گزارش سازمان ملل درباره وضعیت حقوق بشر در ایران

هم زمان با سفر «دکتر حسن روحانی» به «نیویورک» جهت شرکت در مجمع عمومی سالیانه سازمان ملل «احمد شهید»، گزارشگر این سازمان گزارش سالیانه خود درباره وضعیت حقوق بشر در ایران را منتشر کرد تا آن را در هفتادمین اجلاس مجمع عمومی این سازمان ارائه دهد.

«مرضیه افخم»، سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان در واکنش به این گزارش اظهار کرد: ایران همواره اعلام کرده است، قطعنامه ای که براساس آن این گزارش تهیه شده است، در راستای اهداف سیاسی برخی کشورهای خاص صادر شده و فاقد وجاهت قانونی است.
سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان با تاکید بر اینکه چنین گزارش هایی باید بر اساس منابع معتبر و مستند تهیه و تدوین شود، افزود: این گزارش در موارد متعددی به منابع مغرض استناد کرده است، در حالی که ایران به پیش نویس این گزارش پاسخ های مستند داده است.

سخنگوی وزارت امور خارجه تصریح کرد: در این گزارش به مواردی مانند آثار مخرب تحریم های یک جانبه و غیر قانونی برخی کشورها بر موضوع حقوق بشر، پیشرفت های ایران در امور زنان، ضرورت مبارزه با قاچاق مواد مخدر و جرایم مرتبط با آن، تنوع حوزه های فعالیت جامعه مدنی و سازمان های مردم نهاد در ایران و همچنین ریشه های فرهنگی، سنتی و دینی ایرانیان و موارد متعدد دیگر توجه نشده است و همین موضوع این گزارش را فاقد اعتبار و استناد می کند.
سازمان ملل درباره وضعیت حقوق بشر در ایران درحالی گزارش منتشر کرده است که به جرات و بدون تردید می توان گفت، وضعیت حقوق بشر ایران از بسیاری از متحدان منطقه ای آمریکا مانند عربستان سعودی، امارات متحده عربی، بحرین، قطر، مصر و غیره بهتر است، اما در کمال تعجب مشاهده می شود که هیچ انتقادی از آنها نمی کند.
نمونه بارز نقض حقوق بشر از سوی متحدان و هم پیمانان منطقه ای آمریکا این روزها در یمن و به دست عربستان سعودی صورت می گیرد که روزانه صدها غیر نظامی یمنی را که در میان آنها زنان و کودکان مشاهده می شوند، از بدیهی ترین حق خود، یعنی حق زندگی کردن محروم می کند.
همچنین هم اکنون برکسی پوشیده نیست که هم پیمانان آمریکا در منطقه مهمترین حامیان و مدافعان تروریسم در منطقه هستند تا با حمایت های خود از گروه های تروریستی مسلح بزرگ ترین ناقض حقوق بشر در کشورهایی مانند سوریه و عراق باشند.

انتشار این گزارش بار دیگر نشان داد که سازمان ملل درباره مسائل و قضایای مرتبط با کشورها به ویژه موضوع حقوق بشر در کشورها نگاهی مغرضانه، دوگانه و سیاسی دارد.
در واقع این نهاد بین المللی بار دیگر ثابت کرد که با استفاده از ابزار حقوق بشر به نوعی به دنبال افزایش فشار بر کشورهای مخالف غرب از جمله آمریکا و رژیم صهیونیستی است. همچنین سازمان ملل درحالی گزارش وضعیت حقوق بشر در ایران را منتشر کرده است که مسئله نقض حقوق بشر در کشورهای غربی و آمریکا را نادیده می گیرد.
آیا نباید بحران پناه جویان در غرب را نقض حقوق بشر به شمار آورد؟ در هفته های اخیر، اخبار متعددی درباره وضعیت بد پناه جویان خارجی و رفتار غیر انسانی دولت های غربی با پناه جویان منتشر شده است و تعامل غرب با پناه جویان به حدی غیر انسانی بوده که صدای مطبوعات و رسانه های غربی را نیز درآورده است.
کشورهای غربی مدعی حمایت از حقوق بشر که خود را پرچمدار حمایت از حقوق بشر می دانند، حتی حاضر نشدند، مرزهای خود را به روی پناه جویان باز کنند و پناه جویانی که وارد برخی از این کشورها شده اند، نیز در وضعیت اسفباری به سر می برند و از کمترین و اساسی ترین حقوق بشری محروم هستند.
اوضاع پناه جویان در غرب چنان وخیم است که سازمان عفو بین الملل با ابراز ناامیدی در خصوص حل این بحران، اتحادیه اروپا را مسئول تشدید بحران پناه جویان در کشورهای عضو این اتحادیه اعلام کرده است.
حقوق این انسان ها درحالی در غرب نقض می شود که سازمان های بین المللی از جمله سازمان ملل در قبال تعامل این کشورها با پناه جویان سکوت اختیار کرده است. همچنین گزارش وضعیت حقوق بشر در ایران درحالی منتشر می شود که مجامع و سازمان های بین المللی مدافع حقوق بشر در قبال نقض حقوق بشر در آمریکا هیچ واکنشی نشان نداده و سکوت اختیار کرده اند.

سرکوب اعتراضات و تظاهرات سیاه پوستان آمریکایی علیه نژادپرستی، کشتن تعدادی از سیاه پوستان و رفتارها و اقدامات توهین آمیز پلیس آمریکا تنها بخشی از اقدامات نقض کننده حقوق بشر در این کشور است. از سوی دیگر، آمریکا نه تنها در داخل، بلکه در کشورهای دیگر به ویژه عراق و افغانستان متهم به نقض حقوق بشر است که تاکنون نسبت به آنها هیچ پاسخ قانع کننده ای نداده و عاملان این جنایت ها را محاکمه و مورد بازخواست قرار نداده است. 
گزارش وضعیت حقوق بشر در ایران درحالی، جمهوری اسلامی را محکوم کرده است که ایران همواره خود را حامی و مدافع حقوق بشر به ویژه در امر مبارزه با تروریسم به ویژه در دو کشور سوریه و عراق نشان داده است.
به همین دلیل این گزارش حقوق بشری اهمیتی برای جمهوری اسلامی ایران ندارد و به نظر می رسد، سازمان ملل متحد، به عنوان مهمترین نهاد بین المللی برای پرداختن به موضوع ، نخست باید استفاده ابزاری از برخی مقولات مانند مقوله حقوق بشر و دوگانگی معیاری در تعامل با قضایا و مسائل مربوط به کشورها را کنار بگذارد.
در آن صورت است که گزارش های سازمان ملل متحد به ویژه در حوزه حقوق بشر دارای اعتبار و ارزش خواهد بود.