حیف

در حیاط خانه مادربزرگ
یک درخت توت تنها ماده است
در میان خانه های قد بلند
این درخت از روستا جا مانده است

هی سری این سو و آن سو می کشد
تا که جایی دوستی پیدا کند
سال ها با دوستش بازی کند
گاه حتی قهر یا دعوا کند

حیف که دیوارهای آجری
با درخت توت من قهرند حیف
آخرین گنجشک ها و توت ها
ساکن غمگین این شهرند حیف

می دوم سوی درخت مهربان
زیر پایش خانه سازی می کنم
سایه اس را بر سرم وا کرده است
با درختم خاله بازی می کنم

منبع: ماهنامه نبات
تنظیم: فهیمه امرالله