نسل جوان و نیاز به علم و دانش (1)

از وظایف مهم و خطیر بخش امور تربیتی و پرورشی در مدارس می توان به توجه مستمر به منویات و رهنمودهای امام راحل و مقام معظم رهبری و اهتمام برای اقامه نماز جماعت و اعتلای فعالیت های قرآنی و تعظیم شعائر دینی و انقلابی در مدرسه می باشد، بر همین پایه، بخش مرکز یادگیری همراه همیشگی معلمان پرورشی در چند سال اخیر فعالیت هایی در بخش شعرهای مناسبتی، متن مجری های مناسبتی، قرآن و صبحگاه در مدرسه مقالاتی را ارائه داده است.

با توجه به استقبال این عزیزان در مدرسه، بر آن شدیم که با ارائه مسائل و شبهات دانش آموزان در سنین مختلف، آن ها را برای ورود به جامعه بزرگ تر از خانواده و مدرسه آماده نماییم. بسیاری از مسائل طبق فرمایشات مقام معظم رهبری، دانش آموزان و خانواده های آن ها را با سبک زندگی اسلامی آشنا می نماید.

در این بخش به یکی از بزرگترین دغدغه های خانواده ها و دانش آموزان خواهیم پرداخت و تلاش بر آن داریم که دانش آموزان پس از آشنایی با این مبحث در آینده ای نه چندان دور در زندگی خود با درک درست از آموزه های دینی بتوانند زندگی شایسته ای را انتخاب کنند.

حتما این جمله را که در گذشته موضوع انشا دانش آموزان بود، شنیده اید : « علم بهتر است یا ثروت ؟ »

پرداختن به مساله ی علم آموزی نسل جوان از این جهت اهمیت دارد که برخی با القای این باور که علم و دانش ابزاری برای رسیدن به ثروت است، از اهمیت و ارزش برخورداری از علم و دانش در ذهن نسل جوان می کاهند.

وقتی این باور در جوان و نوجوان شکل می گیرد که علم و دانش تنها ابزاری برای رسیدن به رفاه مادی است، ترجیح می دهند به جای آن که سال ها وقت خود را برای فراگیری علم و دانش سپری کرده و زحمت بکشند، از همان ابتدا به مشاغلی بپردازند که مستقیم به ثروت اندوزی منجر می شود!

حال می خواهیم بدانیم آیا علم و دانش ابزار رسیدن به ثروت است یا خود به تنهایی از ارزش و اهمیت برخوردار است؟

دانستن و درک حقیقت و کشف اسرار پیرامون انسان یک خواهش فطری است. این خواهش فطری جوان را به کوشش و کاوش وادار می کند و به راه بحث و تحقیق می کشاند. گرچه ممکن است در ابتدا از فهم بسیاری از مطالب علمی عاجز باشند، اما بحث و گفتگو و پژوهش درباره ی موضوعات علمی به فکر نوجوانان توسعه می بخشد و قوه ی درک آنان را زیاد می کند. در نتیجه موجبات رشد عقلی و کمال معنوی آنان را فراهم می آورد.

محیط مدرسه و سپس دانشگاه ها و مراکز آموزشی بهترین مکان برای ارضای این خواهش طبیعی است. جوان با فراگیری علوم طبیعی، تا حدودی از ساختمان وجود خود و سایر موجودات کره ی زمین آگاه می شود و ضمن تحصیل علم، به عظمت خلقت و نظم آفرینش پی می برد و در نتیجه مانند سایر دانشمندان الهی، به وجود خداوند بزرگ که پدید آورنده ی جهان خلقت و ناظم این نظم حکیمانه است، ایمان می آورد.

جوان با فراگرفتن علوم روانی و تربیتی، تا اندازه ای از وضع روحی خود آگاه می گردد و به تمایلات غریزی خویش پی می برد و از خطر طغیان غرایز و لزوم تعدیل غرایز خویش آگاهی می یابد و در پرتو انجام وظایف اخلاقی و انسانی، می تواند موجبات خوشبختی معنوی خویش را فراهم آورد.

بنابراین می توان گفت: تحصیل علم بهترین راه برای رسیدن به ایمان و اخلاق در سعادت روحانی است؛ ضمن این که عالی ترین وسیله برای تامین رفاه زندگی مادی است.

بنابر توصیه ی امام علی ( ع )، جوانان می توانند سجایای اخلاقی خود را با تربیت و ادب محافظت نمایند و سرمایه ی گران بهای دین خود را با نیروی علم و دانش از دستبرد ناپاکان و خطرهای گوناگون نگهدارند.

در صورت هدفمند کردن علم آموزی، جوانان که قدرت و نیروی ملی جوامع محسوب می شوند، می توانند با علم و عمل خود، توسعه ی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جامعه را سرعت بخشند.

جوانان از طریق یادگیری علوم و حل مسائل و مشکلات جامعه از طریق روش ها  و فنون جدید علمی، می توانند نیازهای اجتماعی خویش را براورده نمایند و با مطالعه ی رشته های مختلف علمی، نقش علوم و کاربرد این رشته ها را در زندگی بشر روشن تر سازند.

حال که اندکی به ارزش علم آموزی جوانان پی بردیم، می خواهیم بدانیم جهت گیری دشمنان ملت ما به ویژه نسل جوان درباره ی این امر مهم چیست.

در طرح درس آینده به این امر می پردازیم.