وصیِّ خاتم، نگین انگشتریِ پیامبر خاتم

پیامبر مهربان ما! انگشتری که به دستمان زینت می شود، یادمان می آورد انگشتر زیبای «بقیة الله» را؛ همو که ختم جانشینان الهی است. زیرا او نیز مانند شما خاتم است.

دلتان گرفته بود از مردمی که از میعادگاه خالق خود، دور می شدند و سخت بود برایتان که رنج مردم را ببینید! (1) رنج دلبستگی به دنیا و مادیات را؛ زیرا منبع آرامش را می شناختید(2) مشتاق رسیدن همه ی مردم، به این اقیانوس بودید. بیخود که نیست مایه ی رحمتید؛ رحمتی برای همه ی عالمیان(3)
رأفت عجیب شما (4)، مؤمنان را یاد مادرهای خود در کودکی انداخته بود؛ آنگاه که غذا را از خود دریغ کرده و با اشتیاق به آنها می دادند و باکشان نبود از کم لباس بودن، وقتی کودک خود لباس گرمی داشت.
آنقدر برای مردم دل سوزاندید که خداوند، محبوب شما، با جملاتی شبیه این، تذکرتان داد که عزیزم! مواظب جانت باش! داری زندگی ات را از دست می دهی برای اینکه آنها ایمان بیاورند! (5) سرپیچی کنند چیزی به گردن تو نیست؛ وظیفه ی تو تنها ابلاغ است. (6)
سخت بود برای شما دعوت کننده به سوی خدای دوستداشتنی، باشید(7) ؛ ولی مردم گرم بازی «گرگم به هوا» شوند و یادشان رود که برای چه به این دنیا پا گذاشته اند.
مدام قیمتشان را گوشزدشان می کردید،(8) که خود را ارزان نفروشند.

روزی که قیامت شود و برخی داد اعتراض بلند کنند که ما الگویی نداشتیم و همه شبیه ما گناهکار بودند، خداوند شما را نشانشان می دهد؛ زندگی پاک شما را در دوران جاهلیت؛ آن زمان که برای مناجات با محبوب خود، خداوند رحیم، غاری را انتخاب کرده بودید و به بدیهای  اکثر مردم آن زمان آلوده نشدید.

هر وقت از ظلمات درون و بیرون، نفس و شیطان؛ دلشان سیاه می شد، نور الهی شما،(9) آماده ی نورافشانی بود و حتی پس از رحلت جسمتان، روح مقدّستان آماده ی یاری است. چون ابر رحمتی بر سر تمام جهانیان، سایه افکنده و خنکای وجود و باران علم و معنویت خود را، به آنان که دلهایشان یله نشده بود و ظرفیت جمع آوری باران را داشت، رساندید. همه می توانستند آدرس راههای آسمان را از شما بپرسند، آخر شما چیزهایی را می دانستید که آنها نمی دانستند. (10)
چون «ختامه مسک» (11) بر سلسله ی انبیا، مُهری معطّر زدید و مایه ی افتخار هر آن کس شدید که با شما آشنا شد. حتی جمادات، محبّت شما را درک می کردند که اگر این نبود آن تنه ی خشکیده ی درخت نخل، در «مسجد النبی» از دوری شما ناله نمی زد و غمگین نمی گشت و «حنّانه» لقب نمی گرفت. (12)
بارها آرزو کرده ایم که کاش وجود مقدّستان را می دیدیم یا این که کاش می شد، مزارتان را با آرامش در آغوش می گرفتیم! ولی هرگاه این آرزو و یاد شما، دلمان را تنگ می کند به یاد روزی می افتیم که دل مقدّستان، با تمام وجود، شاد می شود، همان زمانی که فرزند پاک شما، ظهور می کند(13) و دنیا با شما، خاندان معصوم، مهربان می گردد.
وقتی دلمان برای محبتتان تنگ می شود، یاد «رحمة الله الواسعة» می افتیم؛ زیرا او نیز مانند شما رحمت الهی به گستردگی، جهان (14) است.
هر وقت به راهنمایی نیاز داشتیم و دلیلی برای رسیدن به خداوند، سراغ امامِ راه بلد زنده ی این عصر، می رویم؛ زیرا او نیز، چون شما، حجت الهی است و نشان دهنده ی راههای آسمان و غیبت او، مانع هدایت کردنشان نیست.
هر زمان از ظلمت «جاهلیت ثانی» -این دورانِ سیاهتر از «جاهلیت اولی» که مردم به جای پرستش بت ها، آدم می پرستند و پول- هنرپیشه می ستایند و طاغوت. یاد نوراللهی مولا می افتیم و با بردن یاد و نام فرزند شما، نور می گیریم. زیرا او نیز مانند شما «نور الله» (15) است.
هرگاه می شنویم که کسی در دل کفر، شیعه شده و با شما آشنا، یاد «داعی الله» (16) بودن فرزند مجاهد شما، «مهدی» عجّل الله تعالی فرجه الشریف می افتیم که او نیز چون شما، «داعی الله»  است.

