چقدر به خانواده‌ای حسینی شبیه هستید؟

مهم نیست مانتویی هستیم یا چادری، مهم این است که در هر پوششی که هستیم چقدر اهل رعایت عفت بوده ایم. مهم نیست کارگر هستیم یا کارفرما، رئیس هستیم یا مرئوس، مهم این است که در هر شغل و سمتی که خدمت کرده ایم چقدر اهل رعایت حق دیگران و اهل انصاف بوده ایم؟! چقدر با تربیت و فرهنگ حسینی عجین شده ایم؟ آیا کودک و نوجوانمان را حسینی بار آورده ایم؟

محبت ما نسبت به اهل بیت علیهم السلام

فرزندان ما نسبت به امام حسین علیه‌السلام و خانواده ی بزرگوارش چه احساسات و اطلاعاتی دارند؟ آیا محبتی که در قلب ما نسبت به اهل بیت علیهم السلام هست به قلوب فرزندانمان هم منتقل خواهد شد؟ آیا انتهای مسیری که برای خود و خانواده مان انتخاب کرده ایم به جایی خواهد رسید که امام حسین(علیه‌السلام) از آن راضی باشد؟
خانواده ی حسینی بدون شک خانواده‌ای نیست که اهل روضه باشد و گلچین سینه زنی ها را داشته باشد. اصلا محدود کردن امام حسین به عزاداری و آن هم به این نوع عزاداری های موزیکال امروزی درست نیست. خانواده ی حسینی را باید در رفتار و اخلاق و طرزفکر، پیدا و قضاوت کرد.

چقدر به خانواده‌ای حسینی شبیه هستید؟

نشانه های یک خانواده ی حسینی، داشتن اصلی ترین و مهمترین شاخصه های دینی است. امام حسین  علیه‌السلام کسی است که قیامش برای احیای دین و اقامه ی نماز و امر به معروف بود. بنابراین یک خانواده ی بی نماز قطعا رنگ و بوی حسینی ندارد. یک خانواده ی بی تفاوت نسبت به دیگران و نسبت به دین، با امام حسین (علیه‌السلام)  و هدفش بیگانه است. خانواده‌ای که همه ی اعضایش به فکر خودشان باشند و دغدغه ای در مقابل خوشبختی و بدبختی دیگر افراد جامعه ندارند حسینی نیستند اگر چه همه ی اهل خانواده مداح و روضه خوان باشند.

فرزندانی مهربان تربیت کنید

اگر می خواهید فرزندانتان را حسینی تربیت کنید تا با محور امام حسین (علیه‌السلام) همسو باشند باید فرزندانی مهربان و دلسوز نسبت به دیگران تربیت کنید. اگر اعضای خانواده ی شما اهل خیرند و خیرشان به دیگران می رسد اگر اهل رعایت حال دیگران هستند اگر دغدغه ی نجات و دستگیری از مردم را دارند همین حالا در مسیر حسینی قدم برمی دارند.

بگذارید کودکان فکر کنند

اما علاوه بر رعایت مسائل اخلاقی و احکام دینی ، دختر و پسر شما باید مثل خودتان از کودکی با امام حسین علیه‌السلام و مجالس عزای او آشنا و مانوس شوند. باید به این نوع مجالس عادت کنند و از کودکی با حال و هوایش انس بگیرند. باید گریه بر امام حسین و فکر کردن پیرامون حرکت عظیم امام حسین (علیه‌السلام)  را از کودکی تجربه کنند. باید غم کودکان حسینی را بخورند و با مهرش بزرگ شوند. خدایی نکرده وقتی بزرگ شدند برای مخالفت و تمسخر قد علم نکنند. و بگذارند نهضت و پیام امام حسین  علیه‌السلام از طریق آنها به درستی و نیکویی به نسلهای بعدی هم انتقال پیدا کند. تا هدفی که حضرت می خواسته در طول زمان محقق شود. 

بی‌مهری نکنیم

امروزه خیلی ها سخنرانی های پر تب و تابی یاد گرفته اند که اصلا چرا عزاداری کنیم؟ چرا هزینه ی این عزاداری ها را جاهای دیگری خرج نکنیم؟ این عزاداری ها جامعه را افسرده و چنین و چنان می کند... مشکل اصلی اینها بی مهری و دوری از دستگاه امام حسین(علیه‌السلام)  است. صرف نظر از چرایی و چگونگی اغراض اینها، می خواهیم بگوییم که ریشه ی این مشکلات در حسینی نبودن تربیتهاست. در دوری فضای خانواده از فضای حسینی است. خیلی از همین دلسوزهای بی بصیرت در خانواده های مذهبی هم رشد کرده اند اما بهره ای از عشق به امام حسین(علیه‌السلام)  نبرده اند. چرا که خیلی از بزرگترها متاسفانه برای انجام واجبات و مستحبات دینی کودکان را با خودشان همراه نمی کنند. مادر، باحجاب، ولی دختر بی حجاب است. پدر، بانی مراسم عزاداری،ولی پسر مشغول تفریحات خیابانی است و ...

هر کار فرهنگی، اگر در خانه ریشه نداشته باشد در وجود کودکان نهادینه نخواهد شد. اگر می خواهیم کودکانمان نسبت به وظیفه ای که در مقابل امام حسین(علیه‌السلام)  و شهدای کربلا دارند، حساس و مسئول باشند باید در خانه هم فضای حسینی و محرمی داشته باشیم. البته منظورمان این نیست که در خانه مشکی بپوشیم یا از شادی و بازی طبیعی کودکان جلوگیری کنیم. بلکه باید بر خلاف جریان محرم حرکت نکنیم.
اگر از کودکی کودکانمان را با حال و هوای حسینی مخصوصا در محرم آشنا کنیم و سعی کنیم قلبشان را با امام حسین(علیه‌السلام) پیوند بزنیم در بزرگسالی خیلی از این مشکلات را نخواهیم داشت. تا بچه ها کوچکند و دریچه قلبهایشان به روی ما باز است به بهترین شیوه ها از امام حسین(علیه‌السلام) حرف بزنیم آنها را در فضاهای حسینی بزرگ کنیم تا بعدها شاهد بی مهری ها و دوری فرزندانمان از صراط مستقیم نباشیم.

بچه ها عاشق دیدن دسته های عزاداری و شرکت در کارهای نمادین دسته ها هستند. برای بچه ها طبل و پرچم بخرید و اجازه بدهید مثل شما در اجرای کارهای نمادین دسته ها شرکت کنند. بچه ها مزاحم عزاداری نیستند.

اینها عزاداران بعدی و منتقل کنندگان پیام کربلا به نسل های بعدند. حتی اگر خسته اید و سطح روضه و سخنرانی هیئتها را نمی پسندید،بخاطر بچه ها که تحصیلات و درک شان به اندازه شما نیست از این هیئتها دوری نکنید. اما توجه داشته باشید بچه ها را برای بازی و خوشگذرانی به مجلس روضه و عزا نبرده اید. به بچه ها یاد بدهید حرمت مجالس را نگه دارند. و خلاصه به هر شکلی که می توانید دستی بر این آتش داشته باشید. و از محرم با بی تفاوتی عبور نکنید.