آشنایی مختصر با امام جعفر صادق (ع)

طلوع خورشید

خورشید، آن روز از افق مدینه، نور طلایی خود را بر سر و روی شهر می پاشید و همه جا را نورباران می کرد. پدر، کودک را بغل کرده بود و صورتش را می بوسید. خانه امام پنجم ما، حضرت امام محمدباقر علیه السلام پر از شور و شادی شده بود. هفدهم ربیع الاول سال 83 هجری قمری بود و طلوع خورشید، با به دنیا آمدن کودکی زیبا و نورانی، روزی به یادماندنی و شیرین را مژده می داد. کودکی نو رسیده و زیبا، که برای اهل خانه، یاد پیامبر را زنده می کرد. نامش را «جعفر صادق» گذاشتند که به راستی راستگو و درستکار بود، درست مثل جد بزرگوارش حضرت محمد صلی الله علیه و آله . میلاد ششمین امام، حضرت امام جعفر صادق علیه السلام ، بر شما کودکان مهربان و گلم مبارک باد.

 صفات امام علیه السلام

بچه ها! در تاریخ زندگی امام جعفر صادق علیه السلام آمده است که ایشان انسانی مهربان و دوست داشتنی بود. آن حضرت در علم و دانایی، صبر و اخلاق نیکو، بردباری و تحمل، و ایمان و اخلاق خوب بی نظیر بود. لباس هایش همیشه ساده، اما مرتب و پاکیزه بود. خانه اش هم چون خانه های دیگر امامان، ساده و کوچک، امادلش به اندازه تمام دنیا بزرگ و مهربان و درِ خانه اش همیشه به روی همه باز بود. امام صادق علیه السلام مردی دانشمند بود و از تمام دانش های زمان خود بهره مند بود و کسی به دانایی ایشان نمی رسید. در کلاس های درسش، نزدیک به چهار هزار شاگرد شرکت می کردند که احترام زیادی به ایشان می گذاشتند. آن حضرت شاگردان زیادی را تربیت و به گسترش دین اسلام خدمت بزرگی کردند.

توصیه به کار و تلاش

 بچه های قشنگم! باوجود شخصیت والا و احترام فراوانی که امام جعفر صادق علیه السلام نزد مردم داشتند، هیچ وقت اجازه نمی دادند کارهای شخصی شان را دیگران انجام بدهند. آن حضرت همیشه به دیگران درباره تلاش و همکاری در کارها و امور زندگی سفارش می فرمودند. خود ایشان هم مانند مردم، با دست های مبارک خود کشاورزی و کار می کردند. درگرمای سوزان مدینه، در باغ و مزرعه کار می کردند و عرق می ریختند تا از دست رنج خود برای خانواده اش وسایل زندگی تهیه کنند. با این همه، زندگی آن حضرت بسیار ساده بود و از آن چه داشتند، به فقیران و نیازمندان کمک می کردند و درِ خانه شان، همیشه به روی افراد نیازمند و کسانی که به کمک احتیاج داشتند، باز بود. آن حضرت، هرگز کسی را که برای کمک به آن حضرت رو می آورد، ناامید نمی کردند.

یک روز و دو میلاد

 راستی بچه ها، می دونید که روز تولد امام صادق علیه السلام با روز تولد حضرت محمد صلی الله علیه و آله جدّ بزرگوار آن حضرت یکی است. هفدهم ربیع الاول برای ما روز خیلی بزرگ و ارزشمندیه. هم پیامبر و هم امام ششم در این روز به دنیا آمده اند. پس جشن های ما در این روز، خیلی با شکوهه، این طور نیست؟ حتما همه شما هم توی این روز حس کردید که این جشن ها و شادی ها، با بقیه جشن ها فرق داره. بله بچه ها، فرقش در همینه که در یک روز، دو تا تولد وجود داره. اون هم دوتا تولد مهم و بزرگ. پس هر چقدر دلتون خواست امروز شادی کنید و نقل و شیرینی و شربت بخورید. نوش جانتون! عیدتون هم مبارک.

 کودکیِ امام امام صادق علیه السلام

از همان دوران کودکی، بسیار با هوش و دانا بودند و در عین حال، با سلیقه و منظم. در یادگیری و انجام احکام دین و نماز خواندن، کوشش زیادی می کردند و در بحث های علمی، همیشه از همه موفق تر بودند. رفتار آن حضرت بسیار مودبانه بود و همه را به شگفتی وا می داشت. امام صادق علیه السلام دقیق، کوشا، باادب و مرتّب بود و در اخلاق و رفتار و ایمان، کسی به پای آن حضرت نمی رسید. به همین دلیل، پدرش امام محمد باقر علیه السلام او را گرامی می داشت و همیشه به او محبت می کرد و همه چیز را به او یاد می داد، طوری که امام صادق علیه السلام در همان زمان کودکی، جواب بسیاری از سوال های سخت مردم و یاران و شاگردان امام باقر علیه السلام را می داد؛ سوال هایی که کسی نمی توانست جواب آن ها را پیدا کند.

 امام صادق و پرسش ها

بچه ها! امام صادق علیه السلام وقتی کوچک بود، در مقابل پرسش های شاگردان پدرش، جواب هایی می داد که آن ها را غرق تعجب می کرد و این نشانه علمی خدادادی بود. روزی یکی از شاگردان امام باقر علیه السلام برای سوالی پیش آن حضرت آمد. امام باقر علیه السلام فرمود: اگر سوالی داری، از فرزندم صادق بپرس. آن مرد هم سوالش را ازامام صادق علیه السلام که هنوز کودک بود، پرسید. حضرت صادق طوری با تیزهوشی و دقت سوالش را پاسخ داد که آن مرد از تعجب مدتی نگاهش کرد و بعد با شادی زیاد، بی اختیار بلند شد و سر مبارک آن حضرت را بوسید.

چگونه به دیگران کمک کنیم؟

داستان های زندگی امامان ما، پر از درس های بزرگ برای ماست که خوبه اون ها رو برای زندگی مون الگو قرار بدیم. حالا به این داستان توجه کنید تا بهتر یاد بگیرید که چطور می شه به دیگران کمک کرد: «توی یک شب تاریک و بارانی، مردی از پنجره خونه اش داشت کوچه رو نگاه می کرد. کوچه های مدینه، حسابی زیر باران خیس شده بود. ناگهان او، مردی رو دید که تو تاریکی شب، کیسه سنگینی رو روی پشتش حمل می کرد، اما کمی جلوتر کیسه روی زمین افتاد و همه چیز پخش شد. مرد سریع رفت تا ببیند اوضاع از چه قرار است؟

وقتی جلوتر رفت، دید امام صادق علیه السلام مشغول جمع آوری بسته های غذایی هست که روی زمین ریخته. مرد به امام کمک کرد و بسته ها را داخل کیسه ریخت. بعد همراه امام به جایی رفت که مردم فقیر زندگی می کردند، ولی هیچ کس بیدار نشد و نفهمید چه کسی برایشان غذا می آورد. امام صادق علیه السلام به مرد فرمود: «پیامبر فرمودند: کسی که شب سیر بخوابد و همسایه اش گرسنه باشد، مسلمان نیست».

https://telegram.me/koodaktebyan

منبع: پایگاه اطلاع رسانی حوزه

تنظیم: فهیمه امرالله

شبکه کودک و نوجوان تبیان