شبهایی که در دل کویر، به آسمان لاجوردی چشم می دوزیم و هنرمندی دوزنده ی این پولکهای درخشان لباس شب را می ستاییم؛ یاد «امان الله» بودن فرزند غریب شما می افتیم که چون ستارگان امنیت بخشِ آسمان، امنیت بخشِ زمین است (17) و کمی آرام می شویم با اینکه وجودتان را در میان خود نداریم؛ زیرا ما نیز، در قرآن عزیز خوانده بودیم که وجود مقدس شما که بین مردم بود عذاب استیصالی نبود. (18)

تماشای «مکه مکرمه»، یادآور فرزند معصوم شماست برای ما؛ زیرا او نیز، مانند شما از مکه ظهور خواهد کرد.
یادتان هست بشری که نزدیک پرتگاه بود و آماده ی سقوط، را نجات بخشیدید(19) و منجی شدید؟! همان منجی ای که مسیح مژده ی آمدنش را داد؟! ما نیز هرگاه که از غرق شدن در دریای دنیا می ترسیم، یاد «منجی» می کنیم؛ فرزند نازنینتان؛ که چون شما، نجاتبخشِ دلهاست.
دوران نوجوانی امروز بشریت -همان جاهلیت مدرنی که مدام برای پیدا کردن هویت خود، به این عرفان و آن مکتب، پناه برده، در می زند و هر بار به در بسته می خورد- روزی با بلوغ ظهور، به انجام رسیده و دست کشیده شده ی آماده ی یاری مولا را گرفته، خود را بالا خواهد کشید. تازه آن زمان است که خود، عبودیت را انتخاب کرده و بهترین راه حل مشکلات خود را گذاشتن سر بر سجده، می داند و نشاطش را در انسان دوستی، همدلی، ایثار و قناعت می یابد. همان عصر طلایی کاملی که انسان شاداب از رضایت الهی، گوش به فرمان حجت الهی برای انجام خواسته های امام، از دیگران سبقت می جوید.
انگشتری که به دستمان زینت می شود، یادمان می آورد انگشتر زیبای «بقیة الله» را؛ همو که ختم جانشینان الهی است. (20) زیرا او نیز مانند شما خاتم است.
پیامبر رحیم ما! هر چند ما، شما را در 28 صفر سال 11، هجری قمری از دست داده ایم، اما روح مقدس، خاطرات و یادگارهای شما، در میان ماست و گذر زمان و شیطنت دشمنان، آنها را از ما نخواهد گرفت؛ زیرا خود دشمن معترف است که «محمد قلبها را تسخیر کرده است» و قلب مسخّر شده به محبت را می شود از سینه خارج کرد و قطعه قطعه ساخت؛ اما هر تکه اش، عطر شما را می دهد.

1- «لَقَدْ جاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزیزٌ عَلَیْهِ ما عَنِتُّم ...»: التوبه، 128.
2- «... أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوب »: الرعد، 28.
3-  «وَ مَا أَرْسَلْنَكَ إِلَّا رَحْمَةً لِّلْعَالَمِین »: الانبیاء، 107.
4- «... بِالْمُؤْمِنِینَ رَءُوفٌ رَّحِیم »: التوبه، 128.
5- ر.ک: «لَعَلَّكَ باخِعٌ نَفْسَكَ أَلاَّ یَكُونُوا مُؤْمِنین »: الشعراء، 3.
6-  ر.ک: «... إِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّما عَلَیْكَ الْبَلاغُ ...»: آل عمران، 20.
7- «یَأَیهُّا النَّبىِ إِنَّا أَرْسَلْنَكَ ...* وَ دَاعِیًا إِلىَ اللَّهِ بِإِذْنِهِ ...»: الاحزاب، 45و46.
8- رسول اکرم صلی الله علیه و آله: مردم معادنی هستند مانند معادن طلا و نقره: بحار، ج85، ص65.
9- خطاب به رسول اکرم: السلام علیک یا نور الله ...: بحار، ج 97، ص183.
10- «... أَرْسَلْنَا فِیكُمْ رَسُولًا مِّنكُم ... وَ یُعَلِّمُكُم مَّا لَمْ تَكُونُواْ تَعْلَمُونَ»: ... در میان شما رسولى از خودتان فرستادیم كه ... آنچه را نمى دانستید به شما تعلیم مى دهد: البقره، 151.
11- المطفّفین، 26.
12- ر.ک: بحار، ج17، ص326-327.
13- اَللّ هُمَّ وَ سُرّ نَبِیَّكَ مُحَمَّداً صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ بِرُؤْیَتِهِ: خدایا شاد گردان (دل) پیامبرت محمد صلى اللّه علیه و آله را به دیدارش (ظهورش): مفاتیح الجنان، دعای عهد.
14- یکی از ویژگی های امام مهدی علیه السلام: رحمه للعالمین بودن اوست: ر.ک: کافی، ج1، ص 528.
15- السلام علیک یا نور الله ...: مفاتیح الجنان، زیارت روز جمعه.
16- السلام علیک یا داعی الله: همان، زیارت آل یس.
17-کمال الدین، ج2، باب45، ص239.
18-«وَ ما كانَ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فیهِمْ ...»: الانفال، 33.
19-ر.ک: آل عمران، 103.
20-ر.ک: بحار، ج52، ص30.