نیکوترین همسر کیست؟

از نگاه قرآن

قرآن کریم، نمونه عینی زن خوب را آسیه (س) و مریم دختر عمران (س) در میان زنان و حضرت ابراهیم(ع) و دیگر پیامبران(ع) در میان مردان مطرح می کند. در این میان پیامبر اکرم(ص) الگوی برتر در میان مردان است و در حوزه همسری بهترین و کامل ترین ایشان به شمار می آید.

قرآن از همسر خوب و نیکو به «خیر» تعبیر کرده است. خیر به معنای چیزی است که گرایش و رغبت همگانی بدان وجود دارد و هر کسی آرزو دارد آن را نصیب ببرد. ببینیم همسر خوب از نگاه قرآن به چه کسی می گویند و چطور باید چنین همسری را انتخاب کرد.

زن و مرد، مکمل یکدیگر

قرآن زندگی خانوادگی را بهترین و کامل ترین نوع زندگی برمی شمارد و آن را اساس فطرت و غریزه طبیعی انسان می داند و هرگونه زندگی در بیرون از چارچوب زندگی خانوادگی را زندگی ناقص و معیوب قلمداد می کند. در تحلیل قرآنی از همان آغاز آفرینش مرد، جفت و زوجی برای همسری وی از نفس و جانش آفریده شده که افزون بر نیازهای روحی و روانی و جنسی، زمینه تکامل و کمال یکدیگر را فراهم می آورند.
به سخن دیگر زن و مرد در زندگی خلقی و دنیوی خویش موجوداتی وابسته به یکدیگر هستند و مرد به عنوان قوام و ستون زن و همسر خویش شناخته می شود که بدان تکیه کرده به کمال خویش می رسد. از این رو در تحلیل قرآن از زن در دنیا به عنوان جفت و همسر مرد یاد می شود که باید با تکیه بر مرد و قوامیت او به کمال خویش دست یابد. این گونه است که زن و مرد به عنوان همسران می بایست در کنار هم باشند تا به کمال لایق و شایسته خویش برسند وگرنه دچار نقص و کمبود و عیب خواهند بود.

همسر خوب، خیر برتر

قرآن در آیه ۲۲۱ سوره بقره همسران مؤمن را به عنوان خیر برتر از هر همسر دیگر می شمارد؛ زیرا زن مؤمن به جهت ایمان و رفتارهای برخاسته از آن می تواند مرد را به کمال خویش برساند ولی زن مشرک به جهت شرک و باورهای نادرست که در کردارها و رفتارهای او نیز نمود خواهد یافت دست کم سد راه تکامل همسر خویش و تغییر رفتاری همسر مؤمن خود نیز خواهد شد.
در حقیقت همسر مؤمن، خیر است و موجبات تکامل و آرامش و آسایش شخص را فراهم می کند.
بنابراین انسان اگر بخواهد به کمال برسد و از مواهب دنیا برای دست یابی به تکامل و کمال و حتی آسایش و آرامش دنیوی بهره برد می بایست همسری را انتخاب  کند که زمینه رشد و تکامل و آسایش او را فراهم آورد و آرامش را در خانه اش جای دهد. چنین همسری را می توان در میان زنان و مردان مؤمن یافت. انسان بی ایمان، باوری به رفتارهای اخلاقی و دور از شئونات زناشویی نخواهد داشت و چون به قیامت و حساب و کتاب عقیده ندارد، ممکن است به شوهر خیانت کند و با دیگری جمع شود.  لذا هم در زندگی خصوصی و هم در زندگی اجتماعی و تربیت فرزندان بر پایه اصول ایمانی خیانت می کند و زندگی خانوادگی را به تباهی می کشاند. معیار دیگری که قرآن در همسران به عنوان خیر مطرح می کند، اطاعت از فرمان های خداوند است. (تحریم آیه ۵)

