نظر سنجی معنادار حمایت از داعش

حملات تروریستی پاریس آنگونه که از سوی خبرگزاری ها مورد تاکید قرار گرفته است، بهت و حیرت جهانی را به دنبال داشت، اما به نظر می رسد، بهت و حیرت واقعی را جهانیان باید در نتایج نظرسنجی جدید انجام شده جستجو کنند

حملات تروریستی پاریس تنها به فاصله دو روز از حملات تروریستی برج البراجنه، در لبنان رخ داد و در بدیهی ترین برداشت می توان گفت که هر دو عملیات از یک جنس بودند، چون مسئولیت هر دو عملیات را «داعش» رسما برعهده گرفت.

حملات تروریستی پاریس آنگونه که از سوی خبرگزاری ها مورد تاکید قرار گرفت، بهت و حیرت جهانی را به دنبال داشت، اما به نظر می رسد، بهت و حیرت واقعی را جهانیان باید در نتایج نظرسنجی جدید انجام شده توسط موسسه «ای سی ام» به سفارش خبرگزاری روسی «سگودنیا» جستجو کنند. نظرسنجی انجام شده توسط این موسسه نشان داد، از هر 6 شهروند فرانسوی یک نفر با گروه داعش احساس همدردی می  کند، این بدین معناست که 16 درصد از مردم فرانسه دید مثبتی به داعش دارند و این نگاه ایجابی بین جوانان فرانسوی قرار گرفته در گروه سنی 18 تا 24 سال به 27 درصد می رسد. این نظر سنجی همچنین نشان داد که 7 درصد شهروندان انگلیسی به داعش نگاهی مثبت دارند. در این بین 4 درصد از شهروندان انگلیسی قرار گرفته در گروه سنی 18 تا 24 سال این کشور اعلام کرده اند که «به شدت» تا «حدودی» حامی داعش هستند. این حمایت در میان انگلیسی های قرار گرفته در گروه سنی 24 تا 35 سال به 6 درصد و گروه سنی 35 تا 44 به 11 درصد می رسد.

بنابراین اظهارات «فرانسوا اولاند»، رئیس جمهوری فرانسه پس از حملات پاریس که گفته بود، کشورش با عملیاتی مواجه بوده که در خارج برنامه ریزی شده، اما توسط عناصر داخلی اجرا شده، مبالغه و گزافه نیست.

حملاتی که لبنان و فرانسه طی روزهای اخیر شاهد آن بودند، اگرچه بیانگر خطر داعش برای جامعه بشری است، اما این نظرسنجی ها پرده از خطر بسیار بزرگتری برمی دارند.

حملات فرانسه نشان داد که داعش و افکار و اندیشه هایش تا چه اندازه در جوانان مسلمان کشورهای غربی نفوذ کرده و موفق شده، آنها را برای طرح ها و برنامه های تروریستی اش به خدمت بگیرد.

نگاهی به آمار و ارقام نشان می دهد، ظرف کمتر از دو هفته داعش چهار عملیات تروریستی انجام داده که تماما از حیث وسعت و دامنه، تلفات جانی و تاثیرات روحی و روانی و امنیتی در دهه اخیر بی سابقه بوده اند.

عملیات اول، انفجار هواپیمای مسافربری روسی در صحرای سینا و کشته شدن تمام مسافران آن بود. عملیات دوم، تیراندازی در یکی از پایگاه های نظامی و آموزشی اردن و کشتن 8 مستشار نظامی این پایگاه بود که 2 نفر آنها آمریکایی بودند. عملیات سوم، انفجار تروریستی اردوگاه برج البراجنه، در منطقه ضاحیه، در جنوب بیروت، پایتخت لبنان بود و عملیات چهارم، در پاریس رخ داد.

به دنبال این حملات فرانسه با اعلام حالت فوق العاده در کشور، ارتش را به خیابان ها فرستاد تا امنیت شهروندان خود را به این ترتیب تامین کند و در این راه برخی از کشورهای اروپایی نیز همین تدابیر را برای تامین امنیت کشورشان پیاده کردند، بی آنکه توجه داشته باشند، چنین تدابیری نمی تواند، پایتخت های اروپایی را از مشابه چنین حملاتی مصون نگهدارد.

