ماجرای ناتمام ما!

نکاتی کوچک برای زندگی بزرگ(2)

ماجرای ما و کربلا و امام حسین(علیه السلام) تمام نمی شود و واقعیت اینست که تازه شروع ماجرا است و باید بدانیم چگونه از امام حسین(ع) و یارانشان که یاری دهنده دین خدا بوده اند، الگوبرداری کنیم.

ما نسبت به این جهاد و خون وظیفه داریم. بی رحمی است که بعد از محرم و صفر دوباره همان باشیم که بودیم و همان طور زندگی کنیم. نباید غفلت کرد وقتی دو ماه اینچنین در مدرسه عشق حسین بودیم، دوباره بیاییم به روال گذشته خود ادامه دهیم. الان دقیقا همان لحظه ایست که هرچند کم و محدود ولی باید به سمت بهتر شدن و بهتر کردن زندگی خود و خانواده مان و در نهایت اجتماعی که در آن زندگی می کنیم، گرایش داشته باشیم و در راستای تغییر گام برداریم. 
اگر ما هم در این جهان به دنبال زندگی شرافتمندانه هستیم یا حتی بدان علاقه داریم باید توجه کنیم نتیجه و هدف این علاقه باید یاری دادن به دین خداوند در این زمانه باشد. این مهم شاخصه ها و محور های مهمی دارد که لازم است بدان توجه کنیم و آن را به متن زندگانی وارد کنیم و تا سال بعد چند قدم به زندگی مطلوب نزدیک تر شویم. بگذارید با هم چند مورد از این کلید های زندگی را مرور کنیم.

احترام به پدر و مادر

از مهم ترین موارد در یاری دین خدا، احترام پدر و مادر است. باید بدانیم هیچ سرمایه ای عظیم تر از اطاعت والدین و دعای خیرشان برای ما نیست. از طرفی به قرآن هم که می نگریم تبعیت و محبت به پدر و مادر در جای، جای آن به چشم می آید. در کلام اهل بیت نیز این تبعیت تا هنگامی که پدر و مادر ما را نسبت به واجب یا حرامی نهی یا امر نکرده اند، امتداد دارد. از سویی دیگر ما می بینیم در تمامی فرهنگ ها نیاز به این محبت وجود دارد، حتی در جوامع صنعتی که روابط عاطفی کمرنگ تر شده است.

رعایت حلال و حرام در زندگی

توجه به رعایت حلال و حرام جز مهم ترین اولویت های زندگی یک مسلمان و حتی به طور عام یک فرد عاقل باشد. باید بداند حد و مرزی وجود دارد و در محدوده آن رفتار کند. معروف است که از بزرگی پرسیدند برای اینکه اخلاقی شویم چه کنیم گفت از انجام حرام صرف نظر کن، این کلید زندگی درست است. این امر راه را بر ما روشن می کند که باید هر چه بیشتر التزام به رعایت حلال و حرام داشته باشیم، دین خداوند را در زندگی مان تثبیت می کنیم.

دوراندیشی و عاقبت نگری

از مثال های زیبا و درست ایرانی این است که فلانی فقط نوک دماغش را می بیند باید بدانیم تبعیت بی چون و چرا و بدون فکر کردن انسان را به وادی خوبی نمی برد. شاید خوشمان نیاید از منافعی که دم دستمان قرار دارد، صرف نظر کنیم ولی باید بدانیم همین صرف نظر کردن ها است که آدمی را بالا می برد و سود و منفعتی عایدمان می کند. این نکته حائز اهمیت است که بدانیم و با دید باز انتخاب کنیم با دور اندیشی و آینده نگری است که می توان به نقاط بزرگ دسترسی پیدا کرد. باید یقین کنیم که کاری که خدا گفته خیر است  و اگر گفته انجام ندهید حتما شری در آن هست.

مهمترین کار این است که به جای اعتماد به وعده های تو خالی اطرافیان و دوستان به خداوند و اولیایش اعتماد کنیم. از خودمان بپرسیم چند بار در زندگی مانند داستان عمرسعد که گندم ری را به مردم وعده داد و هیچ چیز به دست شان نرسید، گول وعده های پوچ دلمان و اطرافیان را خورده ایم.

امر به شایست و پرهیز از ناشایست

و نکته آخر اینکه یادمان باشد، بهترین برادران من کسی است که عیبم را به من هدیه دهد، از این دست تعابیر از اهل بیت مکرر شنیده شده است. باید بدانیم اگر می خواهیم عیب کسی را بگوییم یا وی را توصیه به کار خوبی کنیم با زیبایی بیان کنیم مانند هدیه ای که برای فردی در قالبی زیبا می بریم. به این ترتیب است که حرف ما موثر افتاده و نتیجه می بخشد. اگر با بیان بد و به قولی با فرمی نامناسب حرف مان را بیان کنیم، مطمئن باشیم نه تنها تاثیر نمی گذارد، بلکه اشاعه هم نمی یابد. شاید بهترین رفتار این است که اگر دیدیم کسی در مسیر یاری خدا کندتر حرکت می کند، دستش را بگیرم و با خود همراه کنیم و اگر دیدیم کسی سنگی جلوی پایش است، سنگ را برداریم. محرم و صفر  می رود و این ما هستیم که باید قیام حسینی را الگوی زندگی مان کنیم، یادبگیرم که امامان برای نشان دادن حق  از باطل چگونه زیباترین تصویر عالم را نشان داد.
این کارها بیش از گوینده به نفع عمل کننده است و سبب می شود در این راه ثابت قدم شود و پیشرفت کند. اگر خداوند کمک کند و اهل بیت نظری نمایند، می توانیم تا اربعینی دیگر و ماه محرم و صفر سال آینده و سالیان بعد این موارد را در خود نهادینه کنیم.