زیبائی همسر، مهم اما نه ضروری

زیبایی خواهی و زیبارویی جویی از امور طبیعی و غریزی بشر است. اصل زیبایی در آیات قرآن هم انکار نشده و از مردان و زنان خواسته شده که همسری انتخاب کنند که از نظر ایشان زیبا باشد. اصل آن است که شخص همسری زیبارو از نظر خویش برگزیند ولی هرگاه همسری را یافت که زیبایی شگفت انگیزی دارد ولی کافر و مشرک و یا انسانی غیرمتعادل اخلاقی و فکری است، زیبارویان شگفت انگیز را به کناری نهد. (بقره آیه ۲۲۱)
پس می توان گفت که در تحلیل قرآن هرگز از شخص خواسته نشده که همسری که چهره او را نمی پسندد به همسری برگزیند هر چند که مؤمن باشد؛ بلکه از وی خواسته شده که هرگاه میان دو شخص زیبای مومن و زیباروی شگفت انگیز غیرمومن قرار گرفت، زیباروی مومن را برگزیند.
دقت کنید که منظور از زیبایی این است که هر کسی برای ازدواج همسری برگزیند که از نظر وی زیبا باشد هر چند که ممکن است از نظر خیلی ها زیبا جلوه نکند.

همسری اهل مدارا

ممكن است در طول زندگى مشترك به دلیل برخى از مسائل از میزان مهر و محبت زن و شوهر نسبت به هم كاسته شود و یا ممكن است، وجود برخى از خصوصیات اخلاقى در زن و یا شوهر، كدورت و دلسردى در بین ایشان ایجاد كند. به همین دلیل انتخاب همسری که سازگار و اهل زندگی باشد اهمیت زیادی دارد. امام على(ع) در رابطه با مدارا كردن به مردان چنین مى گوید:
«فدارها على كل حال و احسن الصحبه لها لیصفوا عیشك/ در هر حال با همسرت مدارا كن و با او به نیكى معاشرت نما، تا زندگیت با صفا شود.»
غرائز و احساسات هر کدام از زوج ها با غرائز و احساسات همسرش متفاوت است و هر یك براى مقصودى خاص خلق شده اند. هر یك از زن و شوهر باید وظایف و تكالیف خود را انجام دهد و براى دیگرى ایجاد مزاحمت ننماید، مرد هیچ گاه نباید از همسرش انتظار داشته باشد كه مطابق او فكر كند، یا مثل او عمل كند. بلكه باید در مقابل گفتار و رفتار او مدارا پیشه كند تا زندگى براى هر دو ایشان شیرین و لذت بخش گردد.

عیب پوشی و مهربانی

قرآن كریم در سوره بقره آیه 187 می فرماید: «هُنَّ لِبَاسٌ لَّكُمْ وَأَنْتُمْ لِبَاسٌ لَهُنَّ» آنان لباسی برای شما، و شما لباسی برای آنان هستید. «لباس» از یك سو انسان را از سرما و گرما و از خطر برخورد اشیا با بدن حفظ می كند و از سوی دیگر، عیوب او را می پوشاند و افزون بر این دو، زینتی است برای تن آدمی، و این تشبیه در آیه به همه این نكات اشاره دارد؛ زیرا دو همسر شایسته كه عیوب همدیگر را می پوشانند، وسیله راحتی و آرامش یكدیگرند و هر یك برای دیگری زینت می باشند و مهم تر اینكه یكدیگر را از انحراف ها حفظ می كنند.
قرآن كریم  درباره مهربانی همسر می فرماید: «وَمِنْ آیاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُم مِنْ أَنفُسِكُمْ أَزْوَاجاً لِّتَسْكُنُوا إِلَیهَا وَجَعَلَ بَینَكُم مَوَدَّةً وَرَحْمَةً إِنَّ فِی ذلِكَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یتَفَكَّرُونَ» و از نشانه های او این است كه همسرانی از (جنس) خودتان برای شما آفرید، تا بدآن ها آرامش یابید و در بین شما دوستی و رحمت قرارداد؛ قطعاً در آن [ها] نشانه هایی است برای گروهی كه تفكّر می كنند. چنان كه آیه شریف می فرماید، فلسفه ازدواج سكونت و آرامش جسمی و روحی می باشد و راز بقای آن مهربانی و مودت زن و شوهر است. حال كه چنین است، پس باید یكی از شرایط اساسی همسر شایسته را اهل مودت و مهربانی بودن شمرد؛ چرا كه اگر شخصی اهل عاطفه و ابراز آن نباشد، در زندگی آینده خود دچار مشكل خواهد شد و نمی تواند نیاز عاطفی همسر و فرزندان خود را تامین كند.

برای اطلاع از طرح همسان گزینی تبیان اینجا کلیک کنید

برگرفته از: شمیم، حوزه