نا امیدی از یافتن شغل چرا؟

تهدید بیکاری همچون یک بمب هسته ای است که در میان تحصیلکرده ها نمود بیشتری دارد' این جمله  بیانگر بغرنج شدن معضل بیکاری نه تنها از بعد اقتصادی که از ابعاد فرهنگی و اجتماعی است.

آمارها نشان می دهد از ۴۰.۲میلیون فرد غیرفعال،۱۱.۳ میلیون نفر ۲۰ تا ۳۴ ساله اند که باید در دوره طلایی جستجو برای شغل بوده و یا کاری برای خود دست و پا کرده باشند اما ترجیح می دهند در کُنج خانه بنشینند!
استانداردهای آماری می گویند افرادی که بین سنین ۱۰ تا ۶۵ سال هستند، جزو جمعیت فعال کشور محسوب شده و به اصطلاح، گروه در سن کار تلقی می شوند. به دلیل جوان بودن ساختار جمعیتی ایران، تعداد افرادی که در سن کار هستند، هم اکنون بیش از ۶۳ میلیون نفر از کل جمعیت کشور را تشکیل می دهند.
جوان بودن جمعیت ایران ناشی از تولدهای دهه های ۶۰ و ۷۰، باعث شده است تا امروز کشور با موجی از تقاضا برای کار مواجه باشد. جوانانی که اغلب به دانشگاه رفته اند، دارای مدرک تحصیلی بوده و تقاضاهای متفاوت و جدیدی برای کار دارند. آنها حتی نگرش جدیدی نسبت به اشتغال دارند و دیگر مانند دهه های گذشته تفکر سنتی ندارند.

در حال حاضر ۱۱ میلیون و ۳۶۸ هزار نفر از جمعیت کشور در سنین ۲۰ تا ۳۴ سال قرار دارند. به عبارتی، مهمترین گروه جوینده شغل را در کشور تشکیل می دهند که با وجود قرار داشتن در سن کار، کاملا غیرفعال و منفعل هستند. آنها هیچگونه تحرک خاصی در عرصه اقتصاد ندارند و اساسا جویای شغل نیز محسوب نمی شوند.

۱۱.۳ میلیون جوان غیرفعال شدند

در واقع باید گفت میلیون ها جوان در دوره طلایی سن خود که باید دارای فعالیت اقتصادی بوده و در جریان توسعه کشور نقش داشته باشند، دچار سرگشتگی و بیکاری بوده و تنها یک مصرف کننده محسوب می شوند. غیرفعالی جمعیت در سال های اخیر، از مباحث مهمی است که در اقتصاد کشور مطرح شده و حائز اهمیت است.
جمعیت میلیونی غیرفعال، یعنی گروهی که نه تنها توانی را برای به حرکت در آوردن چرخ های توسعه و فعالیت اقتصادی وارد نمی کنند بلکه خود را نیز بر قطار توسعه کشور تحمیل کرده و باعث کُندی سرعت آن می شوند. هر چه از تعداد غیرفعالان در کشوری کاسته شود، یعنی اینکه موتور توسعه با قدرت بیشتری فعالیت خواهد کرد و هرچه بر تعداد غیرفعالان افزوده شود، به معنای قرار گرفتن بار اضافه در قطار توسعه آن کشور است.

بنابراین ۱۱ میلیون و ۳۶۸ هزار جوان ۲۰ تا ۳۴ ساله کشور هم اکنون نه در گروه شاغلان قرار دارند و نه در گروه بیکار و یا جوینده کار. مشخصه این گروه، سکون، یا حرکت بی هدف و استفاده از کارکرد دیگران است.
کارشناسان می گویند اینکه چرا ۱۱ میلیون جوان در دوره سنی طلایی خود از کار کردن و جستجوی شغل فراری اند و ترجیح می دهند در کُنج خانه بنشینند، اتفاق تلخی است که گریبانگیر اقتصاد و جامعه ایرانی شده و جوانانی هستند که مایلند کار نکنند، ولی تامین باشند!

