دستاورد برتر پژوهشسرای شهید علی محمدی (ساری)
در دهمین جشنواره پروژه های دانش آموزی تبیان
مقطع: دبستان
موضوع: امید تنها بازمانده درناهای سیبری در مازندران
نام مدرسه: پژوهشسرای شهید علی محمدی (ساری)
نام استاد: خانم کتایون صداقتی زاده
دانش آموزان: محمد متین هاشمی، رامتین صداقتی زاده
چکیده:
این گروه دانش آموزی به بررسی نوعی پرنده کمیاب به نام درنای سیبری پرداختند.
اندازه کل بدن درنا های سیبری 120-140و طول دو سر بال ها 230 تا 260 سانتی متر است. نر و ماده همشکل ولی نرها بزرگتر از ماده ها هستند. سفید رنگ هستند و در فصل های مختلف سال تغییر رنگ نمی دهند. در این پروژه درباره آخرین بازمانده جمعیت غربی درنای سیبری که با نام "امید" میان دوست داران حیات وحش شناخته می شود، تحقیق شده است.
درنا ها دارای پینه پوستی قرمز رنگ هستند. (اطراف چشم و قسمت فوقانی سر). شاه پرهای ثانویه داخلی بال های آنها، خیلی بلند است به طوری که روی دم را می پوشاند. حاشیه بال سیاه سفید است.
درنای سیبری شبیه لک لک است با این تفاوت که درلک لک سفید تمام سر سفید است. هم چنین تمام پرهای پرواز در لک لک سیاه می باشد ولی در درنای سیبری فقط شاه پرهای ثانوی داخلی بال ها مشکی است. دم کوتاه و پهن با 12 عدد پر دمی دارد.
تعداد مهره های گردن 19-20 عدد است. منقار قوی و بلند دارند که برای تغذیه از حشرات و دفاع به کار می روند. چشم رنگی دارند و انعکاس رنگ زرد و سبز و قرمز و نارنجی را در آن می توان دید. قدرت بینایی عالی است. نر و ماده هم شکل، ولی ماده ها معمولاً کوچک تر از نرها هستند.
در پرورشگاهی که در سیبری واقع شده تنها راه نجات درناهای غربی و مرکزی تکثیر در اسارت و رهاسازی آنها ذکر شده است. هرجفت درنای پرورشی قادر است4- 5 تخم بگذارد. این تخم ها به صورت مصنوعی در انکوباتور تفریخ شدند یا توسط درنای معمولی یا درنای سیبری در قفس به جوجه تبدیل شدند.
جوجه هایی که والدین ندارند توسط افرادی که لباس سفید دارند تغذیه می شوند. در یک ماهگی به تالاب انتقال پیدا می کنند. این جوجه ها به گله درنای سیبری یا معمولی ملحق می شوند و در پاییز به همراه آنها مهاجرت می کنند.
در سال 7-1996دو درنای بالغ که در اسارت پرورش یافته بودند در فریدون کنار آزاد شدند. این درناها متاسفانه در آخر زمستان به مازندران رسیدند و نتوانستند به جمعیت درناهای وحشی بپیوندند.
در سال 3-2002 دوباره 3درنای جوان در مرکز اکا پرورش پیدا کردند از این سه درنا یک درنای ماده توانست با گروه وحشی جفت گیری کند و مهاجرت نماید. ولی دو درنای دیگر مهاجرت نکردند بنابراین گرفته شدند و به پارک بوجاق در شمال ایران منتقل شدند.
درسال 4-2003 دو درنای سیبری جوان بالغ در فریدون کنار آزاد شدند این هر دو، بعد از مدت کوتاهی به گروه وحشی پیوستند و مهاجرت زمستانه خود را آغاز کردند. متاسفانه یکی از آن ها فقط تا گیلان توانست مهاجرت کند و در گیلان به زمین نشست. این درنا گرفته شده و به پارک بوجاق منتقل شد.
برای مشاهده ی مجموعه فایل های ضمیمه اینجا کلیک کنید.
