تبیان، دستیار زندگی
پروفسور آرژانتینی وارد ایران شد؛ آن هم برای امضای قرارداد و ارائه برنامه. رائول لوزانو یک شنبه شب درحالی به همراه خوان سیچلو وارد خاک ایران شد که قرار بود دیروز پروسه امضای قراردادش با تیم ملی والیبال ایران را به اتمام برساند. او که از چندی پیش برای نشستن
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

المپیک رویای مشترک والیبال ایران و لوزانو

پروفسور آرژانتینی وارد ایران شد؛ آن هم برای امضای قرارداد و ارائه برنامه. رائول لوزانو یک شنبه شب درحالی به همراه خوان سیچلو وارد خاک ایران شد که قرار بود دیروز پروسه امضای قراردادش با تیم ملی والیبال ایران را به اتمام برساند. او که از چندی پیش برای نشستن روی نیمکت تیم ملی کشورمان اعلام آمادگی کرده بود به دلیل حضورش به عنوان سرمربی در تیم چراد چارنی لهستان عملا زودتر از تاریخ 29 آذر نمی توانست با مسئولان فدراسیون والیبال ایران پای امضای قرارداد بنشیند. او حتی پیشنهاد فدراسیون والیبال برای حضور زودهنگام در ایران را هم رد کرده بود.

بخش ورزشی تبیان
رائول لوزانو

دیروز اما این اتفاق افتاد تا لوزانو در دیدار با داورزنی با ابراز تمایل به همکاری بلند مدت با فدراسیون والیبال ایران بگوید: «از حضور در ایران خیلی خوشحالم. آمده ام تا همه با هم رویایمان را بسازیم.» او با گفتن این جمله دقیقا دست روی هدفی گذاشت که فدراسیون والیبال برای رسیدن به آن حاضر به انجام هر کاری است. محمدرضا داورزنی که به قول خودش به تمام اهدافش در فدراسیون رسیده جز یک مورد حالا فقط و فقط به دنبال المپیکی کردن والیبال است: «از مجموع اهداف و برنامه های 10 سال اخیر ما تنها هدفی که باقی مانده، حضور در المپیک است که امیدوارم با تغییراتی که انجام شده، این اتفاق رخ دهد.»
 با همین هدف هم بود که رئیس فدراسیون عذر اسلوبودان کواچ جوان و البته بی تجربه را خواست تا پیرمرد 59 ساله آرژانتینی که صاحب نام بزرگی در جهان والیبال است را جایگزین او کند. هم او که مربیگری را از همان دوران جوانی (1974) که پاسور دوم تیم های باشگاهی آرژانتین بود، آغاز کرد و حالا نزدیک به 41 سال است که مربیگری می کند؛ مربیگری در رده های نوجوانان، جوانان، دانشجویان، زنان، مردان، باشگاهی و ملی و حضور در آرژانتین، ایتالیا، یونان، آمریکای جنوبی، اروپا، لیگ جهانی، قهرمانی جهان، جام جهانی و المپیک تقریبا کلکسیون کاری و تجربی لوزانو را تکمیل کرده. او قهرمانی در آرژانتین، آمریکای جنوبی، ایتالیا، اروپا و جهان را در رده باشگاهی کسب کرده و با ایجاد تحول ساختاری در 3 تیم ملی، آن ها را به المپیک رسانده.
اما نقطه قوت کارنامه لوزانو بیشتر به دوران سرمربیگری او در لهستان و آلمان برمی گردد. او از سال 2005 سرمربیگری لهستان را پذیرفت تا اولین مربی خارجی تاریخ تیم ملی والیبال این کشور لقب گیرد. او لهستانی ها را 2 بار صاحب عنوان چهارمی لیگ جهانی کرد و در رقابت های قهرمانی جهان (2006) تا فینال و کسب مدال نقره پیش رفت تا همین مسئله باعث محبوبیت بیش از اندازه اش در لهستان شود. مدعی کردن والیبال لهستان در جمع غول های والیبال دنیا آن هم توسط لوزانو آنقدر برای مسئولان رده بالای این کشور مهم بود که لخ کاشینسکی، رئیس جمهور لهستان در سال 2006 (که در سال 2010 در سانحه سقوط هواپیمای توپولوف درگذشت) با دستان خودش نشان افتخار صلیب شوالیه را به گردن لوزانو انداخت.
 خدمات رائول در تیم ملی آلمان هم در نوع خود ستودنی است. او در سال 2009 در حالی هدایت تیم ملی آلمان که در آن زمان یک تیم درجه 2 در اروپا محسوب می شد را برعهده گرفت که لوزانو هدف را بازگشت به لیگ جهانی، قرار گرفتن در جمع 8 تیم برتر جهان و صعود به المپیک گذاشت و کارش را آغاز کرد. او ابتدا آلمان ها را در لیگ اروپا (2009) قهرمان کرد و سپس در قهرمانی اروپا با آن ها پنجم شد تا جواز حضور در لیگ جهانی و مسابقات قهرمانی جهان را به دست آورد. در سال 2010 به عنوان پنجمی لیگ جهانی و هشتمی قهرمانی جهان رسید. لوزانو حتی جواز حضور در المپیک لندن را هم برای آلمان ها کسب کرد اما او در آستانه المپیک از هدایت آلمان کنار رفت تا تیم آماده و پرداخته اش با مربیگری ویتال هینن بلژیکی در لندن پنجم شود.
رائول لوزانو اما تنها یک مربی نیست. او از سال 1990 به عنوان مشاور مربیان و مدرس جهانی والیبال نیز شناخته شده. او 8 سال تحصیلات دانشگاهی اش را در رشته های مهندسی و روان شناسی پی گرفته و به عنوان یک پروفسور، عضو دپارتمان روان شناسی اجتماعی دانشکده مهندسی دانشگاه ملی لاپلاتای آرژانتین است. پروفسور آرژانتینی حالا دوران حرفه ای مربیگری اش را در خاک ایران پی می گیرد. اما علت این که او ایران را برای ادامه کار انتخاب کرده چیست؟ این نکته تنها در یک جمله ختم می شود: «حضور در المپیک.» همان اندازه که عبور از دروازه های المپیک ریو برای والیبال ایران مهم است، به همان اندازه هم این مسئله برای پیرمرد دوست داشتنی والیبال وسوسه کننده است: «حضور در ایران برای من یک فرصت وسوسه کننده است تا یک بار دیگر در المپیک حضور داشته باشم. ایران هنوز جواز حضور در ریو را کسب نکرده ولی شانس زیادی دارد.» اگر او بتواند بلیت حضور والیبال ایران در ریو را اوکی کند، می تواند سومین حضورش در کسوت سرمربی در المپیک را به ویترین افتخارات بزرگش اضافه کند.


منبع: خراسان