علت اصلی بیکاری جوانان چیست؟

کارشناسان اقتصادی معتقدند علل بیکاری جوانان در جامعه امروز به عوامل مختلفی بستگی دارد که نوسانات اقتصادی، عدم توزیع مناسب درآمد و امکانات، عدم جذب نیروی کار در مراکز تولیدی و صنعتی، عدم تناسب بین آهنگ رشد جمعیت و فرصتهای شغلی، ضعف قوانین و مقررات، اتخاذ برخی سیاستهای غلط و فقدان آموزشهای متناسب با نیاز بازار کار از شاخص ترین عوامل به شمار می رود.
به گفته کارشناسان، پذیرش بیش از حد دانشجو بدون در نظر گرفتن بازار کار رشته های تحصیلی و عدم تناسب آموزشها با نیاز بازار کار نیز مقدمه دیگری بر گسترش بیکاری جوانان بوده است.

در چند سال گذشته یکی از آفتهای اقتصاد ایران، افزایش "میل به پشت میزنشینی و داشتن شغل های دولتی" بوده است اما علیرغم بالا بودن تقاضا برای شغل های دولتی، دولت اعلام می کند که قادر به استخدام نیروی جدید نیست و حجم نیروی انسانی در دستگاهها و سازمان های دولتی بیش از حد سنگین شده است.
فارغ از این مساله "نوسانات اقتصادی و تحریم های خارجی" نیز در چند سال گذشته بسیاری از واحدهای تولیدی و بنگاههای اقتصادی را از پای در آورده و تا مرحله تعطیلی کشانده است، در این بین تعدیل نیروهای کار به دلیل شرایط رکود و نقدینگی و افزایش هزینه های تولید به افزایش بیکاری و جمعیت بیکار جوان کشور افزوده است بر همین اساس فعالان کارگری با هشدار نسبت به حفظ امنیت شغلی کارگران بر لزوم حفظ اشتغال موجود و جلوگیری از افزوده شدن نیروی کار تعدیل شده به جمعیت بیکاران تاکید دارند.

ناامیدی نیم میلیون نفر از یافتن کار

برخی ممکن است از روش های جستجوی شغل آگاهی نداشته باشند و حدود ۲ میلیون نفر از جمعیت ۴۰.۲ میلیونی غیرفعالان کشور دچار بیماری، ناتوانی جسمی موقت و یا در مورد زنان بارداری هستند. از سویی حدود ۱۲ میلیون نفر در کشور به تحصیل اشتغال و یا آموزش اشتغال دارند و ۲۰.۱ میلیون نفر هم مسئولیت های شخصی و یا خانوادگی دارند.
بیش از ۳ میلیون نفر هم می گویند نیازی به کار کردن ندارند و ۲ میلیون نفر هم در این زمینه مایل به توضیحی نیستند. نکته مهم اینکه با وجود افزایش جمعیت در سن کار از ۶۳.۳ میلیون نفر در سال ۹۲ به ۶۴ میلیون نفر در سال گذشته، اما از تعداد جمعیت فعال یعنی گروه های شاغل و یا در جستجوی شغل کاسته شده و از ۲۳ میلیون و ۸۳۴ هزار نفر به ۲۳ میلیون و ۸۱۸ هزار نفر رسیده است.
اینکه گفته می شود غیرفعالی جمعیت در ایران بالا است ،در این آمار خود را نشان می دهد که از جمعیت فعال (شاغل و جوینده شغل) در فاصله سال های ۹۲ تا ۹۳ کاسته شده اما بر جمعیت غیرفعال ۶۷۶ هزار نفر افزوده شده است. تعداد غیرفعالان کشور در سال ۹۲ به میزان ۳۹ میلیون و ۵۲۱ هزارنفر بوده که در سال گذشته به ۴۰.۲ میلیون نفر رسیده است. از این تعداد ۱۱ میلیون و ۹۹۳ هزار نفر مرد و ۲۸ میلیون و ۲۰۵ هزار نفر نیز زن هستند.

منابع : ایسنا / ایرنا / انتخاب