گفت و گو با شش داوطلب دو رقمی از دو مدرسه دولتی تهران

تک رقمی ها امکانات خاص داشته اند، مدرسه های تیزهوشان درس خوانده اند، اصلاً شرایطشان با ما متفاوت است. اینها حرف هایی است که گاه و بی گاه از زبان داوطلبان می شنویم. هر چند که در گفتو گو با رتبه هاب تک رقمی شاهد بودیم که آن ها نیز در شرایط ایده آل درس نخوانده اند و رتبه تک رقمی، نتیجه تلاش و کوشش خود آنها بوده است. اما با این وجود این بار سراغ رتبه های دو رقمی و سه رقمی رفته ایم؛ سراغ شش دانش آموزی از دو مدرسه نمونه دولتی در جنوب تهران که بدون یاری گرفتن از معلم خصوصی، تنها با سعی و تلاش خود و بهره گیری از امکانات موجود توانسته اند رتبه هایی خوب   کسب کنند.

حانیه فتحی، رتبه 54 منطقه یک، ریحانه براتی، رتبه 143 منطقه یک، و هانیه عبدی رتبه 320 منطقه یک، در گروه آزمایشی علوم ریاضی و فنی و محدثه ملک محمدی، رتبه 174 منطقه یک، زهرا محمدی، رتبه 519 منطقه یک، و نرگس اسکندری ثانی، رتبه 960 منطقه یک، در گروه آزمایشی علوم تجربی این بار در گفت و گو با پیک سنجش حضور دارند.

دوستان! می خواهیم به شیوه متفاوت از دیگران با شما گفت و گو داشته باشیم برای همین اولین سوالم این است: سال چهارم با تلفن همراه خود چه کردید؟
نرگس اسکندری ثانی: سال چهارم گوشی نداشتم  و اولین خط تلفنم را بعد کنکور خریدم؛ چون می دانستم اگر گوشی دستم باشد روزی سه یا چهار ساعتم را از دست خواهم داد.

محدثه ملک محمدی: گوشی تلفنم ساده بود و نمی توانستم با آن وارد شبکه های مجازی شوم و از همین گوشی هم فقط برای پرسیدن سوال درسی از معلم هایم استفاده می کردم و به هیچ وجه خودم را درگیر تلفن کردن و پیام با دوستانم نمی کردم.

زهرا محمدی: گوشی من هم خاموش بود و دست مادرم بود در صورتی که کار واجب داشتم و مثلاً می خواستم سوالی از دبیری بپرسم، گوشی را از مادرم می گرفتم و از آن استفاده می کردم.

ریحانه براتی: من گوشی داشتم اوایل هم خیلی از آن استفاده می کردم و عضو همه شبکه های مجازی هم بودم؛ اما بعد دیدم که خیلی وقتم را می گیرد. همین شد که وقتی دبیر ادبیاتمان گفت هر کسی گوشی دارد به من تحویل بدهد، آن را تحویل دبیر ادبیاتم دادم و یک یا دو روز مانده به کنکور تحویل گرفتم. الان هم خدارا شکر می کنم که این کار را کردم، چون گوشی شب و روز را از آدم می گیرد. راستش بعد از تحویل دادن گوشی، یک خواب راحت و بی دغدغه داشتم؛ و گرنه قبل از آن، شب ها تا دیر وقت پای گوشی بودم.

هانیه عبدی: گوشی داشتم، اما اینترنت نداشتم و وارد شبکه های مجازی نمی شدم؛ البته سال سوم، اینترنت گوشی ام فعال بود ؛ اما از ماه رمضان، یعنی بعد از امتحانات نهایی سال سوم، اینترنت گوشی ام را قطع کردم و درکل خودم را درگیر پیام دادن و تلفن کردن به کسی نمی کردم.

حانیه فتحی: گوشی ام را کنار گذاشتم و برای پیام های ضروری از آن استفاده می کردم؛ اما بازی ها و شبکه های مجازی را خذف کردم. باید بگویم که اوایل برایم سخت بود و حتی تا چند روز دلم می گرفت و عکس های گوشی ام را تماشا می کردم؛ اما بعد از چند روز عادت کردم.

گوشی تفریح اکثر جوانان است. شما که گوشی هایتان را کنار گذاشتید، تفریح داشتید؟
حانیه فتحی: بین ترم اول و دوم اردوی مشهد رفتیم. در تعطیلات نوروز و بعد از آن هم، که در مدرسه پایگاه مطالعاتی داشتیم، و یک چیزی می خوردیم و گپ می زدیم و فضای شادی برای خودمان درست می کردیم. خودم هم بعضی اوقات که خسته یا کلافه می شدم یک سی دی فیلم می گرفتم و می دیدم؛ اما تلویزیون نگاه نمی کردم؛ چون تلویزیون هم وابستگی می آورد. جالب اینکه امسال بر خلاف سال های دیگر، دلم می خواست برایم تولد بگیرند و هدیه بدهند و همین طور هم شد.

