خوشبختانه اکثر مشکلات پوستی در بزرگسالان خوش خیم هستند، اما در برخی مواد این بیماری‌ها می‌توانند مشکلات جدی ایجاد کنند. در این صورت نیاز به مداخله‌ی جدی متخصص پوست خواهد بود تا مشکل درمان شود. در این مطلب و قسمت دوم آن در خصوص 11 مشکل پوستی بیشتر صحبت می‌کنیم.

آکنه

درست است که جوش و آکنه مشکل پوستی دوران نوجوانی تلقی می‌شود، اما در عین حال یکی از بیماری‌های پوستی رایج بزرگسالی بخصوص در بین خانم ها نیز محسوب می‌شود.

در اکثر موارد، افراد در نوجوانی دچار جوش و آکنه می‌شوند و این مشکل تا سنین بزرگسالی نیز ادامه پیدا می‌کند. تعداد کمی از افراد نیز در سنین بزرگسالی برای نخستین بار جوش و آکنه را تجربه می‌کنند.

آکنه به دلیل بسته شدن منافذ پوستی به دلیل چربی بیش از اندازه‌ی پوست و پوست‌های مرده بروز می‌کند. آکنه‌ها از جوش های سرسفید، جوش های سرسیاه، کورک های پوستی، چرکدانه یا پوسچول، کیست‌ها یا ندول‌های پوستی تشکیل می‌شوند.

آکنه‌ها ارتباط زیادی با عوامل وراثتی دارند و می‌توانند به دلیل اختلالات هورمونی، استرس، استفاده از محصولات پوست و موی نامناسب، مصرف داروها یا بیماری‌های تشخیص داده نشده بروز کنند.

اکثر درمان‌های مربوط به آکنه‌ها موضعی هستند. داروهای خوراکی برای آکنه‌های زیاد و شدید توسط پزشک متخصص پوست تجویز شده و در کنار داروهای موضعی استفاده می‌شوند.

اگزما

اگزما که درماتیک اتوپیک نیز نامیده می‌شود، یک بیماری پوستی شایع در بین افراد بزرگسال محسوب می‌شود. به گزارش American Academy of Dermatology بین 1 تا 3 درصد بزرگسالان از این بیماری رنج می برند.

اکثر افراد از دوران کودکی یا نوجوانی دچار این مشکل هستند که تا بزرگسالی نیز با آنها می ماند. اما در برخی موارد دیگر، این مشکل پوستی برای نخستین بار در دوره‌ی بزرگسالی بروز می‌کند.

مشخصه‌ی اگزما بروز التهاب، قرمزی، خشکی و خارش پوست است که در همه‌ی جای بدن دیده می‌شوند. اما اگزما بیشتر روی آرنج‌ها، دست ها و مناطقی که پوست چین می‌خورد بروز می‌کند.

این مشکل پوستی نیز ارتباط زیادی با عوامل ژنتیکی دارد و اغلب با آسم و تب یونجه نیز در رابطه است. در واقع حدود 70 درصد موارد اگزما در افرادی دیده می‌شود که سابقه‌ی خانوادگی این بیماری، بیماری آسم یا مشکل تب یونجه دارند.

با این حال اگزما مسری نیست و متاسفانه درمان قطعی و معجزه‌گری ندارد. اما می‌توان به کمک کرم‌های مرطوب‌کننده و پمادهای استروئیدی موضعی، آنتی هیستامین های خوراکی و داروهای کنترل کننده سیستم ایمنی آن را تسکین داد. برخی اگزماهای شدید و مداوم را با فتوتراپی یا نوردرمانی کنترل می‌کنند.

کهیر

کهیر یک واکنش آلرژیک مزمن است که به صورت دانه‌ها ی قرمز روی سطح پوست دیده می‌شود. به عقیده‌ی محققان American College of Allergy, Asthma, and Immunology این بیماری حدود 20 درصد افراد را درگیر می‌کند.

کهیر در هر منطقه ای از بدن بروز می‌کند. زمانی که کهیرها فشرده می‌شوند، تغییر رنگ داده و سفید می‌شوند. اندازه‌ی این ضایعات پوستی نیز از کوچک به بزرگ متغیر است و امکان دارد که حجم وسیعی از پوست را درگیر کند.

کهیر معمولا با یک واکنش آلرژیک به برخی داروها، مواد غذایی یا افزودنی های غذایی بروز می‌کند. اما می‌تواند در نتیجه‌ی بیماری‌های باکتریایی و عوامل فیزیکی مانند سرماخوردگی، ورزش یا قرار گرفتن در معرض نور خورشید نیز بروز کند.

رشد کهیر معمولا با سرعت بالایی صورت می گیرد، اما ممکن است به صورت مزمن نیز رشد کند. ترکیبات شیمیایی به نام هیستامین باعث بروز علائم زیاد کهیر می‌شوند و داروهای آنتی هیستامین به صورت موثری در تسکین این مشکل پوستی موثر عمل می‌کنند.

لک و پیس

لک و پیس یا ویتیلیگو یک مشکل رایج در بین افراد بزرگسال است. این مشکل پوستی به دلیل از بین رفتن رنگدانه‌ها ی پوستی یا ملانین پوست بروز می‌کند. ملانوسیت ها سلول های پوستی هستند که باعث تولید رنگدانه‌ها می‌شوند.

ویتیلیگو همان لکه‌های بی‌رنگ و سفید پوستی است که در نتیجه نبودن ملانوسیت ها بروز می‌کنند. این مشکل معمولا در مناطقی از پوست دیده می‌شود که بیشتر در معرض نور خورشید هستند، یعنی دست ها، صورت، بازوها و پاها.

دلیل اصلی ابتلا به لک و پیس هنوز ناشناخته است. متخصصان این بیماری را یک بیماری خودایمنی می دانند که در آن سلول های بدن علیه خود وارد جنگ می‌شوند.

محققان National Institute of Arthritis and Musculoskeletal and Skin Diseases اعلام کرده‌اند که حدود 30 درصد افرادی که دچار این بیماری شده‌اند، سابقه‌ی خانوادگی این بیماری را دارند.

متاسفانه درمان قطعی این بیماری وجود ندارد و برای کاهش علائم از کرم‌ها و پمادهای موضعی حاوی ترکیبات خنثی کننده‌ی واکنش‌های ایمنی بدن استفاده می‌شود. نوردرمانی یا دپیگمنتیشن دیگر اعضای بدن از دیگر روش های مقابله با این بیماری است.

پسوریازیس

پسوریازیس یک بیماری التهابی پوسته دار پوستی است که علت اصلی بروز آن هنوز مشخص نشده است. در این بیماری تکثیر سلولی افزایش پیدا می‌کند و به همین دلیل پوسته‌های ضخیمی روی پوست ایجاد می‌شود که حالتی فلسی دارد و پوسته‌ها روی پوست قرمز و ملتهب قرار دارند.

به عقیده‌ی محققان این بیماری پوستی بر اثر واکنش‌های خودایمنی بروز می‌کند. بیماری پسوریازیس معمولا روی آرنج‌ها، زانوها، پوست سر و پایین کمر دیده می‌شود.

این بیماری درمان قطعی ندارد، اما با کمک درمان‌های موضعی، نوردرمانی و داروهای خوراکی یا تزریق قابل کنترل است.
ادامه دارد..