضوسابق انجمن ورزشی نویسان و مهمتر از همه مستند ساز بود.ادبیات خوانده بود وصدای پر صلابت و بیان رسا و نافذی داشت همه این ویژگی ها کمک کرده بود تا او در اجرای برنامه و در واقع درمقام مجری، سبک و سیاق خودش را خلق کند وکمتر شبیه کسی بود.
اجرای او در برنامه های مختلف تلویزیون درباره طبیعت و محیط زیست وحیات وحش بسیاری از مخاطبان را مجذوب می ساخت. جذب مخاطب نه فقط از حیث ژورنالیست تلویزیونی وفن رسانه که او پیامش را درباره طبیعت ومحیط زیست از ذهن مخاطب به قلب او نفوذ می داند و صرفا مخاطب نمی ساخت بلکه عاشق طبیعت، تربیت می کرد.در واقع اینانلو یک مجری- کارشناس تمام عیار بود که فقط نسبت به سوژه آگاهی نداشت بلکه خود محقق و پژوهشگر این حوزه بود و علاوه بر زبان عقل از زبان جان نیز سخن می گفت و سخنی که از دل برآید لاجرم در دل نشیند.
موفقیت او را در مقام اجرای برنامه های طبیعت گرا باید در دوعامل عمده جستجو کرد.یکی علاقه وآگاهی و در واقع تخصص او درارتباط با موضوع برنامه بود و دیگری ویژگیهای شخصیتی و فیزیکی اش. چهره و صدای پر صلابت و گرمش به همراه لبخندی که بر همیشه آن صورت زمخت نشسته بود کاریزمای فردی به او می بخشید که کلامش را نافذ وبرنامه هایش را جذاب می کرد.همین ویژگی موجب شد تا برخلاف اکثر برنامه های علمی -تحقیقی تلویزیون که از زبان و ساختار خشکی برخوردار بود و چه بسا ملال انگیز می شد برنامه های اینانلو با نشاط و سرزندگی همراه شده و مخاطب را بر سر شوق آورد. شاید بخشی از توانمندی را باید در مدرس و معلم بودن او جستجو کرد که با آموزش و رمز و رازهای آن آشنایی داشت.
او مبتکر و پدید آورنده کلاس های آموزش اکوتوریسم در ایران است که خوشبختانه پس ازموسسه تعداد دیگری از افراد و موسسات نیز به این کار روی آوردند. تربیت شاگرد که نه تربیت علاقمندانی که خود نشان راه را بگیرند و آن را ادامه دهند حاصل معلمی او بود که در مجری گریش نیز تداوم یافت.رویکرد آموزشی و انتقادی به شکل توامان در نوع اجرا و نگاه او به سوژه به چشم می خورد که هم انتقاد می کرد یا مثلا در مقابل عوامل تهدید کننده محیط زیست و حیات وحشت برمی آشفت و بر شکارهای غیر مجاز می تازید. این درهم تنیدگی انتقاد و انتقال اطلاعات در حوزه محیط زیست و طبیعت به همراه ویژگی های فیزیکی و ظاهری او اینانلو را به یک مجری خاص در این حوزه بدل کرده بود.
چهره و صدای پر صلابت و گرمش به همراه لبخندی که بر همیشه آن صورت زمخت نشسته بود کاریزمای فردی به او می بخشید که کلامش را نافذ وبرنامه هایش را جذاب می کرد.همین ویژگی موجب شد تا برخلاف اکثر برنامه های علمی ٓ تحقیقی تلویزیون که از زبانن و ساختار خشکی برخوردار بود و چه بسا ملال انگیز می شد برنامه های اینانلو با نشاط و سرزندگی همراه شده و مخاطب را بر سر شوق آورد
اینانلو فقط درباره محیط زیست و طبیعت اطلاعات و داده نداشت بلکه 40 سال به عنوان یک طبیعت گرد و ایران گرد تجربه عملی در این زمینه داشت و به عنوان بنیانگذار روزنامه نگاری محیط زیست شناخته می شد. اینانلو از سال ۱۳۴۲ فعالیت مطبوعاتی خود را آغاز نمود و در 42 سال فعالیت مطبوعاتی علاوه بر نگارش مقاله های متعدد در مجلات و روزنامه هاو سردبیری مجله ایران شناسی "گردش"، مجله ایران شناسی سیلک رود به (زبان انگلیسی)، شکار و طبیعت، مجله جهانگردان و مجله طبیعت (هم چنین صاحب امتیازی) را به عهده داشت، این درحالی است که بابرخی نشریات و موسسات ازجمله مجله « فیلم » همکاری می کرد.
محمدعلی اینانلو طی دوره فعالیت خود تعداد زیادی مستند در زمینه زیست محیطی و گردشگری تهیه و کارگردانی نمود که از شاخص ترین آنها می توان به ایران؛ جهانی در یک مرز اشاره کرد.وی هم چنین در دو فیلم سینمایی «ارتفاع پست» و «به رنگ ارغوان» به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا به عنوان بازیگر حضور داشت و به ایفای نقش پرداخته بود.نگاهی به کارنامه او نشان می دهد که او بیش از آنکه مرد نظر باشد مرد عمل بود و همیشه در میدان فرهنگ و هنر و محیط زیست حضور داشت و شاید این مهمترین رمز موفقیت او در اجرایش بود. او از چیزی می گفت که تجربه کرده بود و سخنش عین عملش بود. او فقط مجری طبیعت نبود مشتاق طبیعت بود و همین به او اعتبار و محبوبیت بخشید.
روحش شاد