در این راستا، آنچه لازم و ضروری نشان می دهد، اتخاذ راهبردی برای مقابله با عوامل ظهور داعش به عنوان گام اول و در مرحله دوم بررسی چگونگی دستیابی داعش به چنین قدرتی در جذب عناصر و قانع کردن آنها به اجرای عملیات هایش است.

از زمان ظهور داعش تاکنون اغلب کشورهای غربی نشان داده اند، خواهان شناخت این دلایل و عوامل هستند، بدون آنکه بخواهند نقش خود را در فراهم کردن مامن و خاستگاه  این پدیده خطرناک تروریستی بررسی کنند، پدیده ای که بنابر مستندات غیر قابل انکار ساخته و پرداخته همین کشورها با هدف تغییر نقشه خاورمیانه و ترسیم مجدد مرزهای کشورهای آن با تکیه بر منافع و طرح های صهیونیستی و تبدیل آن به قدرتی منطقه ای است.

لذا به کشورهای غربی که حقیقتا خواهان بررسی ریشه های تروریسمی به نام داعش هستند، توصیه می شود، در گام اول نقش غرب در شکل گیری این پدیده را ارزیابی کنند و در این راستا تاملی در 6 اصطلاح مهم که از زمان آغاز انقلاب های عربی و بحران سوریه و به تبع آن ظهور گروه های مسلح تروریستی از جمله داعش در منطقه وارد قاموس و لغتنامه جامعه بشری کردند، تامل کنند، چون ما بر این باوریم، اصطلاحات و کلمات بازتابی از افکار و اندیشه های بشری است و تامل در این 6 اصطلاح کمک بسیاری به فهم ظهور و عوامل انتشار پدیده ای به نام داعش می کند:

یک: توهین. ملل عربی و اسلامی همواره در معرض توهین های بی شمار و مستمر رژیم های مرتجع منطقه ای و قدرت های استعمارگر از طریق دخالت های نظامی اشان قرار داشته اند.

دو: یاس و ناامیدی..جدیدترین آمارها تاکید می کند، جهان اسلام و عرب هم اکنون با بیش از یک صد میلیون جوان بیکار و بیش از 40 میلیون بی سواد مواجه است و یاس و ناامیدی وجه مشترک اغلب این افراد است، به گونه ای که نه برای حال خود برنامه ای دارند و نه برای آینده.

سه: نبود حکومت های اسلامی و مردمی به معنای واقعی آن..اغلب حکومت های عربی و اسلامی، حکومت های دیکتاتور و سرکوبگر و فاسدی هستند که از پدر به پسر به ارث رسیده اند و فاقد هرگونه طرح هایی برای توسعه و پیشرفت و یا توانمندی اداره کشور هستند.

چهار: دخالت های نظامی..این دخالت ها با اشغال نظامی عراق توسط نظامیان آمریکایی آغاز شد تا پس از آن لیبی و سوریه و یمن و سومالی را در برگیرد. این دخالت های نظامی اگرچه با تغییر نظام ها و حکومت ها در برخی کشورها همراه بوده، اما موجب روی کار آمدن حکومت های ناکارآمد و شکست خورده شده و این شیوه از براندازی نشان داد که نتوانسته، جایگزین حکومتی مناسب و کارآمدی به این کشورها ارائه دهد.

پنج: به حاشیه راندن. در راستای برافروخته شدن آتش درگیری ها و فتنه های طایفه ای و نژادی که عامل اصلی جنگ های جاری در منطقه است، به حاشیه راندن طوایف و اقلیت ها به ویژگی مشترک اغلب کشورها تبدیل و عامل روی آوردن آنها به خشونت و تروریسم شده است.

شش: رسانه های ارتباط جمعی اینترنتی..گروه های تروریستی مسلح همانند ملل منطقه و دیگر کشورهای جهان دیگر نیازی به رسانه های سنتی برای انتشار ایدئولوژی و افکار و دیدگاه هایشان ندارند و در این خصوص کافی است به این نکته اشاره کرد که داعش دارای بیش از 50 هزار صفحه در توئیتر است و طرفداران آن روزانه صد هزار توئیت در این صفحات انجام می دهند.