هانیه عبدی: جمعه ها هر دو هفته یک بار بعد از آزمون آزمایشی و تحلیل سوال ها برای تفریح با خانواده بیرون می رفتم.

ریحانه براتی: جمعه ها هر دو هفته یک بار بعد از آزمون آزمایشی بیرون می رفتم. راستش یکی از تفریحات من خوردن بود. بین درس به خودم استراحت می دادم و در میان زمان ها گاه چای می خوردم و زمانی موسیقی گوش می دادم. در کل تفریح خودم را کنسل نکردم و همه چیز را در حد محدود تر داشتم؛ حتی گاهی مستند های جهانگردی تلویزیون را تماشا می کردم.

محدثه ملک محمدی: به نظر من بدن انسان به خواب و خوراک و تفریح نیاز دارد و باید همه چیز را در کنار هم داشت تا روحیه ات را از دست ندهی. البته خیلی از اوقات خود درس خواندن یک تفریح محسوب می شود. وقتی فردی با علاقه سراغ کتاب درسی برود و از یاد گرفتن مطالب لذت ببرد، هم مطالب در ذهنش تثبیت می شود و هم خسته نخواهد شد.

زهرا محمدی: یک دختر عمه کوچک دارم که سال چهارم تازه به دنیا آمده بود. هر بار خسته می شدم به دیدن او می رفتم و خستگی ام در می رفت.

نرگس اسکندری ثانی: هر وقت که خسته می شدم سراغ درس هایی می رفتم که بیشتر دوست داشتم، برای مثال تست ادبیات یا شیمی می زدم. گاهی اوقات هم فیلم می دیدم.
برویم سراغ خانواده و نقش آنها در موفقیت شما. بیایید از حرف های کلیشه ای بگذریم و با مثال های ملموس تر، نقش خانواده تان را در موفقیتتان بگویید.

هانیه عبدی: مادر من دیپلمه است؛ اما تکیه گاه روحی بزرگی برایم بود. اگر کتابی نیاز داشتم، حتماً برایم تهیه می کرد و مهم تر از آن، این بود که به من ایمان داشت و می دانست که تمام تلاشم را می کنم تا موفق شوم.

محدثه ملک محمدی: پدرم همیشه می گفت که باید از پایه قوی باشی و اگر پایه قوی داشته باشی، پله ی بعدی را با موفقیت طی خواهی کرد. انتظار او برای بهترین بودن و فضای آرامی که در خانه ایجاد کرده بودند، در موفقیت من بسیار موثر بود.

زهرا محمدی: فضای خانه واقعاً آرام بود و تنها انتظاری که از من داشتند، درس خواندن بود؛ یعنی من سال چهارم هیچ مسئولیتی جز درس خواندن نداشتم.

نرگس اسکندری ثانی: سال چهارم برای خانواده من مشکلی پیش آمد که یک ما درگیر آن بودیم. در این مدت، چون جو خانه آرامش همیشگی را نداشت من در خانه مادر بزرگم بمانم و از شرایط خانه اطلاعی به من نمی دادند و حتی اگر سوال می کردم، می گفتند که همه چیز خوب است و مشکلی وجود ندارد، یعنی نمی گذاشتند که من در جریان مشکلات قرار بگیرم.
اینکه خانواده اجازه نمی دادند که شما در جریان مشکلات قرار بگیرید خیلی خوب است، اما قلب و ذهن شما خبر داشت که مشکلی وجود دارد؛ وگرنه به خانه بر می گشتید. با نگرانی ها و درگیری های ذهنی خود چه می کردید؟

نرگس اسکندری ثانی: تمام سعی ام را می کردم که درگیر مسائل خانواده نشوم و به خودم تلقین می کردم که همه چیز و همه کس در آرامش هستند؛ اما قبول دارم که بالاخره تاثیر خودش را می گذاشت. شاید اگر این مشکل پیش نمی آمد رتبه من بهتر نیز می شد؛ اما مهم این است که آن تاثیراتمنفی حداقل برسد. من مواقعی که مشکل داشتم، بیشتر درس می خواندم؛ یعنی چون می دانستم که ذهنم در گیر است ، بیشتر مطالعه می کردم تا جبران بازدهی کم خودم را بکنم.

دیگران در مقابله با مشکلات چه می کردند؟

ریحانه براتی: من فکر می کنم که در مقابلات مشکلات، بهترین فردی که می تواند به فرد روحیه بدهد، خود اوست وقتی به خودت بگویی نمی توانم، آغاز پایان توست و دیگر موفق نخواهی شد . یک جور آدم باید در مقابله با مشکل، بزن بهادر باشد. باید به جنگ مشکل رفت و نترسید؛ به بیان دیگر، باید موفقیت را حق خودت بدانی تا بتوانی به آن برسی
حانیه فتحی: وقتی هدفت مشخص باشد و به آن ایمان داشته باشی،  پای مشکلات رسیدن به آن هم خواهی ایستاد؛ برای مثال، هدف من این بود که حتماً دانشگاه شریف پذیرفته شوم؛ برای همین هر وقت نا امید میشدم، سعی می کردم که خیلی سریع روحیه ام را دوباره به دست بیاورم و به خودم امید می دادم که برای کسب یک رتبه دو رقمی هیچ چیز کم ندارد.

