ایران آرام در کنار آتش بازی داعش
داعش، منطقه را به خاک و خون و آتش کشیده است اما ما در میان این آتش، امن زندگی می کنیم.
شما هم حتما تصاویری که درباره مقایسه مرزبندی میان کشورها در اروپا و خاورمیانه در شبکه های اجتماعی دست به دست می شود را دیده اید. تصاویری که از امنیت و صلح میان اروپایی ها حکایت می کند و از ناآرامی و عدم امنیت میان کشورهای مسلمان. در این تصاویر مرز بین کشورهای اروپایی ، محلی از اعراب ندارد اما میان کشورهای مسلمان گاهی تا چند مانع به عنوان مرز ایجاد شده است.
این تصاویر در حالی منتشر می شود که توجهی به چرایی این مرزکشی های سفت و سخت نمی شود. که بعضاً به دلیل اختلاف افکنی و شرایطی است که سیاستمداران همان کشورهای آرام به وجود آورده اند و حال دامن خود آنها را گرفته است. مرزکشی هایی که شاید چندی دیگر گریبان خود این کشورها را بگیرد، با توجه به حملات تروریستی داعشی ها و تهدید این گروهک، اخباری در این زمینه به گوش می رسد.
باید همه با هم سعی کنیم این امنیت، برادری و انسجامی که بینمان هست را حراست کنیم، نگذاریم اختلاف نظرها آن را سست کند و جریان نفوذ بخواهد ما را هم به هر بهانه ای در جهت ناآرامی های منطقه قرار دهد
ناامنی ای که میراث سیاستمداران غربی در خاورمیانه است حال به صورت سایه ای بر سر کشورهای اروپایی افتاده و کابوس مردم بی گناهشان شده است. همانطور که بشار اسد اشاره کرد، آنچه که مردم اروپا با دیدن گوشه ای از آن در یک روز ، زندگی شان به هم ریخته است به مدت 5 سال است که هر روز مردم سوریه با آن روزگار می گذرانند .در واقع تعداد افرادی که در حوادث پاریس کشته شدند به طور تقریبی در حدود میانگین کشته های هر روز سوریه در این چند سال است.البته این رقم را اگر در جنگ های چند سال اخیر خاورمیانه دنبال کنید، رقمی دردناک تر خواهد بود. جنگ و دخالت های مستقیم و غیر مستقیم آمریکا در عراق، در افغانستان، بحرین، یمن و سوریه صحنه های دلخراش، زندگی ناامن و خسارت مالی و جانی بسیاری را به دنبال داشته است.
فرض کنید تنها یک روز بخواهید در محیطی چون سوریه و یا حتی پاریس زندگی کنید که به صورت مداوم ترس از یک حمله تروریستی با شما همراه باشد و تحت فضای نظامی و امنیتی تردد کنید و روزگار بگذرانید در واقع با وجود مشکلاتی چون مشکلات اقتصادی ، به جای آرامش، صلح و فرصت تفریح در کنار سختی ها ، هراس و ناامنی هم باشد در این صورت چقدر زندگی کردن سخت می شد.
موقعیتی که الان ما ایرانی ها آن را برخلاف جریان حاکم بر منطقه داریم اما آنطور که باید قدر این نعمت را نمی دانیم و شکرگذار آن نیستیم. متاسفانه به قول قدیمی ها، گاهی باید مبتلا شویم تا قدر عافیت را بدانیم.
مردم ایران، ملتی قدردان و فهیم هستند که لیاقت این امنیت را دارند و وظیفه مسئولین است که در حفظ این امنیت، تقویت آن و آمیختنش با رفاه کوشا باشند.
الان در میان حلقه ای از آتش و خون و ناامنی در جزیره ای امن زندگی می کنیم و باید همه با هم سعی کنیم این امنیت، برادری و انسجامی که بینمان هست را حراست کنیم، نگذاریم اختلاف نظرها آن را سست کند و جریان نفوذ بخواهد ما را هم به هر بهانه ای در جهت ناآرامی های منطقه قرار دهد. باید در عین حفظ آرامش فعلی با هشیاری راه های تضعیف آن را بست تقویتش کرد و با حل مشکلاتی چون فشار اقتصادی این امنیت را با رفاه توام کرد.
امنیت و سلامت دو نعمت بزرگ هستند که امیرالمومنین بدانها اشاره می کنند. دو نعمتی که تا از دست نروند قدر آنها دانسته نمی شود، نباید بگذاریم ما عبرتی برای نسل های آینده و کشورهای دیگر باشیم بلکه باید از تجربیات و شرایط دیگران استفاده کرد و درس بگیریم و الگویی برای جهانیان باشیم که ایران اسلامی مخالف افراط گرایی و خشونت و همچنین نماد صلح و برادری در جهان به ویژه منطقه باشد.
مردم ایران، ملتی قدردان و فهیم هستند که لیاقت این امنیت را دارند و وظیفه مسئولین است که در حفظ این امنیت، تقویت آن و آمیختنش با رفاه کوشا باشند.
