تــوسـل
پناه عوالــــــم ، به جسمــــــــم روان | |
خدیو جهان ، مظهــــــــر لامكـــــــــان | |
امام همــــــه خـــــاك و افلاكیــــــــان | |
علی بن موسی الرضا ، ز بند گــــــران | |
به حق جــــــوادت نجاتــــــــم بـــــده | |
تو فیاض جودی و فضــــل كــــــــرم | |
ولی خدائــی و گـــــــــردون خـــــــــدم | |
رها كن مـــــرا از كمنــــد ستـــــــــم | |
تو مشكل گشایــــــــی و آرام جـــــــــان | |
به حق جــــوادت نجاتـــــــــم بــــــــده | |
به دربــــار لطفــــــت پناهنــــــدهام | |
تو فرمانــروایی و مـــــن بنـــــــــدهام | |
گناهم زیاد اســت و شرمنــــــــدهام | |
ندارم به دل ، صبر و تاب و تــــــــوان | |
به حق جــــوادت ثباتــــــــم بـــــــــده | |
تو یار غریبـــــی و بنـــــده نــــــــواز | |
به رویم در رحمــت كـــــــــــن فـــــــــراز | |
امانم بده ، كن مـــــــرا سرفـــــــــراز | |
از آن گنـــدم خـــــــــــال لعــــــــل روان | |
به حق جــــوادت زكاتــــــــم بـــــــــده | |
ز بار گنه ، روز من چون شب است | |
در آن لحظه و دم كه جان بر لب اســـت | |
چو مرغ صبایم به تاب و تب اســـت | |
ندارم به كـــف ، زاده ره ، ناتــــــــوان | |
به حق جوادت براتــــــــــم بــــــــــده | |
علی بن موسی ، رضای خــــــــــدا | |
به نزد خداونــــد كــــــــن التجـــــــــــا | |
كه دارم بســــــی آرزو در مــــــــلا | |
كه بینم رخ ماه صاحــــــب زمــــــــــان | |
به حق جـــــوادت حیاتــــــم بــــــــده |