نرگس اسکندری ثانی: گاهی اوقات این مشکلات ناشی از اتفاقات بد و منفی نیست، اما در نهایت ذهن شما را درگیر می کند و وقت شما را می گیرد؛ مثلاً 16 اردیبهشت امسال عروسی خواهر من بود. من حتی برای خرید لباسی که قرار بود برای عروسی بپوشم، خودم نرفتم و در مراسم نامزدی و پا تختی هم شرکت نکردم و روز عروسی هم تا ساعت 3 بعد ظهر، کلاس جمع بندی درس ریاضی داشتیم و مدرسه بودیم و بعد از آن به مراسم رفتم؛ یعنی تا جایی که می توانستم تلاش کردم تا در این مراسم که جشن و شادی هم بود، درگیر نشوم؛ حتی برای آن چند ساعتی که عروسی بودم و نمی توانستم درس بخوانم، پیش بینی کردم و یک هفته روزی یک ساعت بیشتر درس خواندم تا در نهایت ساعت مطالعاتی ام کم نشود.

خانم فتحی! به پایگاه مطالعاتی اشاره کردید، این پایگاه مطالعاتی چه زمانی در مدرسه تشکیل شد و چه فایده ای داشت؟
حانیه فتحی: پایگاه خیلی خوب بود باعث شد که به یک خود باوری برسیم؛ البته در این میان، امید دادن و تشویق معلم ها هم بسیار موثر بود.

هانیه عبدی: پایگاه مطالعاتی مدرسه بخصوص در ایام عید خیلی خوب بود؛ چون همه با هم بودیم و جو حاکم در بین بچه ها، جو درس خواندن بود. خود من به طور میانگین، روزی 12 ساعت درس می خواندم.

ریحانه براتی: تاثیرات معنوی پایگاه هم بسیار بود؛ برای مثال، هنگام نماز مغرب همه با هم جمع می شدیم و نماز جماعت می خواندیم.

زهرا محمدی: در پایگاه مطالعاتی ما نیز این جو مثبت و معنوی وجود داشت؛ حتی چند نفر از بچه ها تا قبل از پایگاه نماز نمی خواندند، اما در پایگاه نماز خوان شدند.

محدثه ملک محمدی: پایگاه مطالعاتی، بخصوص در یک ماه آخر که کلاس ها تمام شده بود، بسیار مفید بود. به موقع درس می خواندیم و به موقع نیز تفریح و استراحت می کردیم.
خانم عبدی! گفتید پایگاه مطالعاتی بخصوص در تعطیلات نوروز مفید بود. نظرتان درباره تعطیلات نوروز چیست؟ فکر می کنید این ایام، که بسیاری از آن با عنوان دوران طلائی یاد می کنند، چقدر می تواند در موفقیت داوطلبان نقش داشته باشد؟

هانیه عبدی: دوران تعطیلات نوروز، داوطلبان کلاس درس ندارند، برای همین هم تعداد ساعت بیشتری را می توانند به مطالعه اختصاص دهند، همین ساعت بیشتر نیاز به مدیریت زمان دارد و برنامه ریزی دقیق تری را می طلبد؛ چون لازم است که برای همه درس ها وقت گذاشت و تمام دروس عمومی و اختصاصی یا پایه و پیش را پوشش داد.

محدثه ملک محمدی: نباید تصور کرد که در عید می توان معجزه کرد. باید پذیرفت که این دوران برای همه طلایی است و باید خیلی خوب بخوانی تا از خودت عقب نیفتی؛ چون دیگران هم خوب درس می خوانند. باید بپذیریم که کنکور، نتیجه کار تعطیلات نوروز یا حتی سال چهار نیست، بلکه نتیجه مطالعه حداقل چهار سال دبیرستان است.

زهرا محمدی: عید در صورتی دوران طلائی محسوب می شود که تا قبل از آن خوب مطالعه کرده باشی و در این ایام (عید)جمع بندی کنی.

حانیه فتحی: چه خواندن و چگونه خواندن در این دوران خیلی مهم است برای خود من این دوران خیلی مفید بود؛ چون توانستم یکی از فصل های مهم دیفرانسیل (کاربرد مشتق) را در عید به طور کامل بخوانم و جمع کنم. همچنین درس های پایه ام را که در آنها کمی ضعف داشتم، مطالعه کنم.

ریحانه براتی: مهم این است که در این دوران به امید داشتن یک برنامه دقیق و جامع، سراغ چند مشاور یا برنامه ریز نرفت. اگرداوطلب به یک برنامه پای بند باشد، می تواند استفاده خوبی از تعطیلات عید ببرد. خود من در این دوران توانستم که یک دور درس های پایه ام را مرور کنم و همین امر باعث شد که اعتماد به نفس پیدا کنم و به آرامش برسم.

بخش پژوهش های دانش آموزی تبیان، تنظیم: نسرین صادقی