غریبِ مدینه

یک روز غمبار! بچه ها!

بیست و هشتم ماه صفر روز شهادت امام دوم ما شیعیان، امام حسن مجتبی علیه السلام است.

این امام بزرگوار ما، مثل پدرش، امام علی علیه السلام با ظلم و ستم مبارزه می کرد، ولی دشمنای دین خدا که از امام حسن علیه السلام می ترسیدند، اون امام رو با زهر به شهادت رسوندن. من این روز رو به شما تسلیت می گم و امیدوارم و همه ما، دوستان خوب امام حسن مجتبی علیه السلام باشیم.

همسری بی وفا

اون روز تو مدینه، همه غم زده و افسرده بودن. آخه بچه ها! اهالی مدینه خبر خیلی خیلی بدی شنیده بودن که با شنیدن اون خبر، چشم های همشون گریون شده بود.

اونا شنیده بودن که امامشون و جانشین حضرت علی علیه السلام به شهادت رسیده، ولی کی باورش می شد که امام حسن با زهر و به دست همسرش به شهادت رسیده باشه؟ همه مردم شگفت زده و ناراحت بودن، ولی این خبر واقعیت داشت.

معاویه که دشمن اسلام بود و از امام حسن علیه السلام می ترسید، برای همسر امام حسن زهری فرستاده بود و به اون گفته بود که اگر با این زهر امام حسن علیه السلام رو به شهادت برسونه، جایزه بزرگی به اون می ده.

همسر بی وفای امام حسن علیه السلام هم به حرف او گوش کرده بود. ولی بچه ها! شما فکر می کنید معاویه به قولش عمل کرده بود؟

درسته، آدم های بد، هیچ وقت به قولشون عمل نمی کنن.

پیامبر و امام حسن علیه السلام بچه ها!

امام دوم ما شیعیان، یعنی امام حسن مجتبی علیه السلام ، شباهت خیلی زیادی به پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم داشت؛ یعنی هر کس می خواست به یاد پیامبر باشه، به چهره این امام بزرگ نگاه می کرد. می دونید، پیامبر به امام حسن علیه السلام علاقه زیادی داشت. امام حسن علیه السلام ، از کودکی همراه رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم بود و به وسیله پدر و مادری هم چون حضرت علی علیه السلام و حضرت زهرا علیه السلام تربیت شده بود. مردم هم که می دونستن پیامبر چقدر به امام حسن علیه السلام علاقه داشته، به اون امام احترام خیلی زیادی می گذاشتن.

اون امام مثل پدربزرگش، یعنی رسول خدا و پدرش امام علی علیه السلام برای حفظ اسلام خیلی تلاش کرد. شهادت این امام بزرگ رو به شما تسلیت می گم.