دیوار یادگاری عصمت

در شمال شرقی تهران محله ای قدیمی و مذهبی به نام اختیاریه است که امروزه در میدانگاهی آن دبستان دخترانه ای بانام عصمت است مهد تربیت زنانی از ایران زمین است، دیوار این مدرسه میعادگاهی شده برای دانشجوی بسیجی خط امام «شهید محمدجواد تاجیک» از دانشگاه شهید بهشتی تهران.

وی که در 23 اسفندماه 1363 به شهادت رسید و متولد تهران، محله آب منگول در یک خانواده مذهبی است.

شهید تاجیک از طریق بسیج مسجد رستم آباد به جبهه اعزام شد و بعدازاینکه در جبهه جانباز شدند بازهم با عصا به جبهه برگشتند که به درجه رفیع شهادت نائل آمدند.
در این تصاویر از شهید این گونه روایت می شود:

دانشجوی شهید

بسیجی و دانشجوی رشته تاریخ دانشگاه شهید بهشتی محمدجواد تاجیک
شهید جاویدالاثر عملیات بدر در تاریخ ۲۲/12/1363

بچه محل

او در همین منطقه متولد و زندگی ۱۸ ساله اش را سپری کرد. در همین مدارس درس خواند و در همین خانه ها زندگی می کرد و هزاران بار در این میدان سوار اتوبوس شده بود، والا ای اهالی اختیاریه او بچه محلمان بود.

دوست دارم شمع باشم

دوست دارم شمع باشم، در دل شب ها بسوزم روشنی بخشم به جمعی و خودم تنها بسوزم.

عکس من

جواد در مورد عکس خود نوشته است: «عکس من برعکس من فارغ از هر درد و غم است.»

روحی بزرگ در جسمی کوچک

جواد غیرازآنکه کودکی اش را با انقلاب پشت سر نهاد از سن ۱۳ سالگی نیز مرتب به جبهه های حق علیه باطل اعزام و رزمندگان اسلام همگی اذعان داشتند:
روح بزرگ او در جسم کوچکش اسیر است.

آخرین نامه شهید محمدجواد تاجیک

خطاب به مادر: مادر جان من هرچه از اسلام و مسلمانی دارم شما به من دادید و شما بودید که مرا از کودکی در مجالس و هیئت مذهبی و عزاداری سیدالشهدا بردید و به من...

دو یار دبستانی

شهید «محمد خیاط تهرانچی» یکی دیگر از شهدای محله است که در این تصاویر از او یادشده، وی دوست و همکلاسی محمدجواد است و در تصویر مشترک این دو آمده:

«دو یار، دوست، دو همکلاسی

وقتی جواد در عملیات بدر اسفند سال ۱۳۶۳ پرکشید، محمد نیز درد فراق را یک سال تحمل نکرد و در بهمن سال ۱۳۶۴ در عملیات والفجر ۸ به جواد ملحق شد.»

کجایند مردان بی ادعا

«اگر راستش را بخواهید هنوز روز عاشورا به پایان نرسیده است.»
گویا مقصود از این نگارش در زیر عکس خیل شهدا تلنگری به ادامه راه شهدای روز عاشوراست.

بیعت با شهیدان

محمدجواد هنوز نوجوانی محصل بیش نیست که بر سر مزار شهدا عکس یادگاری می گیرد و بیعت می کند: «که تاآخرین نفس راهت را ادامه خواهیم داد ای شهید» و نگارنده با این متن با استفاده از افعال آینده و جمع ما را نیز در زمره بیعت کنندگان می آورد.