کشورهای غربی که در منطقه دخالت نظامی داشته اند، به خوبی می دانند، چگونه کشورهای منطقه را نابود و تخریب کنند، اما نمی دانند یا به عبارتی واضح تر نمی خواهند بدانند، چگونه جوامع و کشورهایی را که نابود کرده اند، از نو بسازند و این دلیل اصلی و ریشه تمام مشکلات و چالش هایی است که منطقه با آن مواجه است.

کشورهای غربی به جای پرداختن به این موضوع، همواره روی به کارشناسان و تحلیلگران و صاحبنظرانی می آورند که راهکارها و راه حل های آنها تاکنون تنها تحریک بیش از پیش احساسات انتقامجویانه طوایف و ملل منطقه و روی آوردن آنها به خشونت را به دنبال داشته است.

حملات تروریستی خونینی که پاریس در روزهای اخیر شاهد آن بوده، تنها به سود احزاب و گروه های راستگرای افراط گرا و سیاست های نژاد پرستانه آنها علیه بیش از 30 میلیون مسلمان در قاره اروپاست که یک سوم آنها در فرانسه و آلمان و انگلیس زندگی می کنند. اگر این خشونت ها با واکنش خشونت آمیز و حملات انتقامجویانه این مسلمانان مواجه شوند، به برخوردهای شدید و تشدید نگرانی ها و ترس و وحشت ها و از بین رفتن ثبات و استقرار و تکرار حملات تروریستی نه تنها در این کشورها بلکه در سراسر کشورهای اروپایی می شود.

به همین دلیل کشورهای غربی باید درپی راه حل های دیگری غیر از راه حل های امنیتی و نظامی برای مقابله با این پدیده تروریستی ویرانگر باشند که در راس آن تعدیل و بازنگری در سیاست خارجی خود در منطقه خاورمیانه است.

تروریست هایی که در ایستگاه های قطار مادرید اسپانیا و لندن انگلیس دست به عملیات تروریستی زدند، اذعان کردند که در حملات خود از اشغال عراق و کشته شدن یک میلیون نفر از مردم این کشور تاثیر پذیرفته اند، بیانیه داعش که در آن مسئولیت انفجارهای پاریس را برعهده گرفته، توضیح می دهد که این عملیات در پاسخ به حملات هوایی مواضعش در سوریه و عراق توسط ائتلاف بین المللی غربی به رهبری آمریکا انجام شده است.

این به معنای صرف نظر کردن مطلق از راه حل های امنیتی نیست، چون این حق تمام حکومت ها و دولت هاست که از شهروندان و منافع خود دفاع و حمایت کنند و بر هر خطر تروریستی که آنها را تهدید می کند، غلبه کنند، اما در این راه نیاز به دیدی عمیق تر و گسترده تر به این پدیده و نه تنها اتخاذ سیاست های واکنش کوتاه مدت است.

این موضوعی است که رئیس جمهوری سوریه در پیام تسلیت خود به بازماندگان قربانیان حملات تروریستی اخیر پاریس به آن اشاره و در آن تاکید کرد که فرانسه جمعه شب با تروریسمی مواجه شد که سوریه 5 سال است، با آن رویارو است. معنا و مفهوم این جمله بشار اسد آن بود که این هشداری بود که بارها آن را به شما داده و از شما خواسته بودیم، در برخی نشانه ها و داده ها تامل دقیقی انجام دهید.

آنچه در فرانسه حادث شد، نشان داد که تروریسم تفاوتی میان کشورها، ملل، مذاهب و ادیان قائل نمی شود و اینجاست که خطر واقعی تروریسم نهفته است و ملزم می کند، نگاهی دیگر و متفاوت داشت، چون آنچه در فرانسه شاهد آن بودیم، فقط قله یک کوه یخی بود و اگر از حجم و اندازه واقعی این کوه یخ آگاه شویم، بی شک بسیاری از ما آرزوی «القاعده» را خواهیم کرد که در برابر داعش همچون کاهی در برابر کوه است و آنچه در آینده رخ خواهد داد، اگر با تغییرات ریشه ای در سیاست های تعامل با قضایای خاورمیانه همراه نشود، بسیار خطرناک تر و فاجعه بارتر از حوادث و رخ دادهایی است که هم اکنون با آن مواجه هستیم.